Het eerste dat ons vanuit een ander sterrenstelsel bezoekt, is misschien een ruimteschip

Je kent de wetenschappers: ze geven het publiek de coolste uitleg die mogelijk is en gedragen zich dan als nerds en brengen jaren later papier uit met iets meer alledaags. Dus de intrede van het eerste lichaam in ons zonnestelsel vanaf een andere plaats. Wetenschappers, bijgenaamd “Oumuamua”, maken nog steeds ruzie over wat het mysterieuze object is, en verrassend genoeg speelt de coolste mogelijke verklaring – een ruimtevaartuig – nog steeds een grote rol.

Oumuamua, of ‘boodschapper’ in de Hawaïaanse inheemse taal, werd voor het eerst gezien door krachtige eilandlenzen op basis van observatorium lin 2017. Aan zijn snelheid en baan was duidelijk te zien dat Oumuamua van buiten het zonnestelsel kwam en kort nadat hij rond de zon was gedraaid, spuugde hij opnieuw.

Dit gaf de wetenschappers zeer beperkte tijd om ‘Oumuamua te bestuderen. De onderzoekers waren meteen enthousiast om als eerste een object van buiten het zonnestelsel op te merken dat een U-bocht door onze regio maakte. Aanvankelijk verdoofde het een komeet, die later werd geclassificeerd als een soort asteroïde vanwege de afwezigheid van een coma – de halo van stof, gas en damp die de kern van de komeet bedekt.

Maar ook dat lijkt niet helemaal te kloppen. Gedurende vijf jaar hebben astronomen geprobeerd Oumuamua beter te definiëren op basis van de beperkte hoeveelheid beschikbare informatie, maar ze zijn gestopt met het met zekerheid te verklaren dat het dit of dat is. Kan het meer zijn dan dat? Een soort slim ontwerpambacht?

Een nieuwe studie gepubliceerd door Chinese onderzoekers in Astronomie en astrofysica Woensdag verkleint de mogelijkheid dat Oumuamua een schip is vanwege de helderheid van zijn heldere perioden die niet helder genoeg zijn om de stuwkracht van het licht aan te geven.

Ik ben geen wetenschapper, maar dat lijkt me een belachelijke reden om de ruimtevaartuigtheorie te negeren. Terwijl we op aarde zijn, geloven we bijvoorbeeld dat optische zeilen – zeilen die fotonen vangen om ruimtevaartuigen voort te stuwen op dezelfde manier als een zeilschip – de nieuwste sciencefictiontechnologie zijn die pas onlangs is gebruikt bij ruimteverkenning op aarde, buitenaardse wezens die in staat zijn van reizen tussen sterrenstelsels Er is misschien iets geavanceerder. Bovendien lijkt ‘Oumuamua onze zon net zo efficiënt te gebruiken om raketten uit ons zonnestelsel te werpen als hun lancering. Zou dat geen onderdeel kunnen zijn van haar pushstrategie? Om van ster naar ster te springen en zijn zwaartekracht te gebruiken om verre punten in onze melkweg te schieten?

Harvard-natuurkundige Avi Loeb is het daarmee eens. Loeb vertelde Dagelijks Beest Die ruimteschiptheorie houdt nog steeds stand. Zelfs de Chinese onderzoekers in het originele artikel bagatelliseerden de vreemde hoek en erkenden dat het nog steeds een soort ambacht zou kunnen zijn:

Dus, omdat Oumuamua door het zonnestelsel glijdt, zou het op sommige punten echt helder moeten zijn – en bijna onzichtbaar op andere. En tijdens ‘Oumuamua zij deed Het wordt helderder en donkerder dan de onze op zijn vreemde reis, het was niet helder Genoegzei Shangfei. “Als het een optisch zeil was, zou het helderheidscontrast veel groter moeten zijn.”

Maar Loeb zei dat een andere verklaring voor de relatieve duisternis van Oumuamua de vorm van het mogelijke zeil is. Chinese wetenschappers veronderstellen dat als Oumuamua een lichtzeilvoertuig was, het een platzeil zou hebben. Een plat zeil weerkaatst op het helderste moment meer licht dan bijvoorbeeld een concaaf zeil.

Het zeil “hoeft niet plat te zijn”, legde Loeb uit. Hij merkte op dat hij samenwerkt met het Breakthrough Initiative, een wetenschappelijke startup opgericht door de Russisch-Israëlische miljardair Yuri Borisovich, in de vorm van een paraplu als onderdeel van het Starshot-ruimtevaartuigproject.

De controverse rond een mogelijke zeilvorm kan betwistbaar zijn. “Oumuamua zou een ruimtevaartuig kunnen zijn ‘in andere vormen'”, gaf Shangvi toe. Met andere woorden, het heeft misschien helemaal geen zeil – en kan in plaats daarvan vertrouwen op een ander type voortstuwingssysteem.

Ik had niet gedacht dat andere wetenschappers erop zouden moeten staan ​​dat hun collega’s meer verbeeldingskracht gebruiken, maar ik denk van wel. Ik zeg alleen maar dat het misschien geen ruimtevaartuig is, maar zou het niet cooler zijn als het dat wel was? Wees realistisch, mensen.