Indonesië heeft aardbevingsbestendige woningen nodig. Het bouwen ervan is een hele uitdaging

CNN
–

Een dodelijke aardbeving heeft gebouwen in puin gelegd West-Java, Indonesië Hij legde opnieuw de gevaren bloot van het leven in slecht gebouwde huizen in een van de meest seismisch actieve regio’s op aarde.

Sinds de aardbeving van maandag slapen overlevenden in de open lucht of in schuilplaatsen ver van huizen die dreigen in te storten, terwijl naschokken gebouwen rammelden die al beschadigd waren door de aardbeving met een kracht van 5,9 die aan minstens 310 mensen het leven heeft gekost, volgens het hoofd van de National Disaster van het land. Beheersbureau (BNPB). ).

Luitenant-generaal Suharyanto zei vrijdag dat er nog 24 andere mensen worden vermist.

De ondiepe diepte van de aardbeving – slechts 10 kilometer (6 mijl) – voegde stress toe aan structuren in West-Java, waar meer dan 1 miljoen mensen zeer sterke bevingen ervoeren, volgens de US Geological Survey (USGS).

De Indonesische president Joko Widodo beloofde tijdens zijn bezoek aan de locatie op dinsdag de beschadigde huizen – meer dan 56.000 – aardbevingsbestendig te herbouwen.

“De door de aardbeving getroffen huizen moeten volgens de minister van Openbare Werken en Volkshuisvesting aardbevingsbestendige bouwnormen hanteren”, zei hij. “Deze aardbevingen vinden elke 20 jaar plaats. De huizen moeten dus aardbevingsbestendig zijn.”

Maar in een ontwikkelingsland waar ongeveer 43% van de bevolking op het platteland woont, in grotendeels onveilige en slecht gebouwde huizen, blijft het bouwen van aardbevingsbestendige gebouwen een grote uitdaging.

Volgens de National Disaster Management Agency (BNPB) zijn sinds donderdag meer dan 61.000 mensen ontheemd – en experts zeggen dat de schade had kunnen worden beperkt met de juiste infrastructuur.

Indonesië, een archipelland met meer dan 270 miljoen inwoners, ligt langs de Ring of Fire – een strook rond de Stille Oceaan waar de meeste actieve vulkanen liggen en de meeste aardbevingen plaatsvinden wanneer tektonische platen tegen elkaar wrijven en bevingen veroorzaken.

Van de 310 mensen die bij de aardbeving van maandag zijn omgekomen, waren er minstens 100 kinderen, van wie velen op school zaten toen de aardbeving toesloeg. a 6 jarige jongen Ze werden twee dagen later levend uit het puin van zijn huis gehaald, maar vele anderen hadden niet zoveel geluk.

De aardbeving deed de fundamenten van gebouwen schudden, waardoor betonnen constructies instortten en daken instortten. Foto’s toonden stukjes metaal, hout en bakstenen. De meeste doden werden verpletterd of bedolven onder het puin, zei Ridwan Kamil, gouverneur van West-Java. Anderen kwamen om bij aardverschuivingen.

Cleo zei heel goed toen ze hoorde van de aardbeving, ze probeerde haar moeder in Koginang, Cianjur, te bellen, maar toen ze niet opnam, besloot ze om daarheen te rijden vanuit haar huis in Bandung op een motor.

De reis – ongeveer 65 kilometer (40 mijl) – duurt meestal minder dan twee uur. Maar met wegen volledig geblokkeerd door aardverschuivingen, duurde het 24 jaar.

“Alle huizen waren bedekt met vuil en modder”, voegde ze eraan toe, eraan toevoegend dat ze herenigd was met haar familie die de aardbeving had overleefd.

“We hebben allemaal gehuild van emotie en geluk”, zei ze. “Ons hele gezin rende meteen weg om zichzelf te redden. De aardbeving was erg sterk.”

In Indonesië worden huizen traditioneel gebouwd van organische bouwmaterialen, waaronder hout, bamboe en rieten daken, vanwege het hete en vochtige klimaat van het land.

Ze werden beschouwd als duurzame huizen en grotendeels duurzaam in het geval van een aardbeving. Echter, toegenomen ontbossing en de stijgende kosten van hout hebben ertoe geleid dat mensen alternatieve materialen hebben gekozen, volgens een studie uit 2009 over de wederopbouw na rampen in Indonesië van de Architectural Science Association.

Er werden steeds meer huizen gebouwd van baksteen en beton, aldus de studie, en hoewel de gevel er misschien modern uitzag, was de constructie eronder slecht.

Bovendien maken de lage kwaliteit van het beton en de slechte stalen wapening deze constructies steeds kwetsbaarder voor instorting tijdens een aardbeving – met maximale slachtoffers als gevolg van het gewicht van de materialen, aldus het rapport.

Aardbevingsbestendige structuren zijn ontworpen om gebouwen te beschermen tegen instorten en kunnen op twee manieren werken: door gebouwen sterker te maken, of door ze flexibeler te maken, zodat ze over de trillende grond zwaaien en glijden in plaats van in te storten.

Architecten hebben deze technologie al tientallen jaren ontwikkeld en ingenieurs passen vaak lokale materialen en technologieën in het gebied aan.

Architect Martijn Schildkamp, ​​​​oprichter en directeur van Smart Shelter Consultancy, zei dat zijn bedrijf zeven jaar voordat een grote aardbeving toesloeg, hielp bij de bouw van ongeveer 20 scholen in de aardbevingsgevoelige stad Pokhara, in de centrale regio van Nepal.

Toen de aardbeving in 2015 toesloeg, kwamen meer dan 8.000 mensen om het leven, maar de scholen, gemaakt met traditionele technieken en materialen uit het landschap, zoals breukstenen, stortten niet in.

Hij zei: “Onze scholen zijn niet ingestort.” “Ze hebben alleen wat cosmetische schade opgelopen.”

Hij zei dat in ontwikkelde landen zoals Japan kennis, infrastructuur en geld direct beschikbaar zijn om aardbevingsbestendige gebouwen te bouwen, maar dat de hoge kosten van het bouwen van dergelijke constructies het moeilijker maken in ontwikkelingslanden.

Veel mensen in Nepal bouwen hun huizen met leemmortel, zei Schildkamp, ​​dat erg kwetsbaar is. “Als het niet volledig wordt verstevigd, is er geen extra verstijving in het gebouw. ​​Dat is wat heel gemakkelijk zal instorten.”

Het Shieldcamp-team gebruikte cementmortel en plaatste horizontale verstijvers in de structuur om deze te versterken, in plaats van verticale.

Bouwvoorschriften zouden de verspreiding van slecht gebouwde constructies moeten voorkomen, zei Schildkamp, ​​maar in sommige landen doen regeringen niet genoeg om de regels te handhaven.

In deze landen hebben we kennis en strategie nodig. En we willen dat overheden deze bouwvoorschriften verplicht stellen.”

In West-Java vervaagt de hoop dat meer mensen levend uit de wrakstukken van de aardbeving zullen worden gehaald.

Naschokken bemoeilijken ook de inspanningen, en bewoners leven nu in angst dat de volgende ramp hun precaire huizen opnieuw zal omverwerpen.

Terwijl president Widodo zei dat de regering ongeveer 3.200 dollar per persoon zou vergoeden aan eigenaren van zwaar getroffen huizen, raakten veel gezinnen in Cianjur alles kwijt. En nu staan ​​ze voor de bijna onmogelijke taak van wederopbouw.