Het vreemde mysterie van “Prairie Madness”

Een nieuw artikel in Atlas Obscura gaat dieper in op het mysterie van wat sommigen ‘prairie-waanzin’ hebben genoemd, een fenomeen dat Amerikaanse kolonisten in het midden van de 19e tot het begin van de 20e eeuw leek te plagen toen ze naar het westen trokken en zich vestigden op de Great Plains. volgens James GainesGedurende die periode:

Er kwamen verhalen naar voren over mensen die voorheen sedentair waren en depressief, angstig, nerveus en zelfs gewelddadig werden met hun ‘wilde waanzin’. Er is enig bewijs in historische verslagen of enquêtes dat: Stel een toename voor van gevallen van psychische aandoeningen Vanaf het midden van de negentiende eeuw tot het begin van de twintigste eeuw, met name op de Great Plains. Er vindt een alarmerende hoeveelheid waanzin plaats in de nieuwe prairiestaten [sic] tussen boeren en hun vrouwen”, schreef journalist Eugene Smalley in: Atlantische Oceaan in 1893.

Wat is de reden voor dit fenomeen? Het is moeilijk te zeggen, maar er zijn verschillende theorieën. James Gaines vervolgt:

Fictieve en historische verslagen van deze tijd en plaats geven vaak de ‘wilde waanzin’ de schuld van het isolement en de sombere omstandigheden waarmee de kolonisten werden geconfronteerd. Maar velen noemden ook iets onverwachts: de geluiden van de prairie. Tijdens de winter, schreef Smalley, ‘valt de stilte van de dood over het uitgestrekte landschap’. Een van de personages in het verhaal van de Manitoba-nederzetting, Nellie McClung, “The Neutral Fuse”, schreef een gedicht over de buzz-soundtrack van de Plains: “Ik haat de wind met zijn boosaardige boosaardigheid, en hij haat me diep, fluisterend en spottend als ik probeer te slapen.”

Deze akoestische theorie heeft nieuw onderzoek om het te ondersteunen. Staatsuniversiteit van New York-Oswego, paleoantropoloog Alex de Velez, publiceerde onlangs een paper waarin hij zijn nieuwe onderzoek beschrijft, waarbij audio-opnamen werden verzameld en geanalyseerd van de vlakten in Nebraska en Kansas en van steden als Barcelona en Mexico-Stad. Hij analyseerde de opnames en bracht het bereik van geluidsfrequenties in kaart dat het menselijk oor kan opnemen. Hij ontdekte dat akoestische stadsgezichten diverser zijn en op het menselijk oor inwerken als witte ruis. Prairiegeluiden missen echter dat soort witte ruis. Omdat er geen achtergrondgeluid is wanneer: een handeling Je hoort geluiden in de prairie, het valt meer op en veroorzaakt eerder overlast en verergering. James Gaines legt uit dat het onderzoek van Velez hem tot de conclusie bracht dat:

Het angstaanjagende geluidslandschap – de stilte en de stormachtige wind – zou daadwerkelijk kunnen hebben bijgedragen aan de geestesziekte van de kolonisten. Het is geen grote sprong: onderzoek naar recente onderwerpen heeft aangetoond dat wat we horen kan gebeuren Het verergert niet alleen slaap, stress en psychische problemen, maar verergert ook hart- en vaatziekten en diabetes type 2..

Er is geen manier om te weten of Velez gelijk heeft. Sommige deskundigen waarschuwen dat moderne audio-opnames van de vlaktes niet kunnen vastleggen hoe het klonk in de 19e eeuw, toen de geluiden van wolven en bizons vaker voorkwamen, en toen er geluiden waren van insecten die op manieren in de muren van huizen van kolonisten leefden, dat doen ze nu niet. Anderen wijzen erop dat het erg moeilijk is om te bestuderen hoe geestesziekten zich hebben voorgedaan in een populatie die meer dan een eeuw geleden leefde, vooral gezien de verschillende sociale rollen en normen. Gaines legt uit:

Het kan onmogelijk zijn om te kwantificeren hoeveel een episode van prikkelbaarheid of depressie uit de geluidsscène kwam en in hoeverre het een reactie was op stress of isolatie, wat bijzonder verontrustend kan zijn. Terwijl de oosterse mensen in kleine, hechtere gemeenschappen leefden, waren de buren vaak mijlenver van de vlaktes verwijderd. De overgang kan moeilijker zijn voor vrouwen, die vaak de taak hebben om thuis te blijven, waardoor hun toch al kleine kansen op stimulatie en socialisatie worden beperkt. Voeg daarbij de angst voor bevriezing, misoogsten of financiële ondergang die in de woning is ingebakken en het is geen wonder dat sommige mensen stress hebben ervaren.

Zelfs met al deze kanttekeningen, is het een heel interessant uitgangspunt dat diep resoneert. Ik ben een zeer gevoelig persoon voor geluid. Ik kan niet slapen in een stil huis – ik hoor elke auto die voorbijgaat, elke brom elke keer dat de koelkast of airconditioner wordt aangezet, en elk gejank dat mijn hond maakt als hij een slechte droom heeft. Ik overstemde de stilte en het geluid dat de stilte verbrak door witte ruis in de oordopjes in te schakelen. Ik heb ook een ventilator in mijn slaapkamer die de hele nacht hard waait. Ik heb altijd gezegd dat waar ik het meest tegenop zie de zombie-apocalyps is dat ik geen elektriciteit heb om mijn telefoon op te laden en daarom mijn witte ruis-app ’s nachts niet kan gebruiken. Ik ga dood, niet omdat zombies mijn lichaam verscheurden terwijl ze me probeerden op te eten, maar door slaapgebrek. En ondertussen word ik langzaam gek. Dus ja, de Velez-hypothese lijkt mij volkomen plausibel.