Het uitgesproken verhaal en de dialogen zijn niet huiveringwekkend

Een van Fry’s eerste stappen in het middeleeuwse fantasieland Athene, Forsebok De effecten komen volledig naar voren.

Zij en Ducks rennen onder de kapotte muren van een verlaten kasteel door met een gigantische draak die haar achterna zit. Je krijgt irritant gebabbel Een metgezel genaamd Cuff, wat letterlijk een moderne gouden armband is. Dan, na angstvallig gevaar te hebben vermeden, krijgen we een geweldig panoramisch uitzicht op het landschap, gedomineerd door een enorm stenen monument dat zich naar de hemel uitstrekt.

De game lijkt te schreeuwen: dit is een JRPG! Deze isekai! Er kan hier wat verheerlijkte anime-onzin zijn! Zelfs de kleinere details, zoals het stenen oriëntatiepunt, deden me denken aan de Gaurvlakte van Xenoblade Chronicles. Ondanks de aanvankelijke belofte verloopt een groot deel van Frye’s tijd in Athene echter zonder veel eigenzinnigheid of de nodige luxe. De nieuwe game van Luminous Productions en Square Enix slaat een serieuze toon aan die het moeilijk maakt om vol te houden op de lange termijn.

Luminous Productions bezorgt Athene een soort doordringende melancholie. Dit komt vooral voort uit de “atmosfeer van de builenpest”. Er is eigenlijk geen epidemie, maar er zijn donkere, stormachtige wolken die hele steden omringen en alle levende wezens binnenin doden. Facebook Het is ook gebaseerd op een realistische grafische stijl, die, ondanks enige levendige charme in de gevechten, niet zo kleurrijk is – zelfs de bloemen zien er triest en kleurloos uit.

Dan gaan we verder met het verhaal van Fry, dat ook heel triest is! Ze is een wees die bij haar geboorte in de steek is gelaten door haar ouders. Ze leeft in armoede in New York City, en op de dag dat ze eindelijk genoeg geld heeft gespaard om in te trekken en een beter leven op te bouwen, brandt een bende haar huis af. Ze vindt nieuw vertrouwen in Athena, maar blijft een eenzaam leven leiden. Op haar reis wordt ze vergezeld door geen bende metgezellen, die filmscènes vullen met romantische monologen over de kracht van vriendschap.

Ze is een buitenstaander in de wereld van Athena en wordt verbrand (zonder iets te bederven) als ze haar hart een beetje opent.

Fry’s magische parkour-vaardigheden stellen hem in staat om zich onbeperkt over de wereld te verplaatsen. Echter, buiten zijn mechanismen, Facebook Het mist de vluchtmomenten waarmee spelers de lange, trieste en soms moeilijke vluchten van veel andere “serieuze” spellen kunnen doorstaan. Er komen geen gekke Cactuars opdagen om je aan het lachen te maken; Er zijn geen vrienden die te eigenwijs zijn om je bij te staan; Er zijn geen mooie momenten waarop u even kunt pauzeren en bijkomen van alles. Misschien komt het dichtst in de buurt een schattige kleine side-quest waarbij je de schapen voedt, maar zelfs dan wordt het een beetje saai omdat je Frie de schapen niet echt ziet voeren omdat de tekst op een zwart scherm alleen maar zegt dat je gevoed hebt hen.

Afbeelding: Luminous Productions/Square Enix via Polygon

Er is een reden waarom comic relief zo ​​populair is in blockbusters en videogames – het geeft het publiek een pauze voor de volgende spannende en stressvolle show. Facebook Zo serieus in zijn meeslepende verhaal dat de dialoog te zwaar wordt voor de dialoog om te verdragen – dus de ergernis ontstaat. Slechte grappen en harde zelfvertelling zijn nietjes in veel populaire AAA-games, maar in Facebook Als ze missen, lijken ze nog harder te vallen, omdat het geen wereld is waar gekke dingen gebeuren of mensen op rare, ongelooflijke manieren praten. De zelfreferentiële dialoog voelt minder als komische opluchting, en meer als zelfspot.

Persoonlijk denk ik dat Fry het plezier waard is. Ze heeft het duidelijk naar haar zin op punten. De eerste keer dat ze haar magische parkour-vaardigheden gebruikt, zegt ze: “Nou, dat is cool! Ik neem een ​​serieuze lucht!” . En je krijgt niets. Voor mij is het stressvol genoeg om me af te schrikken.