Filmrecensie ‘I: Celine Dion’: Je hebt het beste van mij gezien

De ziekte toont zelfs geen respect voor de meest gerespecteerde figuren in de popmuziek.

In ‘I: Celine Dion’, een documentaire over de zangeres op Amazon Prime Video, wordt al snel duidelijk dat Dion sinds haar tienerjaren niet eens in staat is geweest haar lichaam te bewegen, laat staan ​​een liedje met volle kracht uit te zingen. Op, het bracht miljoenen op. De film, geregisseerd door Erin Taylor, beschrijft de pijnlijke realiteit van de zangeres terwijl ze vecht tegen een zeldzame neurologische aandoening genaamd Stiff Person Syndrome.

in Instagram-deel In december 2022 onthulde Dion in tranen haar diagnose aan haar fans, maar de documentaire was toen al in productie. Taylor opent de film met gezellige scènes van Dion in haar huis in Las Vegas met haar kinderen en haar medewerkers. Dan het pijnlijke deel om naar te kijken: je hoort de zangeres kreunen terwijl ze op de grond een epileptische aanval krijgt. Toen ze al vroeg hoorde dat ze altijd ‘mijn hele leven’ had willen zingen, werd de tragedie van het kijken naar Dion, nu 56, worstelend om die droom voort te zetten, nog verergerd. Dionne’s stem maakte van haar een ster. Deze film probeert van haar een persoon te maken.

Maar er is niets subtiels aan de montages van Taylor, zoals het afwisselen van het vorige, energieke optreden met een vertoon van ingetogen huiselijke energie terwijl Dionne haar bank stofzuigt. Eén schot flitste door haar griezelig lege woonkamer, wat een duidelijke afwijking was van het spelen in drukke stadions. Zelfs het resultaat is pijnlijk. Misschien is al deze schijnbare droefheid de reden waarom Taylor clips van Dionne in Better Times tussenbeide brengt.

Ik begrijp de neiging om Dionne niet te definiëren aan de hand van haar diagnose. Maar de expressieve, spontane persoonlijkheid van Dion komt echt tot uiting in haar pijn in rauwe shots die meer verbonden lijken met haar genezingsreis, zoals wanneer haar fysiotherapeut haar zeurt over crème die ze niet op haar voeten heeft aangebracht. ‘Geef me een pauze,’ zegt ze met speelse ergernis.

Dan zingt ze ‘Gimme a Break’ Kit Kat Commerciële jingle. Terwijl een welkom vleugje humor je meesleept in dit intiem vertelde verhaal – wat is er meer herkenbaar dan een geïmproviseerde voice-over? – Onbelangrijke clips om je uit deze situatie te halen: haar imitatie van Sia in een late night talkshow; Deel van het Video “As” Hierdoor kan de Deadpool-film heel lang aanslepen; Haar carrièrebepalende nummer ‘My Heart Will Go On’, maar, raadselachtig genoeg, ‘Carpool-karaoke“Versie met James Corden.

Deze ongemakkelijke clips ondermijnen de krachtige emotionele sfeer van het kijken naar Dion die haar omstandigheden overwint. Vooral als ze de camera’s om haar heen laat draaien en enkele van de meest deprimerend gezonde scènes laat zien die ik ooit van een ster op het scherm heb gezien.

“Ik denk dat ik behoorlijk goed was”, zegt Dionne over haar carrière. Nadat ze haar kostuum met pailletten in haar huis had zien hangen, is het ‘ik was’ heel oprecht. Maar als je tijdens een studiosessie zingt, nog steeds Hij is erg goed. Het laatste shot toont haar als een tiener met sterrenogen die in de podiumverlichting staart. Het is alsof ze na al die jaren iets te zeggen had: als het niet nu is, komt het misschien binnenkort weer bij haar terug.

Ik: Celine Dion
Beoordeeld PG. Duur show: 1 uur en 42 minuten. Bekijk op Prime Video.