Kevin Bacon herinnert zich dat hij zich een dag lang als normaal mens had vermomd: ‘Dat is slecht’

Kevin Bacon is geen fan van de ‘normale’ levensstijl.

De 65-jarige ‘Footloose’-acteur herinnerde zich het moment waarop hij zich vermomde als een gewone burger in een wanhopige poging om te zien hoe het leven was voor de niet-Hollywood-elite.

“Ik klaag niet, maar ik heb een gezicht dat gemakkelijk herkenbaar is”, zei Bacon Hij vertelde het aan Vanity Fair“Het dragen van mijn hoed en bril zal slechts tot op zekere hoogte helpen.”

“Ik ging naar een make-upartiest met speciale effecten, deed wat advies en vroeg hem een ​​prothesekostuum voor me te maken.”

De vermomming van de acteur bestaat uit een neusprothese, neptanden en een bril.

Gekleed in volledig kostuum ging de acteur naar de populaire toeristenwijk van Los Angeles, The Grove, voor een middagje winkelen.

Maar hij werd al snel van alle kanten geconfronteerd met terreur – zijn vermomming werkte heel goed.

“Niemand herkende me. Mensen mijden me, en ze waren niet aardig. Niemand zei: ‘Ik hou van je'”, zei Bacon.

“Ik moest in de rij staan ​​om goede koffie of zoiets te kopen”, klaagde hij. “Ik had het gevoel dat ik tegen mezelf zei: ‘Dit is slecht. “Ik wil weer beroemd worden.”

Roem is niets nieuws voor Bacon, die een begrip is geworden sinds hij in 1984 op 26-jarige leeftijd zijn grote doorbraak kreeg met de hitfilm ‘Footloose’.

De hoofdrol opende al snel de deuren voor talloze tv-shows en films.

Zijn acteercarrière was zo productief dat het aanleiding gaf tot een entertainmentspel genaamd “Six Degrees of Kevin Bacon”, waarbij het doel was om elke acteur in minder dan zes rollen aan Kevin Bacon te koppelen.

Roem zit in zijn familie.

De vader van acteur Edmund Bacon was een bekende stedenbouwkundige die zelfs op de cover van Time magazine verscheen – iets wat Kevin ertoe aanzette een duik in Hollywood te wagen.

Hij zei in een verklaring aan de krant: “Wat betreft het geven van eer aan mijn ouders, en natuurlijk geef ik alle eer aan hen, was mijn moeder aan de zeer artistieke kant en moedigde me echt aan om in actie te komen.”

“Ze moedigden allebei zoveel mogelijk creativiteit aan in alles: dans, muziek, theater, schilderkunst, beeldhouwkunst, wat dan ook.”