Hoogtepunten van de succesvolle landing van het ruimteschip Odysseus op de maan

De lander, genaamd Odysseus, is iets groter dan een telefooncel en arriveerde donderdag om 18.23 uur ET op de zuidpool van de maan.

De landingstijd kwam en ging rustig terwijl de luchtverkeersleiders wachtten op bevestiging van het succes. Er werd een korte communicatiepauze verwacht, maar er gingen minuten voorbij.

Tim Crain, hoofd technologie van Intuitive Machines, het in Houston gevestigde bedrijf dat Odysseus bouwde, kondigde aan dat er een zwak signaal van het ruimtevaartuig was gedetecteerd.

‘Het is zwak, maar het is er wel,’ zei hij. ‘Dus blijf, mensen. Laten we kijken wat hier gebeurt.”

Na een tijdje kondigde hij aan: ‘We kunnen zonder enige twijfel bevestigen dat onze apparatuur zich op het oppervlak van de maan bevindt en dat we uitzenden. Gefeliciteerd dus. “

Later voegde hij eraan toe: 'Houston, Odysseus heeft zijn nieuwe thuis gevonden.'

Maar de exacte communicatiemogelijkheden van het ruimtevaartuig waren nog steeds onduidelijk, gedempt door het geklap en de high-five-viering in het missiecontrolecentrum.

Later op de avond maakte het bedrijf veelbelovender nieuws bekend.

“Nadat de communicatie was hersteld, bevestigden de vluchtleiders dat Odysseus rechtop stond en gegevens begon uit te zenden”, aldus Intuitive Engines in een verklaring. “Op dit moment werken we aan het downlinken van de eerste beelden van het maanoppervlak.”

Hoewel de inspanning veel eenvoudiger is dan de Apollo-missies die ertoe leidden dat astronauten op de maan liepen, hoopt NASA dat dit zal helpen een revolutionair tijdperk in te luiden: economische doorvoer door het zonnestelsel in termen van ruimtevaart.

“Ik denk dat het slim is dat NASA dit probeert te doen, namelijk het creëren van een competitieve omgeving waarin aanbieders aan hun behoeften kunnen voldoen”, zegt Carissa Christensen, CEO van ruimtevaartadviesbureau Pricetech.

Intuitive Engines is een van de vele kleine bedrijven die NASA heeft ingehuurd om verkenningsinstrumenten naar het maanoppervlak te brengen, voorafgaand aan de geplande terugkeer van NASA-astronauten daar later dit decennium.

Voor de missie betaalde NASA Intuitive Engines 118 miljoen dollar in het kader van een programma genaamd Commercial Lunar Payload Services, of CLPS, om zes instrumenten naar de maan te brengen, bedoeld om het door Odysseus opgeworpen stof in beeld te brengen. Oppervlakte- en radio-ontvanger om de effecten van geladen deeltjes op radiosignalen te meten.

Er waren ook merchandise van andere klanten, zoals een camera gemaakt door studenten van de Embry-Riddle Aeronautical University in Daytona Beach, Florida, en een kunstproject van Jeff Koons. Delen van de shuttle waren bedekt met reflecterend materiaal vervaardigd door Columbia Sportswear.

Odysseus verliet de aarde op 15 februari aan boord van een SpaceX-raket. Woensdag kwam het in de baan van de maan terecht.

De aanloop naar de landing omvat het schudden op het laatste moment.

Nadat het in een baan om de maan was gekomen, zeiden intuïtieve motoren dat het donderdag om 17.30 uur op de maan zou landen. Donderdagochtend zei het agentschap dat het ruimtevaartuig naar een grotere hoogte was verplaatst en om 16.24 uur zou landen.

Later donderdagmiddag veranderde de landingstijd opnieuw, waardoor een extra ronde rond de maan nodig was voordat er om 18.24 uur een landingspoging zou plaatsvinden, aldus het agentschap. Een woordvoerder van het bedrijf zei dat het laserinstrument op het ruimtevaartuig dat gegevens levert over de hoogte en snelheid niet werkte.

