Joel Embiid zegt dat hij “alles kan doen” in de rechtbank. Laat hem het je laten zien.

Joel Embiid uit Philadelphia had een verliezende helft van 76 minuten nodig om de situatie te beoordelen tijdens een wedstrijd aan het einde van het seizoen tegen de Boston Celtics. Zoals zo vaak voelde hij zich in het voordeel.

Amped, een 7-foot-1, 280-pond centrum, hurkte de bal in de buurt van de bovenkant van de sleutel terwijl hij het opnam tegen Grant Williams van Celtics, een 6-6 aanvaller gehurkt in de verdediging terwijl hij Hij zwaaide met zijn linkerhand naar Embiid. Het kan ook een daad van overgave zijn geweest.

Embiid behaalde tijdens het reguliere seizoen een heleboel buitengewone prestaties om zichzelf te positioneren als een favoriet om zijn eerste NBA Most Valuable Player Award te winnen. Naast het leiden van de competitie voor het tweede opeenvolgende seizoen, met 33,1 punten per wedstrijd, scoorde hij gemiddeld 10,2 rebounds, 4,2 assists en 1,7 blocks.

Maar één ding deed hij vaker dan wat dan ook, en het was een onderschatte vaardigheid die de verdediging van de tegenstander destabiliseerde en hielp de 76ers naar het op twee na beste record in de NBA te tillen: hij nam 5.526 dribbels.

Tijdens dat Celtics-bezit had Embiid er slechts twee nodig – een paar krachtige dribbels aan zijn rechterkant toen teamgenoten naar de 3-puntslijn sprongen en verdedigers met zich meesleepten. Embiid trok de verf, creëerde vervolgens ruimte tegen Williams met een dubbele spil voordat hij een korte, matte sprong over hem heen maakte.

“Hoe ga je dat stoppen?” zei Ian Eagle, de play-by-play-stem van TNT, tijdens de uitzending.

Het korte antwoord voor de Celtics was dat ze dat niet waren. Embiid eindigde met 52 punten in een nipte overwinning.

Nog niet zo lang geleden verdienden NBA-centra hun brood door te kamperen in de buurt van de hoepels. Door tussen de benen te dribbelen in de buurt van de 3-puntslijn zullen ze waarschijnlijk op de bank landen.

Maar natuurlijk veranderde het spel en werd de grote houthakker een relikwie. De moderne NBA wemelt van geweldige spelers die driepunters kunnen schieten, combo’s kunnen uitvoeren vanaf een hoge positie en in sommige gevallen de verdediging kunnen oprekken door te dribbelen zoals hun lilliputterteamgenoten.

Enter Embiid, wiens verbeterde poetsbeurt als balspeler – en genegenheid voor het voertuig – hem nog effectiever maakte toen de 76ers de Nets in de eerste ronde van de Eastern Conference-play-offs tegenkwamen. Philadelphia leidt de reeks met 2-0 met Game 3 op donderdag in Brooklyn.

“Ik denk dat hij denkt dat hij is Hij is De bewaker, Therese Maxi, zei over Embiid.

Embiid was niet altijd op zijn gemak met de bal. Als eerstejaars speler tijdens het seizoen 2016-2017 behaalde hij alleen het gemiddelde 0,78 dribbels per aanraking. Hij scoorde zelfs minder dan één dribbel per aanraking totdat Doc Rivers voorafgaand aan het seizoen 2020-2021 werd aangenomen als coach van het team.

Rivers zei dat hij destijds had gehoord van fans die wilden dat Embiid niet langer de oceaan in werd gesleurd. Hun argument was dat hij te groot en te bedreven was met de basket om te rotzooien bij de driepuntslijn. Maar Rivers zei dat hij zich verzette tegen hun smeekbeden om van Embiid een ouderwets centrum te maken.

Iedereen zei: zet hem in functie! Zet hem in positie! Rivers herinnerde zich in een interview. “Maar dit is de man die ons de bal kan brengen, die de pick-and-roll kan runnen, en er zijn maar weinig grote jongens die dat kunnen. Hij is een 7-footer en speelt als een uitsmijter, dus je weet je wat? Laat hem het doen.’

Vorig seizoen scoorde Embiid gemiddeld 1,41 dribbels per aanraking, waarmee hij op de tweede plaats eindigde achter de Miami Heat’s Bam Adebayo. Dit seizoen was Embiid gemiddeld 1.18 dribbels per aanraking Weer een sterk totaal dat hem opnieuw tot de meest dribbelende grote mannen van de competitie plaatst. Hij maakte gemiddeld bijna 84 tackles per wedstrijd, volgens NBA Advanced Stats, een divisie van het kantoor van de competitie die statistieken produceert op basis van gegevens over het volgen van spelers.

“Ik denk dat ik alles kan op de basketbalvloer”, zei Embiid. “Als je me vraagt ​​om een ​​doelpuntenmaker te zijn, zal ik een doelpuntenmaker zijn. Als je me vraagt ​​om een ​​spelmaker te zijn, zal ik een spelmaker zijn.”

riep hij door de kleedkamer naar James Harden, de bewaker van het startpunt van het team.

Embiid zei: “James, ben ik goed met de bal?”

