Het probleem werd ontdekt op de James Webb Space Telescope – MIRI Anomaly

James Webb Ruimtetelescoop MIRI-spectroscopie: De lichtstraal die van de telescoop komt, wordt vervolgens in donkerblauw weergegeven wanneer deze het apparaat binnenkomt via de opneemspiegel aan de bovenkant van het apparaat en werkt als een verrekijker.
Vervolgens leidt een reeks spiegels het licht naar de onderkant van de instrumenten, waar zich een set van 4 spectrale eenheden bevindt. Eenmaal daar wordt de lichtstraal door optische elementen, dichroïsme genaamd, gesplitst in 4 stralen die overeenkomen met verschillende delen van het midden-infrarode gebied. Elke straal gaat zijn eigen geïntegreerde veldeenheid binnen; Deze componenten splitsen en herformatteren licht uit het hele gezichtsveld, klaar om te worden verstrooid in spectra. Dit vereist meerdere keren buigen, stuiteren en splitsen van het licht, waardoor dit waarschijnlijk een van Webb’s meest complexe lichtpaden is.
Om deze verbazingwekkende reis te voltooien, wordt het licht van elke straal verstrooid door roosters, waardoor spectra worden gecreëerd die vervolgens worden geprojecteerd op twee MIRI-detectoren (twee stralen per detector). Verbazingwekkende technische prestatie! Krediet: ESA/ATG medialab

Update voor bewerkingen midden-infraroodapparaat

De[{” attribute=””>James Webb Space Telescope’s Mid-Infrared Instrument (MIRI) has four observing modes. During setup for a science observation on August 24, a mechanism that supports one of these modes, known as medium-resolution spectroscopy (MRS), exhibited what appears to be increased friction. This mechanism is a grating wheel that allows astronomers to select between short, medium, and longer wavelengths when making observations using the MRS mode. Following preliminary health checks and investigations into the issue, an anomaly review board was convened on September 6 to assess the best path forward.

Het Webb-team pauzeerde het plannen van notities met behulp van deze bewakingsmodus terwijl ze doorgingen met het analyseren van het gedrag ervan. Ze ontwikkelen momenteel ook strategieën om MRS-waarnemingen zo snel mogelijk te hervatten. Het observatorium is gezond en de andere drie MIRI-monitoringmodi – beeldvorming, spectroscopie met lage resolutie en coronagraaf – werken normaal en blijven beschikbaar voor wetenschappelijke waarnemingen.

Het instrument van de James Webb Space Telescope (MIRI) ziet licht in het midden-infrarode gebied van het elektromagnetische spectrum, met golflengten die langer zijn dan onze ogen kunnen zien.

Met MIRI kunnen wetenschappers meerdere observatietechnieken gebruiken: beeldvorming, spectroscopie en chromografie om het volledige scala van Webb’s wetenschappelijke doelen te ondersteunen, van het observeren van ons zonnestelsel en andere planetaire systemen tot het bestuderen van het vroege universum.

Om al deze modi in een enkel instrument te stoppen, ontwierpen de ingenieurs een complex optisch systeem waarin het licht dat van de Webb-telescoop komt een complex 3D-pad volgt voordat het uiteindelijk de MIRI-detectoren bereikt.

De weergave van deze kunstenaar toont het pad naar de opnamemodus van MIRI, die zowel fotokopie- als chorograafmogelijkheden biedt. Het bevat ook een eenvoudige spectrofotometer. We kijken eerst naar de mechanische structuur met drie prominente paar koolstofvezelspanten die aan het Webb-instrumentcompartiment aan de achterkant van de telescoop zullen worden bevestigd.

De opneemspiegel, die werkt als een verrekijker, ontvangt het licht van de telescoop, weergegeven in donkerblauw, en stuurt het naar de beeldverwerkingseenheid bij MIRI. In het apparaat herconfigureert een systeem van spiegels de lichtstraal en leidt deze om totdat deze het filterwiel bereikt waar het gewenste bereik van midden-infrarode golflengten wordt geselecteerd uit een set van 18 verschillende filters, elk met zijn eigen functie (de straal neemt een licht blauwe kleur in de animatie).

Ten slotte neemt een andere set spiegels de lichtstraal die uit het filterwiel komt en reconstrueert het beeld van de lucht op de MIRI-detectoren.

Krediet: ESA/ATG medialab