In de 33 jaar sinds Tiananmen heeft China geleerd activisme te onderdrukken

Soms keek de groep gewoon een film, maakte een lange wandeling of speelde een spelletje mahjongg of een bordspel. Het was bedoeld als een veilige en inclusieve ruimte om elkaar te steunen of openlijk te spreken over ideeën die door staatscensuur verboden waren in het publieke debat.

Nu, deels vanwege deze bijeenkomsten, worden Huang en Wang beschuldigd van ‘aanzetten tot ondermijning van de staatsmacht’.

Chinese vrouwen onthullen seksuele intimidatie, maar de #MeToo-beweging worstelt om lucht

Bijna negen maanden na hun verdwijning is het geval van “xuebing” – de samensmelting van namen die door hun aanhangers worden gebruikt – een voorbeeld geworden van de mate waarin de Communistische Partij ideeën zal onderdrukken die afwijken van haar eigen partij. Nu 33 jaar nadat de demonstratie op het Tiananmen-plein werd neergeslagen, zorgen de autoriteiten ervoor dat dergelijke bewegingen nooit beginnen.

Gecombineerd met een spraakmakende campagne om publieke belangenbehartiging van pro-democratische activisten en mensenrechtenadvocaten te verpletteren, besteedt de veiligheidsstaat van China steeds meer enorme middelen aan het toezicht houden op het privéleven van sociaal actieve mensen met opvattingen die het als problematisch beschouwt.

Mensenrechtenactivisten hebben kritiek geuit op het bezoek vorige week van de Hoge Commissaris voor de Mensenrechten van de VN Michelle Bachelet aan China, waar ze alleen voorzichtige kritiek voor een massale arrestatiecampagne in Xinjiang. Huang en Wang’s supporters spraken het uit frustratie Anne Bachelet, sprekend aan de Universiteit van Guangzhou, op slechts enkele minuten van waar Wang woonde, prees “de acties en acties van jonge mensen die discriminatie, onrecht en ongelijkheid aanvechten”, maar bracht de kwestie niet publiekelijk aan de orde.

Sinds het paar werd gearresteerd in september 2021, de dag voordat Huang naar Groot-Brittannië reisde om te studeren, heeft de Chinese politie tientallen personen ondervraagd die wekelijkse bijeenkomsten bijwoonden, die soms het hele land door reisden om ze op te sporen of mensen op straat mee te nemen. goede vrienden van de twee vertelden The Washington Post in interviews. Het verhoor duurt meestal 24 uur.

De personen, die om anonimiteit verzochten uit angst voor represailles, zeggen dat er geen reden is om de bijeenkomsten als storend te beschouwen. Tijdens het verhoor bleek echter dat dit de conclusie was van de politie. Een vriend zei dat onderzoekers foto’s van gebeurtenissen in het begin van 2021 gebruikten, wat aangeeft dat ze de groep al meer dan een half jaar in de gaten hielden voordat Huang en Wang werden gearresteerd.

De politie noemde deze bijeenkomsten een poging om de staat te saboteren, een ‘complete laster’, zei een van Huangs goede vrienden die de bijeenkomsten bijwoonde. “Het zijn complete stieren —, voortkomend uit hun paranoia.”

“We waren gewoon vrienden aan het maken en praatten over onderwerpen variërend van hoe moeilijk het is om homo te zijn of hoeveel slapeloze nachten we deze week hebben gehad tot hoe moeilijk het is om een ​​baan te vinden”, zei ze.

Noch de Nationale Afdeling, noch de Guangzhou Afdeling van het Chinese Ministerie van Openbare Veiligheid hebben gereageerd op gefaxte verzoeken om commentaar.

De ondoorzichtigheid van het Chinese rechtssysteem, vooral voor zaken die de nationale veiligheid aantasten, betekent dat de exacte aard van de zaak van de eisers tegen Huang en Wang onduidelijk blijft, zelfs voor hun advocaten. Wangs advocaat kon hem in april voor het eerst een half uur ontmoeten. Het verzoek van de advocaat van Huang om haar cliënt te ontmoeten of om de zaak van de openbare aanklager tegen haar voor te leggen, werd afgewezen, daarbij verwijzend naar de autoriteiten Coronavirus preventie maatregelen.

Beiden hebben eerder gewerkt aan kwesties die de Chinese staat gevoelig acht. Huang, een prominente feministe, is in de loop van de #MeToo-beweging van journalistiek naar activisme gegaan omdat ze vrouwen heeft ondersteund om naar voren te komen met verhalen over seksuele intimidatie en geweldpleging. Wang heeft gewerkt voor een NGO voor arbeidsrechten die werknemers met werkgerelateerde ziekten ondersteunt.

