Hoe Anthony Richardson zijn pasnauwkeurigheid verbeterde voorafgaand aan de 2023 NFL Draft

Het grootste afschrikmiddel voor Anthony Richardson om een ​​NFL-quarterback te worden, zijn ervaring en nauwkeurigheid. Ervaring komt met de tijd. Hij moet er bewust aan werken om steeds nauwkeuriger te zijn.

In zijn eerste seizoen als junior op de universiteit voltooide Richardson 53,8 procent van zijn passes, maar de aanval en ontvangers van Florida speelden een rol in dat verontrustende aantal. Het schema bevatte niet een groot aantal gemakkelijke bellenschermen, maar bevatte in plaats daarvan diepere actiefoto’s, en de Gators hadden geen ontvangers die diep openden of passen goed volgden. De film van Richardson bevat echter duidelijke fouten van hem, en als ze toch gebeurden, waren ze vaak lelijk.

Gelukkig voor Richardson, in tegenstelling tot andere quarterbacks met lange en grotere hefbomen, vereisen zijn nauwkeurigheidsproblemen geen massaal opnieuw leren van mechanica (zoals wat Josh Allen ervoer toen hij uit Wyoming kwam). De problemen van Richardson beginnen met zijn voeten, een probleem dat gemakkelijker kan worden verholpen door de hele werpbeweging te herschikken. Richardson maakt zich geen illusies over wat er verbeterd moet worden. Hij heeft samengewerkt met Will Hewlett, die wordt beschouwd als een van de beste quarterback-coaches van het land, om zijn mechanica te verfijnen. Hewlett werkt samen met het Quarterback Collective, dat samenwerkt met verschillende NFL-coaches, waaronder Kyle Shanahan en Sean McVay, en helpt quarterbacks van universiteiten bij de voorbereiding op de 6-Point Draft en Tork Sports.

Ter voorbereiding op een filmsessie met Hewlett koos ik clips die Richardsons meest voorkomende type fout vertegenwoordigden. Hewlett loste de mechanische problemen in elk segment op en we spraken over hoe hij en Richardson die problemen hebben opgelost.

“Er zitten absoluut fouten in de film, en ik denk niet dat iemand dat ontkent – hijzelf inbegrepen -“, zei Hewlett. “Ik denk dat dat gewoon een deel van zijn proces was: uitzoeken wie hij was als een affaire, twee tot drie echt gerichte gebieden identificeren die hij naar zichzelf kon kanaliseren en onderzoeken en van daaruit verder kon gaan.”

Voorvoetstabiliteit/overrotatie

Hewlett beschreef Richardson als een van de beste deepball-shooters die hij ooit had gezien. Richardson is meestal erg goed in worpen op het veld wanneer hij een ontvanger in een bepaalde richting moet trekken. Maar ik heb deze clip gekozen omdat je kunt zien hoe de instorting van zijn onderlichaam ervoor zorgt dat zijn arm overcompenseert.

“Kijk hoe de voorste voet beweegt,” zei Hewlett. “Het is moeilijk te zien, maar de voet buigt echt af. Hij draait. Stel je voor dat je iemand in een paar sneeuwschoenen probeert te slaan. Je hebt niets om mee in de grond te graven. Je kunt geen kracht overbrengen. Het is een energielek. Jij genereer geen koppel, dus je maakt het goed door sneller naar de top te gaan.”

Omdat zijn voorvoet niet stabiel was, kon Richardson zijn heupen niet draaien tijdens de worp. Hewlett wil dat hij “het werk vroeg doet”, wat betekent dat hij zijn achterste heup meer moet draaien tijdens de worp, zodat hij niet zo veel op zijn arm hoeft te vertrouwen. De heupen moeten het eerst bewegen en de arm moet komen voor de rit. Veel van de fouten van Richardson zijn het gevolg van het te laat versnellen van zijn arm of het te veel ronddraaien van zijn lichaam na de punt van het schot.

