Het meest opwindende aan wetenschap is wanneer we erachter komen dat we ongelijk hebben

De ruimte is momenteel erg heet. Onbemande Artemis I-missie Op weg naar een baan om de maan is het de eerste in een reeks missies die van plan zijn om tegen het einde van het decennium mensen naar de maan terug te brengen. ruimtewandeling naar binnen Het internationale ruimtestation ISS is deze week neergestort en dat is ook zo geweest Ze streamden live. ze waren Shit zwaait naar asteroïden Om ons vermogen te bewijzen. En onze nieuwe vriend, de James Webb Space Telescope, doet zijn werk en herziet stilletjes ons hele begrip van hoe het universum werkt.

De JWST zweeft een miljoen mijl van de aarde en zendt beelden terug die de Hubble eruit laten zien als een echt stuk stront. Het is begrijpelijk dat de foto’s van Webb de krantenkoppen halen Degenen die geestverruimend zijn—Foto’s die bijzonder mooi of prachtig zijn en ontzag opwekken. Web duurt nog steeds veel van die. Maar die artistieke beelden zijn in zekere zin de PR-telescoop om hun bestaan ​​voor het grote publiek te rechtvaardigen. De feitelijke wetenschap vindt plaats in de analyse van minder opwindende gegevens: dingen die niet eens in het zichtbare spectrum voorkomen, of in de nauwkeurige analyse van relatief onspectaculaire beelden. Het grote nieuws van gisteren komt uit deze actiefoto’s.

Ik realiseer me dat ik het risico loop dit te onderbieden, dus: van nature Deze foto’s zijn geweldig, ook al zijn ze dat niet pijlers van de schepping. En wat ze laten zien – dat wil zeggen, wat is uitvergroot in figuur 2 in het midden onderaan – is een absolute formule die versmelt met de hersenen. Het is de melkweg GLASS-z12, en het wordt verondersteld 13,45 miljard jaar oud te zijn, of slechts 350 miljoen jaar nadat het universum ontstond in de oerknal. Het is het verste sterrenlicht dat we ooit hebben gezien.

Maar het was niet alleen het bestaan ​​van een sterrenstelsel dat wetenschappers enthousiast maakte – we wisten al dat er rond die tijd sterrenstelsels zouden zijn, en we wisten dat JWST’s superieure beeldvorming ze zou onthullen. Wat onverwacht was, was hoe gemakkelijk het te vinden was.

“Op basis van alle voorspellingen dachten we dat we een veel groter gebied moesten doorzoeken om dergelijke sterrenstelsels te vinden,” zei Marco Castellano van het Nationaal Instituut voor Astrofysica in Rome, die leidde Een Van twee Onderzoeksartikelen gepubliceerd donderdag in Astrofysische dagboekbrieven. Wetenschappers hadden een model, gebaseerd op de huidige inzichten, van hoeveel van deze heldere, volledig gevormde sterrenstelsels in de vroege dagen van het universum daar aanwezig zouden zijn. Dit model voorspelde dat er een stuk van de lucht nodig zou zijn dat ongeveer 10 keer groter is dan wat Webb heeft vastgelegd om het te vinden. Scan in plaats daarvan snel het web twee Deze sterrenstelsels zijn door wetenschappers ontdekt binnen enkele dagen na de publicatie van de gegevens voor het onderzoek.

Wat dit betekent is dat onze modellen het bij het verkeerde eind hadden, en dat heldere, dichtbevolkte sterrenstelsels mogelijk sneller en vaker zijn gevormd na het einde van de stellaire donkere Middeleeuwen – ongeveer 100 miljoen jaar na de oerknal, toen de omstandigheden in het vroege universum eindelijk de zwaartekracht mogelijk maakten sterren opbouwen – dan we ons hadden voorgesteld.

We waren verkeerd! Dat is zo schattig! Je weet dat we ongelijk hadden, zoals het hele letterlijke punt van de wetenschap! Wetende dat onze modellen en voorspellingen onnauwkeurig waren, stelt ons in staat nieuwe modellen te maken om de waarnemingen beter uit te leggen, waardoor we dichter bij gelijk komen te staan. Wetenschap iteratief, en deze kleine ontdekkingen, in plaats van grote, sprankelende foto’s, zijn hoe de JWST ons zal helpen de vroege geschiedenis van ons universum te schrijven en te herschrijven.

“Deze aantekeningen laten je hoofd ontploffen.” zei Paola Santini, co-auteur van Castellano et al. papier. “Dit is een heel nieuw hoofdstuk in de astronomie. Het is als een archeologische opgraving en je vindt ineens een verloren stad of iets dat je nog niet wist. Het is verbazingwekkend.”

Deze twee nieuwe sterrenstelsels maken een aantal interessante waarnemingen. En het is Veel helderder dan we hadden verwacht, en helderder dan al het andere dichter bij de aarde. “Zijn extreme helderheid is een echte puzzel”, zegt Pascal Ochs, een co-auteur van het tweede artikel dat vandaag is gepubliceerd. Maar er is een aantrekkelijke mogelijkheid. Aangenomen wordt dat sterren aan het begin van het heelal alleen uit waterstof en helium bestonden, simpelweg omdat ze nog geen tijd hadden gehad om door middel van kernfusie zwaardere elementen te produceren. Die zogenaamde Population 3-sterren zouden ongelooflijk heet en ongelooflijk helder zijn, en hoewel het een lange tijd theorie is geweest, is het nooit opgemerkt. Misschien nog.

Dit is letterlijk hot shit. Bedankt web.