John Cooper over het bij elkaar houden van Lightning voor meer Cup-runs: 'We zitten hier allemaal samen in'

TAMPA, Florida – Toen John Cooper door de kleedkamergang van Tampa Bay Lightning liep, waren er overal op de muren herinneringen aan wat hij 'het monster dat we hebben gemaakt' noemt.

Er zijn foto's van de Lightning die een tien jaar durende reeks van Stanley Cup-conflicten doormaakt, van de door Tyler Johnson geleide Triplets in 2015 tot opeenvolgende bekerwinnaars.

Voordat Cooper de teamlounge binnenging voor koffie, stopte hij even om naar de negen miniatuurversies van de trofeeën te kijken: de Stanley Cup, Prince of Wales Trophy of Presidents Trophy. Ze hangen allemaal in een hoesje.

‘Toen ik hier kwam,’ zegt hij. “Er waren twee.”

Voor Cooper houdt het daar niet op.

Hij is ervan overtuigd – de vloek van sceptici – dat deze talentvolle, verouderende kern nog een paar schopjes in het vat heeft. Of de beker.

Cooper zegt dat onzekerheid de reden is waarom de volgende gebeurtenis misschien wel de belangrijkste is.

“Wat was er zo speciaal aan Jack Nicklaus die de Masters in 1986 won? Hij bleef malen en toen deed hij het”, zegt Cooper. “Hoe zit het met Tiger (Woods) toen hij de Masters in 2019 won? Ons raam staat open. Maar het is niet meer zo open als vier of vijf jaar geleden. Op een gegeven moment zullen mannen oud worden. Andrei Vasilevsky zal oud worden. Nikita Kucherov zal volwassen worden. Brayden Point wordt oud. Stamkos.

Maar winnen, verliezen en terugkomen zou behoorlijk geweldig zijn. Om de mensen te kunnen antwoorden die zeiden: 'Het waren Chicago, het waren Pittsburgh, L.A. – teams die domineerden, hun beker wonnen en moesten terugvallen vanwege het salarisplafond – als we ons daar doorheen kunnen vechten, zal dat zo zijn.' heel erg leuk.

Nu de Lightning de eerste ronde van back-to-back play-offs verlaat, zien velen dat ze hetzelfde vagevuur ingaan als de andere meervoudige bekerwinnaars: de Pittsburgh Penguins, Chicago Blackhawks en Los Angeles Kings. Ze zijn te goed voor een verbouwing, niet goed genoeg om voor een kampioenschap te strijden.

Cooper ziet deze groep anders.

Hij noemde het verlies in de eerste ronde van vorig jaar tegen de Toronto Maple Leafs een aberratie, omdat hij vond dat de Lightning in die reeks beter speelde dan het jaar ervoor, toen ze de Leafs in zeven wedstrijden versloegen op weg naar hun derde opeenvolgende trip naar de Cup. Laatste. Dit jaar stond titelverdediger Lightning tegenover de Eastern Conference Panthers, de bekerfavorieten, en verloor in vijf wedstrijden.

“Ze zijn een legitiem team”, zegt Cooper. “Ik betwijfel ten zeerste of er iemand verbaasd is dat we ze niet hebben verslagen.”

De Panthers wonnen twee wedstrijden met één doelpunt verschil, waaronder de tweede wedstrijd in de verlenging, en beschikten over een shutout-verdediging met een voorsprong die doet denken aan de Cup-teams van Tampa Bay.

‘Honderd procent’, zegt Cooper. “En dat is walgelijk.”

Zijn deze verliezen net zo pijnlijk als voordat de bliksem de bergtop bereikte?

‘Steken het iets minder, wetende dat je naam daadwerkelijk op de Stanley Cup staat?’ zegt Kuiper. “Op dit moment niet. Omdat je zo opgaat in het moment dat niets anders er toe doet. 2020, 2021, het is alsof het niet is gebeurd omdat je op dat moment bent. Stanley Cups zijn wanneer je met pensioen gaat. Wanneer je kijk terug: 'Hoeveel heb je gekregen?' Het is wat het is, maar je bevindt je in het absolute moment, het is zoiets van: 'Wat doe je nu?'