“De heupen zijn als een zaklamp voor waar je de bal wilt plaatsen, en als ze blijven draaien nadat je de bal hebt gegooid, betekent dit dat er energie wordt overgedragen naar de voetbal die hem in een andere richting zal trekken – dus het is zoals alle van een plotselinge, “zei Hewlett. Trainen met Anthony is om de voorste voet met alle noppen in het gras te planten – omdat hij de neiging had om onder zijn tenen door te glijden – totdat hij stabiliteit voelt in zijn voorste been en er hard in draait . Dat zou (zijn A-heupen) een veel abruptere pauze geven.”

Dr. Tom Gormeli, die werkt met 49ers quarterback Brock Purdy, maakt deel uit van het team van coaches van Richadson. Het is een mechanische off-field trainer met koppelaandrijving. Het creëert hef- en plyometrische oefeningen die gericht zijn op de gebieden die de quarterback wil verbeteren, zodat die ideale bewegingspatronen gemakkelijker naar het veld kunnen worden overgebracht.

Tijdens de zware plyometrische trainingsdagen van Richardson aan het net of de muur lag de focus op het stevig op de grond zetten van zijn voorste voet, zodat hij de beweging kon voelen zonder zich zorgen te hoeven maken over het gooien van een echte voetbal. Hewlett zei dat dit het voor Richardson gemakkelijker maakte om de correcties te identificeren die hij moest aanbrengen als er een werper uitkwam.

(Video door Will Hewlett)

Gooi een wegloper naar rechts

Richardson was vatbaar voor onnauwkeurigheid toen hij naar rechts rende. Het waren geen ernstige overtredingen, maar zijn positie was niet goed, wat resulteerde in dips of beperkte loopmogelijkheden.

“Dit was een gebied waar we aan moesten werken en wat tijd aan moesten besteden, ironisch genoeg: goed draaien,” zei Hewlett. “Die voorkant is snel open en krijgt veel van wat we een ‘spalk’ noemen, waarbij de arm een ​​beetje te hard afdrijft. Er is niet genoeg agressieve voorwaartse schouderflits en dichtbij waar de bal een beetje doodgaat.”

Als Hewlett het heeft over het op slot houden van de voorste schouder, bedoelt hij dat de voorste schouder loodrecht op het doel moet worden gehouden. Hierdoor kan de quarterback de bal goed laden en gooien vanaf de heupen.

Hier kun je zien hoe Richardson naar rechts rent, zijn schouder op natuurlijke wijze naar zijn doel buigend. Het is onnatuurlijk om je schouder op slot te doen, maar het is noodzakelijk om het koppel te creëren. In de clip gaat de schouder van Richardson te snel open, dus probeert hij met elke arm te gooien, en de bal sterft op hem.

(Video door Will Hewlett)

In dit segment doet Richardson het veel beter om zijn voorste schouder te rollen en vanaf de heupen te gooien terwijl hij de bal loslaat. Deze worp vereiste veel meer kracht dan het vorige segment, wat aansluit bij een van Richardsons andere problemen: hij aarzelde erg als het ging om het te hard gooien van de bal op de universiteit, en proberen terug te gaan leidde tot mechanische fouten.

“Voor hem was een van de dingen waar we mentaal aan moesten werken, haar gewoon laten afdrijven op korte dingen,” zei Hewlett. “Hij was bijvoorbeeld terughoudend om de bal heel snel te gooien bij korte tot middellange worpen, en dat is precies waarom we een deel van zijn warming-up hebben ontworpen om hem snel verticaal over het veld te laten gaan.”

Openheid en openheid

Door Richardson tijdens de warming-up zo dicht mogelijk verticaal te laten gooien, probeerden Hewlett en Gormley hem in een relaxte mentaliteit te krijgen, wat natuurlijk de juiste volgorde bevordert (de volgorde waarin zijn lichaam beweegt in de werpmechanica).

