Een speciaal molecuul dat de wetten van de natuurkunde schendt, kan aanleiding geven tot onbeperkte energie

Wetenschappers hebben mogelijk een doorbraak bereikt in hun zoektocht naar het produceren van onbeperkte energie. volgens Nieuwe studie Gepubliceerd in het tijdschrift Amerikaanse Chemische VerenigingWetenschappers onderzoeken dieper een molecuul dat bekend staat als azuleen, een molecuul dat blauw licht uitstraalt en de basisregels van de fotochemie lijkt te schenden.

De hoop is dat inzicht in hoe azuleen en andere soortgelijke moleculen energie omzetten door middel van fluorescentie ons in staat zal stellen onze eigen moleculen te bouwen om fotonen van de zon efficiënter om te zetten in bruikbare elektriciteit, waardoor schonere energie ontstaat.

Het hele idee maakt deel uit van de natuurlijke ontwikkeling van pogingen om zonnecellen efficiënter te maken. Als we naar de geschiedenis van deze elektriciteitsopwekkende cellen kijken, kon de eerste zonnecel uit 1883 minder dan één procent van de fotonen van de zon omzetten in bruikbare elektriciteit. Dit was slechts de eerste kleine stap op weg naar het creëren van onbeperkte energie.

Nu hebben zonnecellen een aantal belangrijke upgrades en veranderingen ondergaan. Hoewel we nog niet het punt hebben bereikt waarop we onbeperkt energie kunnen opwekken, hebben we zonnecellen die ongeveer 50% van de fotonen van de zon kunnen omzetten in elektriciteit, en zelfs zonnepanelen die in het donker elektriciteit opwekken.

Sommige onderzoekers hopen te begrijpen hoe een molecuul als azuleen interfereert met het idee van fotochemie dat we kennen als de Cacha-regel. Deze regel helpt in feite verklaren hoe moleculen licht uitstralen wanneer ze zich in verschillende toestanden bevinden. In tegenstelling tot andere moleculen lijkt azuleen de Kasha-regel niet te volgen.

“Het hangt af van de aromaticiteit en anti-aromaticiteit van dit molecuul in verschillende aangeslagen toestanden”, zegt Thomas Slanina, hoofdauteur van het onderzoek. Het werd gedeeld in een persbericht. “We kunnen aromatiteit zien als een soort interne stabiliteit van dat molecuul. Als dat molecuul aromatisch is, is het gelukkig en stabiel. Als het anti-aromatisch is, doet het zijn best om op de een of andere manier aan die toestand te ontsnappen.”

Wat azuleen betreft, het is stabiel in de grondtoestand, maar onstabiel (antiaromatisch) in de eerste aangeslagen toestand. Het is een interessante ontdekking die wetenschappers zou kunnen helpen grote vooruitgang te boeken in de zoektocht naar onbeperkte energie. Hoe deze onbeperkte energie eruit zal zien, is echter nog onduidelijk. Voorlopig hebben we tenminste een touwtje om aan te trekken.