Intensieve zoektocht naar vermiste in Franks brand: ‘We wachten nog’

“Observaties – deze duren niet alleen in het leven, maar ze blijven ook in de dood”, zei mevrouw Hudson.

Leeftijd was ook een complexe factor: kinderen zonder identiteit of medische voorgeschiedenis vormden een specifieke uitdaging. Mevrouw Hudson zei: “niet alle records hebben kinderen, zoals vingerafdrukken of gebitsgegevens van volwassenen.”

Nadat het vuur gedoofd is en Gevaarlijke rook Ontbonden, een nieuwe horror geïnfiltreerd: andere bewoners, familieleden en vrienden waren niet zeker van de status van dierbaren. Uren gingen voorbij en velen in New York en Gambia brachten uren door in nood, niet wetend of ze levend of dood waren.

Sommige families belden elk ziekenhuis in de omgeving om vermiste familieleden te zoeken. Anderen kwamen te voet, verlangend naar een antwoord.

Het ondersteunend personeel van Monroe College, dat een geïmproviseerde alarmcentrale exploiteert, vertrouwt op een onofficiële lijst van dode, gewonde, vermiste en ontheemde mensen die is samengesteld door een lid van een lokale gemeenschapsgroep. Er zijn pogingen gedaan om de namen, contactgegevens en vereisten van elke persoon die naar het college komt op de voorlopige toelatingslijst te schrijven.

Abdullah Sisse, een maatschappelijk werker bij CAIR-NY, een groep die opkomt voor moslims, zei dat het moeilijk was om informatie te verzamelen vanwege taalbarrières. Sommige bewoners spreken Engels, terwijl anderen alleen verschillende combinaties van Frans en meerdere talen van West-Afrika spreken.

Angst voor immigratieambtenaren blijft bestaan ​​onder sommige inwoners zonder papieren. Hij zei ook dat sommige families diep persoonlijk of getraumatiseerd waren en niet bereid waren om over hun situatie te praten.