Harden, die dit seizoen gemiddeld 4,77 dribbels per aanraking heeft gemaakt, trok zijn wenkbrauw op. (Het is allemaal gekoppeld.)

“Alle grote jongens willen bewakers zijn”, zei 76ers-aanvaller PJ Tucker. “Waarom? Omdat een uitsmijter zijn zo veel cooler is. Wie wil er schilderen en gewoon hookshots maken?”

In deze zin gaf Maxi toe dat hij soms nerveus wordt als Embiid een verdedigende rebound grijpt en erop staat zelf te dribbelen.

“Maar uiteindelijk is het niet voor niets Joel Embiid”, zei Maxi. “Er is er maar één van.”

In Half Court zijn de rekeningen van de verdedigers meedogenloos. Embiid is bekwaam genoeg als externe schutter – hij heeft drie pointers per wedstrijd gepakt en heeft dit seizoen 33 procent gemaakt – dat aanvallers en middenvelders hem zouden moeten respecteren. Maar als ze te veel uitzetten door op hem te drukken, kan Embiid met ze ontwijken.

“volwassenen? zei Tucker. ‘Ik bedoel, ze kunnen hem nergens bewaken.’

En als tegenstanders hem in het nauw proberen te drijven, zal Embiid de open man vinden.

“Het is belachelijk dat hij de dingen doet die hij op zijn formaat doet”, zegt Norm Roberts, die Embiid coachte als assistent bij Kansas.

Tijdens het enige universiteitsseizoen van Embiid stelde Roberts zich voor dat hij zich zou ontwikkelen tot een ‘Tim Duncan-achtige man’, een vroeg teken van Embiid’s hoge plafond. Tijdens de carrière van Duncan Hall of Fame bij de San Antonio Spurs was hij meer een traditioneel centrum – een grote man die kon dribbelen, maar iemand die het goed deed rond de basket door verdedigers uit te schakelen en verschillende paalbewegingen te gebruiken.

Een uitdaging voor de technische staf van Kansas was dat Embiid zichzelf niet als een traditioneel centrum beschouwde, wat misschien kwam doordat hij niet bekend was met het concept.

Embiid groeide op in Kameroen en speelde voetbal en volleybal. voor hem Eerste echte blootstelling aan basketbal Het kwam op 16-jarige leeftijd, toen Luke Mbah Muti, een Kameroener die aanvaller was voor de Milwaukee Bucks, hem uitnodigde voor een basketbalzomerkamp. De onbeleefde, maar 6-10-jarige Embiid was behendig en merkte al snel dat hij basketbal speelde op de middelbare school in Florida.

Enkele vroege tutorials voor Embiid kwamen via YouTube. Naast het bestuderen van een video van Hakeem Olajuwon, die een van de meest dominante centra van zijn tijd was, namen Michael Jordan en Kobe Bryant, meesterlijke point guards die verdedigers in vuur en vlam zetten met hun snelheid en vingervlugheid, hem in.

“Dit zijn de jongens tot wie ik me altijd het meest aangetrokken heb gevoeld”, zei Embiid. “Het is duidelijk dat ze veel kleiner zijn dan ik, en ik kan niet zo goed bewegen als zij. Maar ik kijk graag naar de manier waarop ze bewegen, hoe snel ze gaan, en dat doe ik nog steeds. Zo leer ik, en zo leer ik proberen toe te voegen aan mijn spel.”

Hij voegde eraan toe: “Als je naar de beste balspelers kijkt, gaat het niet per se om dribbelen. Het gaat allemaal om voetenwerk. Je moet goed voetenwerk hebben.”

Embiid had goed voetenwerk in Kansas – zijn jarenlange voetballen was een grote hulp – samen met geweldige handen en een geweldige visie als passer, zei Roberts. Maar het was nog steeds een werk in uitvoering en coach Bill Self stelde gezonde grenzen.

“Hij dribbelde er altijd graag mee”, zei Roberts, “maar we lieten hem er niet mee dribbelen.”

Naarmate het NBA-ontwerp van 2014 zichtbaarder werd, waren er uitzonderingen. Als een verkenner door Allen Fieldhouse in Kansas rolde, rende Self naar een basket met een verdediger zodat hij de bal kon hanteren en “de Olajuwon-dingen kon doen” gedurende vijf of tien minuten.

“Hij deed Dream Shake tot in de perfectie”, merkte Roberts op. De kenmerkende draaiende beweging van Olajuwon.

Nadat hij door de 76ers als derde was opgesteld, miste Embiid zijn eerste twee seizoenen als prof met een gebroken voet. Roberts zei dat die twee seizoenen, op een episodische manier, fundamenteel waren voor zijn groei. Embiid, beperkt in wat hij met het team kon doen, had genoeg tijd om zijn gevoel voor het spel aan te scherpen – door te dribbelen.

Embiid van zijn kant wil steeds beter worden. Twee sleutels, zei hij, houden zijn sprong laag en weten wanneer hij hem moet oppakken. Maar verder is hij vrij om te doen wat hij wil.

“Ik denk niet dat ik een boswachter ben,” zei hij, “en ik denk niet dat ik groot ben.” “Ik ben een complete basketballer.”

Aanvullend werk van Andy Chen.