“Ik beschouw het als weer een jaar buiten de kalender. We hebben niet gewonnen. Dus nu moeten we nog een heel jaar wachten voordat we een kans krijgen. En ik ben een jaar ouder. Alle jongens zijn een jaar ouder. De enige Het punt is dat je nooit weet wanneer je terugkomt. Je weet nooit. “Nooit. En de kans dat je terugkomt, zelfs als je het beste team bent, is 10 procent tegen jou en daarom moet alles goed gaan.” “

John Cooper weet dat momenten als deze ervoor zorgen dat alles goed gaat. (Mike Carlson/Getty Images)

Dit jaar is dat zeker niet gebeurd voor de Lightning. Ze hadden Michail Sergachev pas in Game 4, toen hun vier beste verdedigers terugkeerden van een gebroken been. Vasilevskiy, misschien wel de beste doelman van zijn generatie, was niet de beste doelverdediger in de reeks in de twee nederlagen in de eerste ronde en heeft weliswaar het hele seizoen met inconsistenties geworsteld nadat hij twee maanden had gemist vanwege een rugoperatie buiten het seizoen. Voor de Lightning werden twee doelpunten afgekeurd in Game 5 van de Panthers vanwege interferentieoproepen van de doelverdediger. Dit was voor Cooper aanleiding om de opmerking “rokken” te maken, waarvan hij vervolgens zei dat “het (hem) meer pijn deed dan het daadwerkelijke serieverlies.”

Maar de kern van het toernooi gelooft nog steeds dat er veel goede hockeyspelers zijn. Vasilevskiy is 29, Kucherov 30, Point 28, Cirelli 26 en Sergachev 25. Algemeen directeur Julien Brisebois zei dat hij hoopt kapitein Steven Stamkos, 34, en Victor Hedman, 33, opnieuw aan te trekken, twee franchisestarters die een aantal van hun beste hockey hebben gespeeld. Gedurende dit seizoen. Ze moesten een grotere lading op het ijs en in de kamer dragen na verschillende afwijkingen van het salarisplafond, van Ryan McDonagh tot Alex Killorn tot Ondrej Palat, enz. Bliksem is niet diep of klein.

Cooper zegt dat het nog niet voorbij is.

“We zijn dichter bij waar we voorheen waren dan in de andere richting”, zegt hij. “We zijn nog steeds een goed team, maar iedereen probeert ook een manier te vinden om het goed te doen. Er zitten 31 teams achter jou aan.

“Ik denk dat ons niveau en de manier waarop we ons werk doen in deze competitie nog steeds uitzonderlijk is. Wat we hebben gedaan is dat we ons eigen monster hebben gecreëerd, omdat we een reputatie en verwachting hebben gecreëerd voor een decennium van uitmuntendheid Het is alleen zo dat we de afgelopen twee jaar geen kampioenschap hebben gewonnen en dat we in de eerste ronde zijn uitgeschakeld. Mensen denken: 'Wat is er gebeurd?' moeilijk geweest.

Dit brengt ons bij Cooper, 56, de baas van ‘The Beast’. Hij is de langstzittende coach in de competitie en heeft zojuist zijn elfde volledige seizoen in Tampa Bay achter de rug; Mike Sullivan met de Penguins is de volgende, twee jaar later. Naarmate het personeel en de persoonlijkheid van het team veranderen, verandert ook Cooper. Minder verliezen dan voorheen, meer herhalingen en een trotse lezing van de zaal.

Daarom is hij het nog niet kwijt.

“Hij weet precies wanneer hij moet doorzetten en wanneer hij zich moet terugtrekken”, zegt Stamkos. “Hij heeft het respect van elke speler. Maar hij geeft het team veel tijd om te dicteren hoe de dingen zullen gaan. Hij heeft zo'n goede polsslag. Er zijn momenten waarop we een schop onder de kont nodig hebben. Maar hij is geen schreeuwer of schreeuwer. Hij is berekend.”

“Je kunt het wederzijdse respect en de volwassenheid zien als coach en speler, als leider en als leider, om samen te werken terwijl we groeien. Je leert welke dingen werken en wat niet werkt precies wat er op het juiste moment moet worden gezegd en gedaan. Daarom zegt hij niet: “Ik vind het oud worden.”

Cooper geeft toe dat hij in de eerste tweederde van dit seizoen harder had moeten pushen, terwijl de Lightning buiten de play-offplek hing. Tampa Bay heeft dit seizoen zeven verschillende rookies hun NHL-debuut laten maken. De helft van het team, van Tyler Motte tot Luke Glendinning en Tanner Guinot tot de deadline-toevoegingen Anthony Duclair en Matt Dumba, probeerde er nog steeds achter te komen.

