Israël hervat de vijandelijkheden tegen Hamas: live updates

in het donker bewaard. Gedwongen stil zitten. Ze gaven slechts karig voedsel. Deze en meer huiveringwekkende onthullingen beginnen aan te tonen hoe gijzelaars overleven in Hamas-gevangenschap.

Tijdens de aanval van Hamas op Israël op 7 oktober werden ongeveer 240 mensen, variërend van baby’s tot endogenen, gegijzeld. Tientallen zijn vrijgelaten, maar velen blijven vermist en worden door de Palestijnse Autoriteit en andere groepen in Gaza als strijders beschouwd. De partijen hervatten de strijd.

Het Rode Kruis en andere humanitaire groeperingen mochten de gijzelaars niet bezoeken. Daarom zullen familieleden en de bredere toekijkende wereld moeten wachten op de getuigenis van de vrijgelatenen om te weten wat er zal gebeuren met hun dierbaren die nog steeds in Gaza worden vastgehouden: of ze het hebben gezien, of ze levend of dood zijn.

De onderstaande details zijn samengesteld uit opmerkingen van vrijgelaten gijzelaars aan hun families, verzorgers en soms aan de pers.

Volgens de voorwaarden van de overeenkomst tussen Israël en Hamas waren de meesten van de vrijgelatenen vrouwen, kinderen en buitenlandse arbeiders. Vrijdag was een oudere Israëlische man – die ook het Russische staatsburgerschap heeft – vrijgelaten en geen leden van het Israëlische leger. De gijzelaars zijn vermoedelijk in handen van verschillende groepen en verspreid over locaties. Het is al duidelijk dat niet alle gijzelaars hetzelfde worden behandeld; Het herstelverhaal van elke nieuwe persoon draagt ​​bij aan het begrip.

Eén gijzelaar, Adina Moshe, werd uit een veilige kamer in haar huis in Israël gesleept, naar Gaza gebracht en in een tunnel van vijf verdiepingen onder de grond gedwongen, zei haar schoonzoon Eyal Nouri.

“Ze namen haar mee de tunnels in… ze liep met blote voeten in de modder van de tunnels”, vertelde ze CNN in de eerste uren van haar gevangenschap. “Het was heel moeilijk om te ademen. Ze marcheerden [for] Uren in de mijnen.”

Moshe zei dat zijn tante in een ondergrondse kamer woonde waar de lichten slechts twee uur per dag uit waren. De duisternis was reëel en figuurlijk, zei Nouri. Zonder enige informatie werden hun andere zintuigen en verbeeldingskracht nieuwsgierig.