Er is een ‘verloren stad’ in de diepten van de oceaan, een plek als geen ander: ScienceAlert

Nabij de top van een onderwaterberg ten westen van de Mid-Atlantische Rug, rijst een grillig landschap van torens op uit de duisternis.

De romige koolstofmuren en pilaren lijken spookachtig blauw in het licht van een op afstand bediend voertuig dat eropuit is gestuurd om te verkennen. Ze variëren in hoogte van Kleine stapels ter grootte van kikkers tot een grote monoliet Het heeft een hoogte van 60 meter (bijna 200 voet). Dit is de verloren stad.

Wetenschappers ontdekten het in 2000. Meer dan 700 meter (2300 voet) onder het oppervlak, Het hydrothermale veld van de Lost City is de langst bekende oceaanluchtomgeving. Niets anders zoals het werd gevonden.

Al minstens 120.000 jaar en mogelijk langer heeft de stijgende mantel in dit deel van de wereld interactie met zeewater om waterstof, methaan en andere opgeloste gassen in de oceaan te spuwen.

In de scheuren en spleten van veldopeningen voeden koolwaterstoffen nieuwe microbiële gemeenschappen, zelfs zonder de aanwezigheid van zuurstof.

Schoorstenen die gassen uitstoten met een temperatuur tot 40 ° C (104 graden Fahrenheit) Het is de thuisbasis van een overvloed aan slakken en schaaldieren. Grote dieren zoals krabben, garnalen, zee-egels en palingen zijn zeldzaam maar worden nog steeds gevonden.

Ondanks de harde natuur van de omgeving, lijkt het te wemelen van het leven, en sommige onderzoekers zijn van mening dat het onze aandacht en bescherming verdient.

Hoewel andere hydrothermische velden zoals deze elders in de oceanen van de wereld kunnen bestaan, is dit het enige op afstand bediende voertuig dat ik tot nu toe heb kunnen vinden.

De koolwaterstoffen geproduceerd door de verloren ventilatieopeningen van de stad werden niet gevormd door atmosferische kooldioxide of zonlicht, maar door chemische reacties op de diepzeebodem.

Aangezien koolwaterstoffen de bouwstenen van het leven zijn, laat dit de mogelijkheid open dat er leven is ontstaan ​​in een habitat als deze. En niet alleen op onze planeet.

“Dit is een voorbeeld van een soort ecosysteem dat op dit moment actief zou kunnen zijn op Enceladus of Europa”, zegt microbioloog William Brazelton. Vertellen Smithsonian in 2018, verwijzend naar de manen van Saturnus en Jupiter.

En misschien Mars In het verleden.”

In tegenstelling tot vulkanische openingen die onderwater worden genoemd zwarte rokersdat ook is genoemd als mogelijke eerste habitat, is het ecosysteem van de Lost City niet afhankelijk van de hitte van magma.

Zwarte rokers produceren voornamelijk ijzer- en zwavelrijke mineralen, terwijl Lost City-schoorstenen produceren tot 100 keer Meer waterstof en methaan.

Ook waren de calcietopeningen van de Lost City aanzienlijk groter dan die van zwarte rokers, wat aangeeft dat ze langer actief waren.

De hoogste monoliet heet Poseidon, naar de Griekse god van de zee, en is meer dan 60 meter hoog.

Ondertussen is in het noordoosten van de toren een hellende kant met korte uitbarstingen van activiteit. Onderzoekers aan de Universiteit van Washington Beschrijven De ventilatieopeningen zijn hier als “huilende” vloeistoffen om “klompjes micro-incrementen van polymanische koolstoffen te produceren die zich naar buiten uitstrekken als omgekeerde vingers.”

Helaas zijn wetenschappers niet de enigen die getroffen zijn door dit ongewone terrein.

In 2018 werd aangekondigd dat Polen heeft win de rechten Diepzeemijnbouw rond de verloren stad. Hoewel er geen kostbare hulpbronnen in het eigenlijke thermische veld zelf hoeven te worden gebaggerd, kan de vernietiging van gebieden rond de stad onbedoelde gevolgen hebben.

Dit is de Lost City, een torenhoog ecosysteem in het midden van de Noord-Atlantische Oceaan. Het is volkomen uniek, omdat er nergens anders op aarde leven bestaat. En als iemand het wil vernietigen? Je kunt er niets aan doen. Geen wetten. Geen gevolgen. Welkom op volle zee… pic.twitter.com/mdG5wOsr5h

Open oceaanverkenning (RebeccaRHelm) 22 augustus 2022

Wetenschappers hebben gewaarschuwd dat eventuele pluimen of drainage van mijnbouw de prachtige habitat gemakkelijk kunnen wegspoelen.

Daarom, sommige experts vraagt ​​om The Lost City zal op de Werelderfgoedlijst worden geplaatst om het natuurwonder te beschermen voordat het te laat is.

Al tienduizenden jaren is de Verloren Stad een bewijs van de eeuwige levenskracht.

Het zou zijn alsof we het gewoon zouden vernietigen.