“Hij ziet dat we een ander team hebben, dus hij pakt het anders aan”, zegt Sergeshev. “Hij leert duidelijk van zijn fouten. Het is gek, alsof hij helemaal niet koppig is. Mensen op die leeftijd zijn meestal erg eigenwijs. Hij is erg volwassen. Ik denk dat hij zich nog steeds ontwikkelt als coach, wat leuk is om te zien en leuk om naar te kijken.” “

Cooper staat onder contract tot het seizoen 2025-2026. Zijn samenwerking en relatie met BriseBois is uniek, aangezien het kampioenschap al 14 jaar teruggaat bij AHL Norfolk. Hij heeft met Jeff Vinik een van de beste eigenaren in de sport. Cooper, vader van drie kinderen, vestigt zich in Tampa. Hij noemt de franchise een familie.

Zou hij de redder van Lightning kunnen zijn?

“Als de band ooit uit elkaar zou gaan, zouden we allemaal in een kamer stappen en zeggen: 'Oké, het is tijd om uit elkaar te gaan'”, zegt Cooper. “Ik denk niet dat dit een situatie is waarin je op een dag wakker wordt en er iemand weg is. Dat is niet de manier waarop dat hier gebeurt. Dit is een bijzondere organisatie. Want dat is moeilijk om te doen in de professionele sport. Het is moeilijk om het beste record te hebben. in de competitie en win play-offs (zoals de Lightning deed in 2019) en je bijt op je tong en houdt de groep bij elkaar en dat is wat ervoor zorgt dat dit ding werkt, vanwege het vertrouwen dat we hier allemaal samen in zitten.

Er wordt niet met de vinger gewezen, zegt Cooper: “Deze organisatie zoekt naar oplossingen, niet naar excuses.” BriseBois prijst Coopers leiderschapskwaliteiten, emotionele intelligentie en het vermogen om nooit te hoog of te laag te zijn.

“Hierdoor kan het stormen weerstaan, omdat er stormen zijn”, zegt Bryceboys. “Dit is een zware competitie. Het is een moordende business.”

John Cooper en Julian Brisebois hebben een langdurige en succesvolle samenwerking gehad. (Ron Chinoy/VS vandaag)

Sinds het einde van vorig seizoen hebben er zeventien coachingwissels plaatsgevonden in de NHL. Dat is meer dan de helft van de competitie. Je kunt je voorstellen dat elk van die teams Cooper op snelkiesnummer zou hebben gehad als hij beschikbaar was geweest. Hij is het soort man voor wie je je coach zou ontslaan om ruimte te maken. Een man zegt dat hij zijn prijs moet noemen.

Zou Cooper overwegen om een ​​ander team te coachen?

“Als ik werkloos ben en nog de mogelijkheid heb om te trainen, dan natuurlijk ergens anders”, zegt hij. “Maar dat kwam niet eens bij mij op.”

Het ziet er niet naar uit dat hij daar de komende jaren over hoeft na te denken.

“Als er tijd was, denk ik dat we het zouden weten”, zegt Cooper. “Uiteindelijk zullen we op een dag weten dat het tijd is om de teugels aan iemand anders over te dragen. Dat is nu niet het geval. Maar uiteindelijk moet het gebeuren.

“Dat wordt een zware dag. Dat wordt een hele zware dag. Maar hopelijk zal dat niet lang meer duren.”

Terwijl hij dit zegt van achter zijn bureau in zijn kantoor in de Amalie Arena, kijkt hij naar de muur aan zijn rechterkant, waar twee enorme foto's staan ​​van de laatste twee trofeeën. De eerste is dat spelers van de bank springen in de Edmonton-bubbel om 2020 te vieren. De tweede is dat Cooper in 2021 wordt omhelsd door het personeel op de bank, glimlachend en met twee vingers omhoog.

Winnen is verslavend. Voor Cooper is het altijd zo geweest.

“Een deel van het leuke van het hele proces is weten wat werkt”, zegt hij. “Er zijn hier een aantal belangrijke componenten die het nog steeds waard zijn. Ze zijn een team van kampioenschapskaliber. We hoeven alleen maar kleine stukjes van de puzzel te vinden om ze op te lossen.”

Er is ruimte in de caddie in de lobby voor meer prijzen. Zelfs in Coopers kantoor, dat vol staat met foto's en gesigneerde T-shirts. Waar zal hij de volgende toernooifoto plaatsen? Cooper kijkt naar links, naar de enige lege plek, bedekt met het Lightning-logo.

‘Daar,’ zegt hij. “Dat zou perfect zijn.”

(Foto van John Cooper op Lightning-bank: Joel Auerbach/Getty Images)