“God beware deze uitkomst!” Palestijnen schitteren met het Arabische team in halve finales WK | WK 2022

De tribunes van het Al Thumama-stadion in Doha waren toen misschien half leeg wereldbeker De kwartfinale tussen Marokko en Portugal is begonnen, maar de kroegen, cafés en straten van Ramallah zaten al stampvol.

In een restaurant in het stadscentrum kwamen Palestijnen uit alle lagen van de bevolking bijeen om te kijken Het eerste Arabische team dat de laatste fase van het toernooi bereikte. Met vruchtensap, bier en shisha werd de sfeer nog rumoeriger terwijl Portugal worstelde. Marokko scoorde net voor rust en het publiek barstte los, mannen en vrouwen juichten.

Professionele Arabische commentatoren pretendeerden niet objectief te zijn. “God beware deze uitkomst!” Dat zei een Palestijnse radio-omroeper. Een beIN Sports-journalist noemde er een Marokko Het had kunnen worden aangezien als een “oorlogsmisdaad”.

Na een toch al indrukwekkende reeks waarin het Noord-Afrikaanse land de kwartfinales bereikte, bereikten de Atlas Lions zaterdag nieuwe hoogten door opnieuw een van Europa’s topteams te verslaan.

In een toernooi vol verrassende overwinningen heeft Marokko zojuist een van de grootste tegenslagen tot nu toe behaald. Hun trip naar de halve finales wordt niet alleen gezien als een nationale overwinning, maar een overwinning om de overwinning Afrika En de hele Arabische wereld, en in het bijzonder een zegen voor de Palestijnen. Net als na andere wedstrijden, in plaats van foto’s te maken met hun rode vlag met een groene vijfpuntige ster, hieven de Atlas Lions de Palestijnse vlag en gebruikten ze hun tijd op het wereldtoneel om de Palestijnse zaak onder de aandacht te brengen.

Op het Arafat-plein in Ramallah dansten duizenden mensen of deelden snoepjes uit toen het laatste fluitsignaal klonk, terwijl autotoeters schalden en vuurwerk en geweerschoten door de nacht ratelden. Het tafereel herhaalde zich in de steden en dorpen van de bezette Westelijke Jordaanoever en de Gazastrook.

De hele Arabische wereld staat achter hen: het is heel spannend. We zijn bijzonder trots op de manier waarop zij Palestina vertegenwoordigen. “We doen niet mee aan het WK, maar het is bijna zoals wij, er is veel steun”, zei de 30-jarige Saha Amir terwijl ze toekeek met haar man, kind en vriendengroep.

Het toernooi is moeilijk gebleken om sport van politiek te scheiden, ook al verbiedt de FIFA spandoeken en vlaggen die “politiek, beledigend en/of discriminerend van aard” zijn.

ondersteuning voor Iraanse demonstranten en LGBTQ+-rechten, en er was geen teken van activiteit die de aandacht op hun benarde situatie vestigde Westelijke Sahara bezet door Marokko. Maar overal in Doha zijn Palestijnse vlaggen, spandoeken, armbanden en de zwart-witte keffiyeh-sjaal beroemd gemaakt door de Palestijnse leider Yasser Arafat overal. Fans uit Qatar, Libanon, Algerije, Iran en Saoedi-Arabië juichten voor een team dat zich niet eens had gekwalificeerd (Palestina is lid van de FIFA, hoewel het staatloos blijft).

Het enthousiasme van Marokko voor de Palestijnse zaak is in sommige opzichten verrassend: het land ondertekende, samen met de VAE, Bahrein en Soedan, in 2020 een normalisatieovereenkomst met Israël in het kader van door Trump bemiddelde deals die bekend staan ​​als Abraham akkoorden.

Deze verklaringen maakten een einde aan tientallen jaren oude taboes in de diplomatie in het Midden-Oosten en werden door de Palestijnen gezien als verraad, aangezien het standpunt van de Arabische Liga is dat er geen vrede kan zijn met Israël Totdat de Palestijnse staat is bereikt. In de daaropvolgende twee jaar vierde Israël zijn voorzichtige nieuwe vriendschappen in de regio, en veel Israëlische toeristen genoten van nieuwe reizen naar Dubai.

Maar wat dit WK zowel voor het Israëlische establishment als voor het publiek duidelijk is geworden, is dat hoewel de koningen en sjeiks van de regio misschien hebben besloten om brood te breken met Israël – om hun economieën een boost te geven, militaire uitrusting te kopen en hun gemeenschappelijke vijand beter te bestrijden, Iran — voor het grootste deel van de Arabische wereld blijft de strijd bestaan.De Palestijn is belangrijk.

“De aanwezigheid van Palestina was sterk voelbaar in elk stadion en de vlag van Palestina wapperde overal”, zei Ahmad Tibi, lid van de Israëlisch-Arabische Knesset en fervent voetbalfan. +972 tijdschrift. Na jaren waarin het gevoel dat de Palestijnse kwestie onder de Arabieren minder belangrijk was, dat wel was [Arab] Mensen maakten duidelijk dat deze kwestie de centrale kwestie is van de hele Arabische natie.

Qatar heeft zelf geen officiële betrekkingen met Israël, maar het stond wel toe dat de allereerste rechtstreekse vlucht tussen Tel Aviv en Doha zowel Israëlische als Palestijnse fans naar het land bracht voor de duur van het toernooi.

De Israëli’s die naar deze kleine Golfstaat reisden, hetzij als toeschouwers of als verslaggevers, werden niet met open armen ontvangen. In het dagelijkse eerste persoonsessay Yedioth Ahronoth Over hun tijd in Doha zeiden de Israëlische sportjournalisten Raz Cechnik en Oz Muallem dat de ervaring “ontnuchterend” was.

Ik ben altijd een liberaal en ruimdenkend centrist geweest, met een allesomvattend verlangen naar vrede. Ik dacht altijd dat het probleem bij regeringen lag, bij heersers – ook onze heersers. Maar in Qatar realiseerde ik me hoeveel haat de gemiddelde persoon op straat voelt”, schreef Chesnik. Het paar begon zich uiteindelijk te identificeren als Ecuadorianen om verhitte confrontaties met Arabische aanhangers te vermijden.

“We hadden niet verwacht dat we met zo’n warme omhelzing zouden worden begroet”, schreef het paar. “We hadden verwacht dat we behandeld zouden worden als journalisten die een sportwedstrijd verslaan.”

Doha’s sterke pro-Palestijnse verhaal trok ook bewonderaars uit de rest van de wereld.

Tijdens een live-uitzending communiceerde de Israëlische Public Radio-verslaggever Kahn met een groep jonge Engelse fans na hun overwinning op Senegal. “Ga je mee naar huis?” Gevraagd.

Een van hen antwoordde: “Natuurlijk is dat zo.” Toen greep hij de microfoon en voegde eraan toe: “Maar het allerbelangrijkste: bevrijd Palestina!”