Hoor hoe een zwart gat eruit ziet – NASA’s nieuwe zwarte gat-geluid met Remix

Als onderdeel van NASA’s Black Hole Week zijn twee nieuwe geluiden van bekende zwarte gaten vrijgegeven.

• Er zijn twee nieuwe geluiden voor bekende zwarte gaten vrijgegeven[{” attribute=””>NASA’s Black Hole Week.
• The Perseus galaxy cluster was made famous because of sound waves detected around its black hole by NASA’s Chandra X-ray Observatory in 2003.
• Scanning like a radar around the image, the data have been resynthesized and scaled up by 57 and 58 octaves into the human hearing range.
• For M87, listeners can hear representations of three different wavelengths of light — X-ray, optical, and radio — around this giant black hole.

Het zwarte gat in het centrum van de Galactische Cluster Perseus

Sinds 2003 is de Een zwart gat in het hart van de Perseus-sterrenstelselgroep geassocieerd met geluid. Dat komt omdat astronomen hebben ontdekt dat drukgolven afkomstig van het zwarte gat rimpelingen veroorzaakten in het hete gas van de cluster die kunnen worden vertaald in observatie – mensen kunnen ongeveer 57 octaven onder de middelste C niet horen. Nu brengt nieuwe sonicatie meer tonen naar deze zwarte perforator. Deze nieuwe audio – die astronomische gegevens in geluid vertaalt – wordt uitgebracht op NASA’s 2022 Black Hole Week.

Nieuwe sonicatie van het zwarte gat in het centrum van de Perseus-cluster van sterrenstelsels. Krediet: NASA/CXC/SAO/K.Arcand, SYSTEEMgeluiden (M. Russo, A. Santaguida)

In sommige opzichten is deze sonicatie anders dan al het andere dat eerder is gedaan, omdat het de werkelijke geluidsgolven opnieuw bezoekt die zijn gedetecteerd in gegevens van NASA’s Chandra X-ray Observatory. De algemene misvatting dat er geen geluid in de ruimte is, komt voort uit het feit dat het grootste deel van de ruimte in wezen een vacuüm is en geen middelen biedt voor geluidsgolven om zich er doorheen te verspreiden. Aan de andere kant bevat een cluster van sterrenstelsels grote hoeveelheden gas die honderden of zelfs duizenden sterrenstelsels binnenin omhullen, wat een medium vormt voor geluidsgolven om te reizen.

In deze nieuwe sonicatie van Perseus zijn de eerder door astronomen geïdentificeerde geluidsgolven geëxtraheerd en voor het eerst hoorbaar gemaakt. De geluidsgolven werden geëxtraheerd in radiale richtingen, d.w.z. naar buiten vanuit het centrum. De signalen in het menselijke gehoorbereik werden vervolgens opnieuw gecombineerd door ze 57 en 58 octaven boven de ware toonhoogte te verhogen. Een andere manier om dit te zeggen is dat het 144 biljard en 288 biljard keer hoger hoort dan zijn oorspronkelijke frequentie. (Een quadriljoen is gelijk aan 1.000.000.000.000.000.000). Met radarachtige scans rond het beeld kunt u golven horen die in verschillende richtingen worden uitgezonden. In het zichtbare beeld van deze gegevens tonen zowel blauw als violet de röntgengegevens die door Chandra zijn vastgelegd.

Nieuwe sonicatie van het zwarte gat in het centrum van melkweg M87. Krediet: NASA/CXC/SAO/K.Arcand, SYSTEEMgeluiden (M. Russo, A. Santaguida)

Het zwarte gat in het centrum van de Galaxy M87

Naast de Perseus-sterrenstelselcluster wordt een nieuwe sonicatie van een ander beroemd zwart gat vrijgegeven. Het zwarte gat van Messier 87, of M87, wordt al tientallen jaren door wetenschappers bestudeerd en kreeg een beroemdheid in de wetenschap na de eerste release van het Event Horizon Telescope (EHT)-project in 2019. Dit nieuwe geluid geeft geen EHT-gegevens weer , maar eerder geluiden in Gegevens van andere telescopen die M 87 rond dezelfde tijd op veel grotere afstanden hebben waargenomen. Afbeelding in zichtbare vorm bevat drie panelen, van boven naar beneden, röntgenfoto van Chandra, optisch licht van NASA[{” attribute=””>Hubble Space Telescope, and radio waves from the Atacama Large Millimeter Array in Chile. The brightest region on the left of the image is where the black hole is found, and the structure to the upper right is a jet produced by the black hole. The jet is produced by material falling onto the black hole. The sonification scans across the three-tiered image from left to right, with each wavelength mapped to a different range of audible tones. Radio waves are mapped to the lowest tones, optical data to medium tones, and X-rays detected by Chandra to the highest tones. The brightest part of the image corresponds to the loudest portion of the sonification, which is where astronomers find the 6.5-billion solar mass black hole that EHT imaged.

Deze sonicatie werd geleid door het Chandra X-ray Center (CXC) en werd opgenomen als onderdeel van NASA’s Education Universe (UoL) -programma met extra ondersteuning van de Hubble Space Telescope van het NASA / Goddard Space Flight Center. De samenwerking werd aangestuurd door visualisatiewetenschapper Kimberly Arcand (CXC), astrofysicus Matt Russo en muzikant Andrew Santagueda (beiden van het SYSTEMS Sound Project). NASA’s Marshall Space Flight Center beheert het Chandra-programma. Het Chandra X-ray Center van het Smithsonian Astrophysical Observatory bestuurt de wetenschap uit Cambridge, Massachusetts, en vluchtoperaties vanuit Burlington, Massachusetts. Het educatieve materiaal van het NASA-universum is gebaseerd op werk dat NASA ondersteunt in het kader van een samenwerkingsovereenkomst die NNX16AC65A toekent aan het Space Telescope Science Institute, in samenwerking met Caltech/IPAC, Astrophysics Center | Harvard, Smithsonian en Jet Propulsion Laboratory.