Het is onduidelijk in hoeverre hun activisme ook als grond voor de sabotageaanklacht werd beschouwd. In 2019 werd Huang drie maanden vastgehouden nadat ze artikelen had geschreven over protesten in Hong Kong tegen het opleggen van een verstikkende nationale veiligheidswet door Peking. Maar vrienden zeggen dat de politie zich vooral bezig leek te houden met de aard van de wekelijkse bijeenkomsten, evenals met eventuele internationale evenementen die ze bijwoonden of de buitenlandse financiering die ze mogelijk hadden ontvangen.

onder de stoel Xi JinpingDe Chinese veiligheidsstaat heeft zijn inspanningen opgevoerd om afwijkende meningen te voorkomen voordat deze wortel schieten. Hiaten in het toezicht waardoor eerdere generaties activisten aan kracht wonnen, worden steeds vaker opgevuld met nieuwe campagnes die de politie aansporen waakzaam te zijn tegen elk teken van opkomende bedreigingen voor de nationale veiligheid en sociale stabiliteit.

In vorige regeringen waren bewegingen vaak in staat om enige mate van publieke tractie te krijgen voordat ze werden gearresteerd. Toen het Chinese leger 33 jaar geleden een bloedig einde maakte aan de pro-democratische beweging op het Plein van de Hemelse Vrede, zette de erfenis zich voort in figuren als Liu Xiaobo, die hielp bij het schrijven en promoten van een manifest dat bekend staat als Charter 08, dat in 2008 opriep tot een einde tot eenpartijregering.

Liu Xiaobo, winnaar van de Nobelprijs voor de Vrede die gevangen zit in China, is op 61-jarige leeftijd overleden

Nadat het document duizenden handtekeningen had verzameld, werd Liu gevangen gezet wegens “het aanzetten tot subversie” – dezelfde misdaad waarvoor Huang en Wang werden aangeklaagd – kort voordat hij de Nobelprijs voor de Vrede won. voor hem de dood van leverkanker in 2017, terwijl het onder de ogen van Chinese veiligheidsagenten een stortvloed van verdriet veroorzaakte bij Chinese liberalen.

De daaropvolgende beweging “Defense of Rights” liet de oproepen tot democratisering grotendeels varen en eiste fundamentele burgerlijke vrijheden voor de onderdrukten. Advocaten en activisten hebben gepleit voor slachtoffers van gedwongen uitzettingen, de verspreiding van HIV via onreine naalden, of beoefenaars van de verboden spirituele beweging Falun Gong.

Nogmaals, deze inspanningen werden onderdrukt in hardhandig optreden dat culmineerde in een ingrijpende campagne Campagne Het begon op 9 juli 2015, toen tientallen ’s nachts werden gearresteerd.

Sindsdien heeft de regering geprobeerd te beschermen tegen de heropleving van oude bewegingen en de komst van een jongere generatie zoals Huang en Wang, die zich meer richten op het behoud van de persoonlijke waardigheid en het welzijn van het individu.

Een stel verdomde politiedossiers van Xinjiang lekten terwijl de VN-chef voor de mensenrechten China bezoekt

Volgens Mina Huang, een Chinese mensenrechtenadvocaat, hebben mensenrechtenadvocaten nu moeite om gevoelige zaken aan te pakken vanwege het delicate controlesysteem dat de afgelopen jaren is opgebouwd. Het is ook bezorgd dat het normaliseren van de gegevensmonitoring tijdens de pandemie de situatie zal verergeren.

“Het werk dat Huang Xueqin en Wang Jianbing deden was zeer zinvol. Het gaf de jeugd de ruimte om meer te weten te komen over dit tijdperk en onze situatie.” “De aanklachten tegen hen zijn typerend voor de repressie van jonge activisten. De autoriteiten vrezen dat de jongere generatie actief zal worden.”

Volgens vrienden van het paar was het idee om de beweging te starten verre van hun gedachten bij het bijwonen van bijeenkomsten in het appartement van Wang. Velen, waaronder Wang, leden aan depressie en angst in een tijd waarin het maatschappelijk middenveld werd aangevallen.

Terwijl ze de thee, wijn en fruit consumeerden die Wang aanbood, bespraken ze hun persoonlijke problemen en de problemen van de dag. Het ging er niet om hoe te reageren. Het ging erom hoe we begrepen wat er gebeurde. “Omdat we denken dat we geen ruimte hebben om welke activiteit dan ook uit te voeren”, zei een vriend.

Een andere vriend betreurde de extreme onverdraagzaamheid van de autoriteiten jegens gemeenschappen die buiten hun controle om opereren. “Maar niet elke bijeenkomst gaat over de Chinese Communistische Partij. Het gaat niet alleen om jullie.”

Bi Lin Wu in Taipei heeft bijgedragen aan dit rapport.