Een nieuwe studie uit de jaren 80 verwijdert bewijs van oud leven op Mars

In 1996 kondigde een team onder leiding van NASA aan dat de organische verbindingen in het gesteente door organismen waren achtergelaten. Andere wetenschappers waren sceptisch en onderzoekers hebben dat prototype tientallen jaren verwijderd, meest recentelijk een team onder leiding van de Andrew Steele van de Carnegie Institution for Science.

Kleine monsters van koolstofrijke verbindingen uit de meteoriet zijn eigenlijk het resultaat van water – vaak zout of zout water – dat gedurende lange tijd over de rots stroomt, zei Steel. De bevindingen zijn gepubliceerd in het tijdschrift Science.

Tijdens de natte en vroege periode van Mars vonden er ten minste twee inslagen plaats in de buurt van de rots, waardoor het omringende oppervlak van de planeet werd opgewarmd, en een derde inslag miljoenen jaren voordat deze uitbarstte vanaf de rode planeet. In 1984 werd op Antarctica 4 pond (2 kg) gesteente ontdekt.

Volgens onderzoekers vormde grondwater, door scheuren in de rots, kleine koolstofbolletjes toen het op Mars was. Ze zeiden dat hetzelfde op aarde zou kunnen gebeuren en de aanwezigheid van methaan in de atmosfeer van Mars zou kunnen helpen verklaren.

Maar twee wetenschappers die aan het oorspronkelijke onderzoek deelnamen, stuitten op een probleem met deze recente bevindingen en noemden ze ’teleurstellend’. In een gedeelde e-mail zeiden ze dat ze de observaties van 1996 ondersteunen.

NASA’s Johnson-astronomen Kathy Thomas-Guberta en Simon Clemet zeiden: “Hoewel onze kennis van meteorieten toeneemt, is de verklaring niet innovatief en wordt deze ook niet ondersteund door onderzoek. Ruimte Centrum in Houston.

Ze voegden eraan toe dat “niet-ondersteunde speculatie niets doet om het mysterie rond de oorsprong van organisch materiaal” in de meteoriet op te lossen.

Volgens Steel hebben technologische ontwikkelingen in zijn team nieuwe ontdekkingen mogelijk gemaakt.
Hij prees de metingen van de oorspronkelijke onderzoekers en merkte op dat hun levensclaimhypothese destijds “een redelijke verklaring” was. Hij zei dat hij en zijn team, waaronder NASA, Duitse en Britse wetenschappers, geïnteresseerd waren in het verstrekken van de oorspronkelijke voorspelling dat hun resultaten “niet de meest opwindende ontdekking en bewijsstudie van Mars waren voor wat ze zijn.”

De ontdekking is “enorm om te begrijpen hoe het leven op deze planeet begon en om de technieken te verfijnen die nodig zijn om het leven op Mars of Enceladus en Europa te detecteren”, zei Steel in een e-mail, verwijzend naar de manen en oppervlakte-oceanen van Saturnus en Jupiter. .

Volgens Steel is de enige manier om te bewijzen of er ooit een microbe op Mars is geweest, monsters naar de aarde te brengen voor analyse. NASA’s ijverige Marsrover heeft al zes monsters verzameld om binnen tien jaar naar de aarde terug te keren; Er zijn drie dozijn monsters nodig.

Miljoenen jaren later, vliegend in de ruimte, stortte de meteoriet duizenden jaren geleden in op een ijsberg op Antarctica. Het kleine grijsgroene stuk dankt zijn naam, Alan Hills 84001, aan de bergen waar het werd ontdekt.

Eerder deze week werd een deel van de meteoriet voor het eerst in zijn soort gebruikt in het internationale ruimtestation ISS. Mini scanning onderzocht het elektronenmicroscoopmodel. Onderzoekers hopen de microscoop te gebruiken om geologische monsters in de ruimte te analyseren – op de maan bijvoorbeeld – en puin dat stationapparatuur zou kunnen vernietigen of astronauten in gevaar zou kunnen brengen.