“Ant is een paar keer getraind in Florida om de bal niet hard te gooien omdat (zijn ontvangers) hem niet konden vangen, wat een vreselijk signaal is om een ​​QB met een grote arm te geven,” Gormely vertelde NFL Network-verslaggever Cameron Wolf. “Zelfs buiten gooide hij het kind soms. Hij maakt zich klaar om los te laten, en je kunt zien hoe hij alles vertraagt, zijn elleboog uithaalt, lang wordt en het kind gooit. Ze raakte de plek niet. Ze viel uit of liep achter. We zeiden hem dat hij het gewoon moest laten gaan – dat is FA. American football, ze zullen hem pakken. ‘

Hewlett en Gormely merkten op dat Richardson vooral terugviel bij het gooien naar stationaire doelen, wat leidde tot problemen met zijn armversnelling. Op dit soort velden moest Richardson ook meer open zijn over het veld.

“Hewlett hier, hij moet alleen wat opener zijn”, zei Hewlett. “Dus de motion capture-technologie vertelde ons dat hij zichzelf zou opsluiten bij het gebruik van directionele worpen, en dat is een goed voorbeeld van waar hij zijn heupen meer moet openen, zijn voorkant meer moet openen met de voorste voet beter zichtbaar om zijn heupen te passeren, en dan is dat uiteindelijk een betere volgorde.”

Richardsons diagram van motion capture-technologie (met dank aan Will Hewlett)

De positie van de voorvoet van Richardson maakte het soms moeilijk om zijn heup omhoog te brengen tijdens het gooien, wat resulteerde in een ongemakkelijke trap met de achtervoet, een van de meest voorkomende mechanische storingen.

“Je ziet de trap van de achterste voet daar – het is een indicatie dat de heupen niet helemaal schieten,” zei Hewlett. Dus denk eraan alsof ze net zijn begonnen en te vroeg zijn gestopt. Als je teruggaat en naar de film van Malik Willis kijkt, rolt hij in zijn heup en stopt heel hard, en schopt dan elke keer met die voet. Als je een heupstop krijgt , het is als een sequentieprobleem. Het is ook erg gesloten, dus de voorkant is erg gesloten, wat waarschijnlijk de reden is waarom de heup vroegtijdig zal stoppen, en dan zal het veranderen in een soort armsequentieprobleem. “

Hoewel deze problemen misschien subtiel en complex lijken, zijn ze veel gemakkelijker op te lossen dan wanneer je quarterback ook een aantal grote problemen met zijn bovenlichaam had – denk aan Tim Tebow en zelfs Trey Lance. De mechanica van het bovenlichaam van Richardson is erg goed, en we hebben met recente voorbeelden – Allen en Patrick Mahomes – gezien dat zijn mechanica van het onderlichaam veel beter corrigeerbaar is.

“Dit is niet noodzakelijkerwijs een drastische verandering,” zei Hewlett. “Het is iets wat je zou kunnen denken over het verschuiven van het bewustzijn. Dus eerst trainen we de heupen met plyometrische oefeningen en daarna gaan we ons op ons gemak voelen met een betere voetpositie, beter de voorkant van het onderlichaam schoonmaken. En dan buiten in het veld, nogmaals, we zullen ervoor zorgen dat we dat gaandeweg benadrukken.

“Je moet minder variabelen aan de onderkant hebben, zodat je meer variabelen aan de bovenkant kunt hebben in termen van je armhoeken.”

(Video door Will Hewlett)

In dit oefensegment gooide Richardson een harde klap, het soort vlakke baan dat hij eerder had vastgehouden. Je kunt de positie van zijn voorste voet zien en de stabiliteit stelt hem in staat om zijn achterste heup naar voren te brengen en zich efficiënt op het doel te richten. Hij deinsde niet terug en liet een nauwkeurige hartslag horen.

Natuurlijk is trainen en gooien in een gecontroleerde omgeving slechts de eerste stap. Zelfs met zijn coaches die lagen van verfijning toevoegen aan hun oefening, simuleert niets de snelheid van een spel, en Richardson heeft niet veel spellen gespeeld. Hij zal deze nieuwe bewegingspatronen nodig hebben die zo ingebakken in hem zitten dat ze zich vertalen naar zondagen. Dit is niet gegarandeerd en daarom wordt het als een risicovolle keuze beschouwd.

Maar als Richardson zich ontwikkelt zoals Hewlett hoopt, biedt hij het team de ultieme en zeldzame beloning van een elite quarterback.

(Foto: David Rosenblum/Icon Sportswire via Getty Images)