Francis Ford Coppola brengt Megalopolis in première in Cannes

Cannes, Frankrijk (AFP) – Francis Ford Coppola Donderdag bracht hij tijdens een concert zijn zelfgefinancierde EP “Megalopolis” in première Filmfestival van Cannes, Het onthult een enorm ambitieus passieproject waar de 85-jarige regisseur al tientallen jaren over nadenkt.

Recensies varieerden van “dwaasheid van gigantische proporties” tot “het gekste wat ik ooit heb gezien.” Maar natuurlijk kreeg Coppola opnieuw iedereen aan het praten in Cannes.

Er werd dit jaar niet meer naar een première in Cannes uitgekeken dan naar ‘Megalopolis’, waaraan Coppola 120 miljoen dollar van zijn eigen geld besteedde nadat hij een deel van zijn wijnbezit had verkocht. Geen verschil Coppola’s “Apocalypse Now” werd ongeveer 45 jaar geleden uitgebracht“Megalopolis” arriveerde vergezeld van geruchten over productieverstoring en twijfels over de potentiële aantrekkingskracht ervan.

Coppola’s onthullingen zijn niet gemakkelijk te categoriseren. Het is een fantasieverhaal dat zich afspeelt in het toekomstige New York City en gaat over een architect (Adam Driver) met een grootse visie voor een meer harmonieuze stad, en wiens grootste talenten het vermogen zijn om de tijd te starten en te stoppen. Hoewel “Megalopolis” zich in de nabije toekomst afspeelt, is het gemaakt in de vorm van een Romeins epos. Het chauffeurspersonage heet Cesar en New York in de film bevat een modern amfitheater.

De cast bestaat uit Aubrey Plaza als een aspirant-tv-journalist genaamd Wow Platinum, Giancarlo Esposito als burgemeester, Laurence Fishburne als Cesar’s chauffeur (en de verteller van de film) en Shia LaBeouf als een onaangename neef genaamd Claudio.

Coppola, met een strooien hoed en een wandelstok in de hand, liep donderdag over het tapijt van Cannes, vaak vastklampend aan de arm van zijn kleindochter Romy Coppola-Mars, terwijl de soundtrack van “The Godfather” door de speakers van het festival klonk.

Na de vertoning gaf het festivalpubliek van Cannes een lange ovatie voor Coppola en de film. Tenslotte pakte de regisseur de microfoon om de uiteindelijke betekenis van zijn film te benadrukken.

“Wij zijn één menselijke familie, en dit is waar we onze trouw aan moeten beloven”, zei Coppola tegen de menigte. Hij voegde eraan toe dat “Esperanza” “het mooiste woord in de Engelse taal” is, omdat het hoop betekent.

Veel van de recensies waren zeer slecht. Peter Bradshaw omschreef het voor The Guardian als “hyped en overdreven”. Tim Grierson van Screen Daily omschreef het als een “ramp” die “werd gehinderd door willekeurige planning en buitensporige anesthesie”. Kevin Maher schreef voor The Times of London dat dit een “hoofdvernietigende gruwel” was. Criticus Jessica Kiang zei dat ‘Grote Steden’ ‘een dwaasheid van gigantische proporties zijn, alsof ze de feitelijke val van Rome observeren.’

Maar sommige critici bewonderden de ambitie van de film. Vol bewondering zei Bilge Ebiri van New York Magazine dat de film ‘misschien wel het gekste is dat ik ooit heb gezien’. David Ehrlich van IndieWire prees de “creatief ongeremde aanpak” die “misschien niet heeft geresulteerd in een overschot aan overdreven samenhangende scènes, maar het ondersteunt de hele film met een losheid die het bijna onmogelijk maakt om weg te kijken.”

“Is het een daad van arrogantie, een kolossale dwaasheid, een gedurfd experiment, of een fantasierijke poging om onze rommelige hedendaagse realiteit, zowel politiek als sociaal, vast te leggen door middel van het soort hoogstaande verhalen vertellen die zelden meer worden geprobeerd?” David Rooney voor The Hollywood Reporter. “De waarheid is dat het al die dingen zijn.”

“Megalopolis” is opgedragen aan Elinor Coppola, de vrouw van de regisseur Die vorige maand overleed.