Fluorescerende zoogdieren komen vaker voor dan we dachten – zelfs katten doen het

De afgelopen jaren is dat wel het geval geweest Een toenemend aantal meldingen Over de fluorescentie van zoogdieren onder ultraviolette straling. Wombats doen het, vogelbekdieren doen het, en zelfs eekhoorns doen het. Tot nu toe wisten we echter niet precies hoe vaak dit voorkwam. De onderzoekers bestudeerden 125 soorten, die de helft van alle zoogdierfamilies vertegenwoordigen, die allemaal op verschillende manieren gloeien onder ultraviolet licht.

Fluorescentie treedt op wanneer de energie van ultraviolet licht – een vorm van elektromagnetische straling die onzichtbaar is voor mensen – wordt geabsorbeerd door bepaalde chemicaliën. Ze zenden vervolgens zichtbaar licht uit, wat laagenergetische elektromagnetische straling is. Dit gebeurt bijvoorbeeld bij witte kleding die oplicht onder UV-licht. Maar het komt ook verrassend vaak voor in de dierenwereld.

Schitter, mijn lievelingen, straal

Dieren kunnen onder UV-licht gloeien door eiwitten of pigmenten in hun vacht, schubben of huid. Het is gemeld bij vogels, amfibieën, vissen, koralen en reptielen, maar minder vaak bij zoogdieren. Botten en tanden gloeien fluorescerend, net als vingernagels en wit menselijk haar. Knaagdieren Ze gloeien roze onder UV-licht, terwijl het vogelbekdier blauw en groen gloeit.

Onderzoekers van Curtin University en het Museum of Western Australia gebruikten bewaarde en bevroren exemplaren uit het museum om te identificeren welke fluorescerend waren. Ze sloten uit dat de gloed geen artefact was van het conserveringsproces en ontdekten dat alle 125 zoogdieren fluorescerende klauwen of tanden hadden, terwijl 86% een fluorescerende vacht had.

“We rapporteren fluorescentie voor 125 zoogdiersoorten, uit de helft van alle zoogdierfamilies”, schreven de onderzoekers. “Hoewel de hoeveelheid en locatie van fluorescentie per soort varieerde, vertoonden ze allemaal een vorm van uitgesproken fluorescentie. Gebieden van fluorescentie omvatten witte en lichte vacht, stekels, snorharen, klauwen, tanden en blote huid.

In hun onderzoek begonnen de onderzoekers eerst met het vogelbekdier (Ornithorhynchus anatinus) om te zien of ze de eerder gerapporteerde fluorescentie konden repliceren. Ze brachten de monsters in beeld onder ultraviolet licht en observeerden een gloed. Vervolgens bevestigden ze dit met behulp van fluorescentiespectroscopie, een techniek die de ‘vingerafdrukken’ van de gloed registreert.

Vervolgens herhaalden ze dit proces met andere zoogdieren en vonden ze bewijs van fluorescentie in de vacht, stekels, huid en nagels van koala’s, bandicoots, Tasmaanse duivels en zelfs katten. Ze merken vooral op dat witte en lichtgekleurde vacht glanzen, terwijl donkere pigmentatie dit verhindert. De donkere strepen van een zebra gloeien bijvoorbeeld niet.

De onderzoekers gebruikten hun dataset ook om te zien of luminescentie vaker voorkomt bij nachtelijke soorten. Om deze reden koppelden ze het totale gebied van genialiteit aan eigenschappen als nachtelijke activiteit, voeding en beweging. Ze ontdekten dat nachtdieren inderdaad meer fluorescerend waren, terwijl soorten in het water minder fluorescerend waren dan dieren die op het land of in bomen leven.

“We hebben wijdverspreide fluorescentie onder zoogdieren aangetoond door het fenomeen te bevestigen met behulp van spectroscopie en vervolgens de waargenomen fluorescentie over alle zoogdierlijnen te onderzoeken”, schreven de onderzoekers.

Een baanbrekend onderzoek van Curtin University en het Western Australian Museum werpt een helder licht op het mysterie van fluorescentie bij zoogdieren. Het is verre van een zeldzaam fenomeen, maar lijkt een gemeenschappelijk kenmerk van veel soorten te zijn, waardoor de biodiversiteit op een geheel nieuwe manier wordt benadrukt. Deze ontdekking roept ook fascinerende vragen op over het evolutionaire voordeel dat deze schitterende eigenschap kan opleveren.

Zou fluorescentie bijvoorbeeld een rol kunnen spelen bij de communicatie of paring tussen nachtdieren? Wat zijn de eventuele gevolgen van fluorescentie voor het milieu? Kunnen gloeiende dieren gemakkelijker navigeren of voedsel vinden in het donker? Zijn ze meer of minder kwetsbaar voor roofdieren? Tot op heden moeten deze vragen nog worden beantwoord, maar ze bieden een opwindende weg voor toekomstig onderzoek.

Het onderzoek werd gepubliceerd in het tijdschrift Royal Society Open Science.