Inslag van een asteroïde nabij Berlijn onthult zeldzame Obright-schatten

Obright meteoriet van asteroïde 2024 BX1, gefotografeerd in het Natuurmuseum in Berlijn door Laura Kranich, masterstudent aan de Freie Universität en lid van de Arbeitskreis Meteore, die deelnam aan het onderzoek en deze meteoriet vond nabij het dorp Reebeck, Duitsland. Bron afbeelding: Museum für Naturkunde Berlin door Laura Kranik

De medewerkers van Jenniskens bij het Natuurmuseum hebben officieel aangekondigd dat de eerste onderzoeken van een van deze objecten met behulp van een elektronenmicrosonde de typische mineralogische en chemische samenstelling van achondriet van het operiettype aantonen.

De officiële classificatie komt nu overeen met wat velen vermoedden door alleen maar naar foto's te kijken van de vreemde meteorieten die op 21 januari 2024 in de buurt van Berlijn vielen. Ze behoren tot een zeldzame groep die 'operette' wordt genoemd.

“Ze waren erg moeilijk te vinden omdat ze van een afstand op andere rotsen op aarde lijken”, zegt dr. Peter Jeniskens, meteorietastronoom bij het SETI Instituut. 'Van dichtbij niet veel.'

Jenniskens reisde van San Francisco naar Berlijn om de velden net ten zuiden van het dorp Reebeck te onderzoeken met Museum Naturalist (MfN) onderzoeker Dr. Lutz Hecht, die een team van studenten en medewerkers van de MfN, de Vrije Universiteit van Berlijn en het Duitse Centrum begeleidde. . für Luft und Raumfahrt, en de Technische Universiteit van Berlijn in de dagen na de val.

Detectie uitdaging

“Zelfs met de geweldige begeleiding van meteoorastronomen Dr. Pavel Sborny, Jiri Borovicka en LukaS Sherbiny van het Astronomisch Instituut van de Tsjechische Academie van Wetenschappen, die berekende hoe de meteorieten door harde wind werden geblazen, speculeerde dat dit zeldzame enstatietrijke meteorieten zouden kunnen zijn op basis van het licht dat door de vuurbal wordt uitgezonden. Ons onderzoeksteam kon aanvankelijk geen ze gemakkelijk. “Ze liggen op de grond”, zei Jeniskens.

In tegenstelling tot andere meteorieten die door de hitte van de atmosfeer een dunne korst van zwart glas hebben, hebben deze meteorieten een grotendeels transparante glaskorst.

“We ontdekten de meteorieten pas nadat een Pools team van meteorietjagers de eerste ontdekking had geïdentificeerd en ons kon laten zien waar we op moesten letten”, aldus Jeneskens. “Toen werden onze eerste ontdekkingen snel gedaan door studenten Dominique Dieter en Kara Wehe van de Freie Universiteit.”

Het belang van meteorietclusters

De meteorieten zijn fragmenten van de kleine asteroïde 2024 BX1, die voor het eerst werd waargenomen met behulp van een telescoop op het Konkoli Observatorium in Hongarije door astronoom Dr. Krysztian Szarnieczky, en de impact ervan op de atmosfeer van de aarde werd vervolgens gevolgd en voorspeld door NASAImpactrisicobeoordelingssystemen voor ESA's Meerkat Scout en Asteroid Sentinel, met Davide Farnocchia van Laboratorium voor straalaandrijving/Caltech biedt regelmatig updates van het pad, waardoor uiteindelijk de heldere vuurbal wordt gezien en gefotografeerd. Dit was Jeneskens' vierde golfherstel van zo'n kleine asteroïde-inslag, na een inslag in 2008 in Soedan, een inslag in 2018 in Botswana en een inslag in 2023 in Frankrijk.

Vandaag hebben Jenniskens' medewerkers van het Museum Für Naturkunde officieel aangekondigd dat de eerste onderzoeken van een van deze objecten met behulp van een elektronenmicrosonde de mineralogische en chemische samenstelling aantonen die typerend is voor achondriet van het operettetype. Deze bevinding werd op 2 februari 2024 ter onderzoek en bevestiging voorgelegd aan de International Nomenclature Committee van de Meteorological Society.

De naam van de meteoriet komt van het dorp Aubris in Frankrijk, waar op 14 september 1836 een soortgelijke meteoriet viel. Het museum heeft daarvan een deel in de collectie.

“Op basis van dit bewijsmateriaal konden we relatief snel een geschatte classificatie maken”, zegt dr. Ansgar Griszak, wetenschappelijk hoofd van de meteorietencollectie van het museum. “Dit onderstreept het enorme belang van de collecties voor onderzoek. Tot op heden is er alleen materiaal van elf andere waargenomen valpartijen van dit type in meteorietcollecties over de hele wereld.”

“De operietstenen zien er niet uit zoals mensen zich doorgaans voorstellen dat meteorieten eruit zien. De operietstenen lijken meer op grijs graniet en bestaan ​​voornamelijk uit magnesiumsilicaten, enstatiet en forsteriet”, zegt Christopher Hamann van het Museum of Nature, die deelnam aan de studie. initiële classificatie en deelgenomen aan het onderzoek. Bijna geen ijzer, en de glazige korst, wat meestal een goede manier is om meteorieten te identificeren, ziet er heel anders uit dan de meeste andere meteorieten. Daarom is het moeilijk om operettes in het veld te ontdekken.