In 2009 heeft een wolf onverwachts een mens gedood. Wetenschappers weten nu waarom

In 2009 was folkzanger Taylor Mitchell 19 jaar oud Een roedel wolven viel hem aan tijdens het binnenwandelen Nationaal park Cape Breton Highlands in Canada. Ze stond op het punt de beroemde Skyline Trail te beginnen toen klimmers in het gebied de dieren zonder aanleiding zagen naderen.

Toeschouwers belden 911 en Mitchell werd naar een ziekenhuis in Halifax gevlogen, maar 12 uur later stierf ze aan haar verwondingen.

Dit was de eerste documentatie van een coyote-aanval in Noord-Amerika die resulteerde in een aanval volwassen menselijke fataliteit (In 1981 was ze 3 jaar oud Kelly Kane Ze werd gedood door een coyote op het terrein van haar familie), wat de vraag oproept of samenleven met dit harige zoogdier niet langer veilig is.

“We hadden geen goede antwoorden”, zei Stan Gert, professor aan het Ohio State’s College of Environment and Natural Resources en hoofd van het Urban Coyote Research Project. zei hij in een verklaring.

Maar na een jarenlang onderzoek naar het incident lijkt Gert eindelijk enig inzicht in de situatie te hebben geboden.

volgens de krant Het verscheen vorige maand in het Journal of Applied EcologyHij en een team van natuuronderzoekers ontdekten dat coyotes in het aanvalsgebied van Mitchell een ongebruikelijke verandering van dieet hadden aangenomen. In plaats van te vertrouwen op kleinere zoogdieren zoals knaagdieren, vogels en slangen voor voedsel, lijken ze op elanden te jagen voor hun maaltijden vanwege de barre weersomstandigheden die de eerste dwingen weg te gaan.

Als zodanig gelooft het team dat het waarschijnlijk is dat deze wolven hebben geleerd om grote zoogdieren, zoals mensen, aan te vallen en daarom eerder mensen zullen doden.

“We beschrijven deze dieren als het uitbreiden van hun niche om voornamelijk op elanden te vertrouwen. We gaan ook een stap verder en zeggen dat ze niet alleen aaseters waren die ze aan het doen waren, maar dat ze zelfs elanden doodden wanneer ze konden. Het is moeilijk voor hen om dat te doen. doen, maar omdat ze zo weinig voedsel hebben, als er iets anders was dat ze aten, was dat hun prooi”, zei Geert. “En dat leidt tot conflicten met mensen die je normaal niet zou zien.”

Coyote forensisch onderzoek

Voor en na de tragedie van 2009 merkte het Gert Project ook enkele tientallen minder ernstige coyote-man-incidenten op in het park. Hij en zijn collega’s hebben ze voorzien van wat in wezen GPS-trackers zijn, zodat ze de bewegingen van de dieren kunnen documenteren en beter kunnen begrijpen waarom ze zich zo verrassend gemeen gedragen.

“We hebben gemeenschappen en steden verteld dat het relatieve risico van coyotes erg laag is, en zelfs als je een conflict hebt waarbij iemand wordt gebeten, is het heel klein”, zei hij. “De dood was tragisch en volledig buiten de hitlijsten. Ik was er kapot van – gewoon helemaal kapot.”

Om tot hun conclusies te komen – dat coyotes in Cape Breton National Park op grote elanden jaagden – verzamelde het team eerst haren van de coyotes die betrokken waren bij de dood van Mitchell en die gerelateerd waren aan andere kleine incidenten tussen 2011 en 2013. Daarna verzamelden ze de vacht. Van een breed scala aan potentiële wolvenprooien zoals spitsmuizen, zuidelijke roodrugmuizen, sneeuwschoenhazen, elanden en zelfs mensen – voor mensen verzamelden ze haar van lokale kapperszaken.

Seth Newsom, hoogleraar biologie aan de Universiteit van New Mexico en corresponderende auteur van de studie, voerde een analyse uit van specifieke koolstof- en stikstofisotopen in alle monsters.

Uiteindelijk, bevestigde Newsom, vormen elanden gemiddeld tussen de helft en tweederde van het dieet van de dieren, gevolgd door de sneeuwhazen, kleine zoogdieren en herten, volgens het persbericht. Daarnaast analyseerden de onderzoekers coyote-uitwerpselen, wat de isotoopresultaten verder bevestigde.

Interessant genoeg vonden ze ook maar een paar voorbeelden van mensetende individuen voedselwaarmee alle beweringen worden weerlegd dat de aantrekkingskracht van coyotes op menselijk voedsel een factor kan zijn geweest in Mitchells aanval.

“Deze wolven doen wat wolven doen, namelijk dat wanneer hun eerste of tweede prooikeuze niet beschikbaar is, ze hun zoekbereik zullen verkennen, experimenteren en verschuiven,” zei Gert. “Ze is flexibel, en dat is de sleutel tot haar succes.”

Met deze voortbewegingsapparatuur testte het team of coyotes in het park zich bewust waren van mensen. Uit de patronen bleek echter dat de dieren grotendeels delen van het park vermeden die door mensen werden bezocht. In plaats daarvan zwierven ze liever ’s nachts rond.

“Het bewijs suggereert dat dit een arme regio was met echt extreme omgevingen die deze zeer flexibele dieren dwongen om hun gedrag uit te breiden,” zei Gert. Of zoals de krant zegt: “Onze resultaten geven aan dat niet-uitgelokte roofzuchtige aanvallen door coyotes op mensen waarschijnlijk zeer zeldzaam zijn en worden geassocieerd met unieke ecologische kenmerken.”