De extra baan bood twee uur de tijd voor wijzigingen in de software van het ruimtevaartuig ter vervanging van een ander, experimenteel laserinstrument van NASA.

Om 18.11 uur vuurde Odysseus zijn motoren af ​​en begon met zijn kracht naar de oppervlakte te dalen. Het laserinstrument leek een geschikte aanvulling te zijn, en alles leek te werken totdat het ruimtevaartuig enkele minuten stil bleef.

De landingsplaats van Odysseus is een vlak gebied nabij de krater Malabert A, ongeveer 300 kilometer ten noorden van de zuidpool van de maan. De poolgebieden van de maan hebben de afgelopen jaren veel belangstelling getrokken omdat bevroren water zich in de schaduwen van de kraters daar verbergt.

Het is een lastige opgave gebleken om naar de maan te gaan. Afgezien van de Verenigde Staten hebben alleen de ruimtevaartprogramma's van de Sovjet-Unie, China, India en Japan met succes robotlanders op het maanoppervlak geïnstalleerd. Twee bedrijven zoals de Israëlische non-profitorganisatie SpaceIL – het Japanse ISpace en Astrobotic Technology uit Pittsburgh – hebben het eerder geprobeerd en faalden.

In een interview vóór de lancering zei Steve Altemus, CEO van Intuitive Machines, dat hij hoopte dat NASA vast zou houden aan de 'moon-on-budget'-mentaliteit, zelfs als Odysseus zou crashen.

‘Dat is eigenlijk de enige weg vooruit’, zei hij. “Dat is wat dit experiment moest doen.”

In het verleden zou NASA zijn eigen ruimtevaartuig hebben gebouwd.

Voordat Neil Armstrong de eerste man werd die voet op de maan zette, stuurde NASA een reeks robotachtige ruimtevaartuigen Surveyor 1 tot en met Surveyor 7 om landingstechnieken te testen en de eigenschappen van de maangrond te bestuderen. Die robotlandingen namen de zorgen weg dat astronauten en ruimtevaartuigen zouden wegzinken in een dikke laag fijn stof op het maanoppervlak.

Maar wanneer NASA een ruimtevaartuig ontwerpt en exploiteert, probeert het meestal de kansen op succes te maximaliseren, en de ontwerpen ervan zijn vaak duur.

De Apollo-maanlandingen van 1969 tot 1972 werden een precedent voor een grandioos project dat een onoverkomelijk probleem aanpakte met een vrijwel onbeperkt budget – de spreekwoordelijke moonshot – terwijl CLPS het enthousiasme en de vindingrijkheid van startende ondernemers probeerde te benutten.

Voormalig NASA-wetenschapsfunctionaris Thomas Zurbuchen, die het CLPS-programma in 2018 lanceerde, schatte dat een robotachtige maanlander die op de traditionele NASA-manier is ontworpen, gebouwd en geëxploiteerd, 500 tot 1 miljard dollar zou kosten, of minstens vijf keer zoveel ruimte. Agentschapgeld is een intuïtief apparaat.

NASA gelooft dat kapitalisme en concurrentie – bedrijven stellen verschillende benaderingen voor – innovatie zullen stimuleren en tot nieuwe mogelijkheden tegen lagere kosten zullen leiden.

Maar zelfs als ze daarin slagen, worden deze bedrijven geconfronteerd met onzekere zakelijke vooruitzichten die veel klanten aantrekken buiten NASA en andere ruimtevaartorganisaties.

“Het is niet duidelijk wie die andere klanten zijn”, zei Christensen.

Intuitive Engines heeft contracten voor nog twee CLPS-missies, en van andere bedrijven wordt verwacht dat ze hun kans wagen op de maan. Het in Pittsburgh gevestigde Astrobotic Technology heeft een tweede missie gelanceerd om een ​​robotachtige NASA-rover naar een van de schaduwrijke gebieden te brengen waar mogelijk ijs aanwezig is. Firefly Aerospace, nabij Austin, Texas, heeft zijn Blue Coast-lander grotendeels gereed, maar moet nog een lanceringsdatum bekendmaken.