Groot-Brittannië zakt met de dag in een diepere crisis, maar het ontbreekt de regering aan actie

Bovenop de economische pijn staken transport- en havenarbeiders, en er zijn waarschuwingen voor meer industriële stakingen in de publieke en private sector. Sommige advocaten in strafzaken zijn zelfs in staking gegaan, waardoor de reeds geblokkeerde rechtbanken werden verstoord.

Maar de vertrekkende premier Boris Johnson is op zijn tweede vakantie van de zomer. Op de vraag waarom Johnson niet naar Londen zal terugkeren om met een dringend actieplan te komen, zegt Downing Street dat de volgende premier belangrijke uitgavenplannen moet maken.

De vervanger van Johnson – ofwel Liz Truss, de huidige minister van Buitenlandse Zaken, of Rishi Sunak, de voormalige minister van Financiën wiens ontslag leidde tot zijn uiteindelijke ondergang – zal pas op 5 september worden genoemd. Hij zou een stap opzij doen en de oproepen negeren om zijn ambt onmiddellijk te verlaten en een nieuwe leider toe te staan ​​de bestuursactiviteiten voort te zetten.

De volgende premier wordt niet gekozen door het Britse volk, maar door leden van de regerende Conservatieve Partij, die naar verluidt minder dan 200.000 inwoners telt in een land met ongeveer 67 miljoen inwoners.

Vanuit constitutioneel oogpunt is dit volkomen waar. In het Verenigd Koninkrijk kiezen kiezers een lokaal parlementslid. De partij met de meeste zetels – en met een beetje geluk de meerderheid die nodig is om wetgeving in het parlement aan te nemen – vraagt ​​toestemming aan de koning om een ​​regering te vormen. Traditioneel wordt de leider van deze partij de premier.

In 2019 behaalde Johnson een meerderheid van 80 zetels in het parlement. Hoewel dit sindsdien is afgenomen, regeert de Conservatieve Partij nog steeds over de meerderheid en kan daarom nog steeds regeren.

Dus waarom zouden de bondgenoten van Johnson zeggen dat het aan de volgende premier is om actie te ondernemen om financiële steun te verlenen aan degenen die worstelen met de crisis van de kosten van levensonderhoud, gezien de urgentie van de situatie en het feit dat de professionele overheidsdienst zou kunnen werken om los de talloze problemen op als dit wordt aangegeven.

Een woordvoerder van de regering vertelde CNN dat, hoewel “de financiële beslissingen voor de komende maanden voor de volgende premier zullen zijn, we mensen nu rechtstreeks blijven steunen met financiële steun als onderdeel van ons huidige pakket van £ 37 miljard dat de komende maanden zal blijven aankomen.” weken en maanden om mensen te helpen… de hoge kosten van levensonderhoud te dragen.

Maar critici uit het hele politieke spectrum vinden dat dit niet genoeg is en dat er nu hardere maatregelen moeten worden genomen.

Daniel Kawczynski, het conservatieve parlementslid dat Truss steunt in de leiderschapswedstrijd, is van mening dat de ernst van de situatie betekent dat de partij de wedstrijd vroegtijdig moet beëindigen en de nieuwe premier moet installeren, of Johnson in staat moet stellen nu actie te ondernemen.

“De competitie duurt al veel te lang en we hebben nu leiderschap nodig. Navelstaren is nooit goed als er cruciale beslissingen moeten worden genomen. Dus we moeten de huidige leider in staat stellen actie te ondernemen, of de competitie beëindigen”, zegt hij. vertelde CNN. Het Britse volk verwacht terecht dat we deze crisis aanpakken.”

In een mogelijke voorbode van wat in de toekomst een scherpe kritiek op de regering zou kunnen worden, vertelde Labour-parlementslid Chris Bryant aan CNN dat “Johnson nu actie moet ondernemen tegen de crisis in de kosten van levensonderhoud. Het is een combinatie van luiheid en zelfgenoegzaamheid. hen (conservatieve leiderschapskandidaten) om actie te ondernemen. “.

De oppositiepartij Labour riep deze week op tot een onmiddellijke terugtrekking van het parlement, zodat wetgevers onmiddellijk actie kunnen ondernemen om de energierekeningen te bevriezen, die in oktober bijna zullen verdubbelen nadat de regelgever een limiet op de leveranciersprijzen heeft verhoogd.

In een brief aan Johnson en de kanshebbers voor het leiderschap drong parlementslid Thangam Debonaire, de schaduwleider van Labour in het Lagerhuis, er bij de conservatieven op aan “het parlement op maandag 22 augustus vervroegd terug te sturen, zodat we het energieprijsplafond nu kunnen bevriezen”.

Ze voegde eraan toe dat de Britse regelgevende instantie voor energie volgende week “de verhoging van het plafond voor energieprijzen zal aankondigen. winter. Maar het zal een schok zijn. Met bedrijven en gezinnen op de rand van een klif, kunnen we niet wachten om in actie te komen.”

Een energieprijsplafond is een subsidie ​​van de overheid om te voorkomen dat energiebedrijven hun klanten te veel aanrekenen.

CNN heeft Downing Street en verschillende regeringsfunctionarissen benaderd voor commentaar op het voorstel, maar op het moment van de pers heeft het geen opgenomen reactie ontvangen.

Gezien de ernst van wat er met het land zal gebeuren, kunnen zelfs de voormalige bondgenoten en geverfde conservatieven van Johnson niet begrijpen waarom de regerende partij graag terugkrabbelt.

Geen van de leiderskandidaten gaf concrete voorbeelden van het specifieke beleid dat zou worden gevoerd om voor velen een helse winter het hoofd te bieden. De satiricus zou kunnen zeggen dat dit komt omdat elke oplossing enorme hoeveelheden overheidsuitgaven zou vergen, wat een gruwel is voor de leden van de traditionele conservatieven die de volgende premier zullen kiezen.

Het kan ook zijn dat overheidsuitgaven van deze omvang niet tegelijk kunnen worden verklaard met toezeggingen van onmiddellijke belastingverlagingen en een weigering om belastingen te heffen op grote bedrijven, waaronder energiebedrijven, om een ​​manier te vinden om de crisis te doorstaan.

Het zal echter niet lang meer duren voordat Johnsons opvolger zich moet verantwoorden voor een grotere groep critici. Ten eerste hun politieke tegenstanders in het parlement. Dan het bredere publiek bij de stembus.

Inactiviteit met ernstige waarschuwingen die elke week verschijnen, zou de ultieme fout kunnen zijn die conservatieven de komende algemene verkiezingen kost. En na meer dan een decennium aan de macht, zou het moeilijk zijn om het publiek te vragen om hen te vergeven voor hun slaapwandelen in crisis.