Een NASA-wetenschapper wil de binnenkant van Uranus verkennen

Uranus is al meer dan 30 jaar niet geprikt, gepord of ondervraagd door NASA, en één wetenschapper wil het de aandacht geven die het verdient.

door TeeJay Klein | gepubliceerd 9 minuten geleden

Of je nu fan bent van Galaxy Far, Far Away Adventure sterren oorlogen films of gewoon een nederige reiziger die zich van een afstand verwondert over de moderne wetenschap, één ding is zeker: we zijn allemaal een beetje nieuwsgierig naar wat er op Uranus gebeurt. NASA had al meer dan 30 jaar geen ruimtevaartuig naar de verre gasreus gestuurd toen Voyager 2 in 1986 een atmosferische inspectie uitvoerde. Nu volgens Wetenschap.orgHet lijkt erop dat we eindelijk klaar zijn om de uitgestrekte, onbekende uitsparingen van Uranus te verkennen, met behulp van orbiters en sondes voor uitgebreide controles.

Uranus is natuurlijk de zevende planeet vanaf de zon van ons zonnestelsel en is vernoemd naar de god uit de Griekse mythologie, grootvader van Zeus. Met een oppervlakte van 3.121 miljard vierkante mijl heeft de planeet de vierde grootste planetaire massa en de derde grootste planetaire straal in het zonnestelsel. Dit alles betekent dat Uranus absoluut gigantisch is en wemelt van de eigenaardigheden om te verkennen.

Om nog maar te zwijgen van de 27 manen die rond de gasvormige ijzige reus draaien, de verre planeet heeft een hele reeks fascinerende wetenschappelijke ontdekkingen om te bestuderen. Sinds mensen in 1969 voor het eerst voet op de maan zetten, heeft NASA gewerkt aan nog grotere ontdekkingen in het hele zonnestelsel, waaronder vele fascinerende ontdekkingen van water en kristallen op Mars. Dat is wat NASA-wetenschapper Kathleen E. Mandt hoopt te repliceren met een sonde naar het verre oppervlak van Uranus, op zoek naar vloeibaar water of verschillende graden van stevigheid over het uitgestrekte oppervlak van de planeet.

De sonde in kwestie zal kinderen en toekomstige generaties ook leren over de oorsprong van Uranus, zoals wanneer het werd gevormd en welk proces tot zijn bestaan ​​leidde. De sonde zal ook proberen te verifiëren hoe ver Uranus, indien aanwezig, van zijn oorspronkelijke positie is verwijderd. Uranus is zo groot dat het meten van zijn baan het werk van honderden wetenschappers de klok rond vereiste, waarbij de kleinste veranderingen in de baan zorgvuldig werden geanalyseerd.

Met Voyager 2 die momenteel dienst doet als de enige poging om Uranus te verkennen, leek het erop dat niemand de moed had om het opnieuw binnen te gaan totdat Kathleen E. Mandt haar laatste voorstel deed om in het mysterieuze rijk te duiken. Het voorstel van Mandt wordt onderzocht als onderdeel van NASA’s decenniumonderzoek, dat ze elk decennium uitvoeren om de technologische prioriteiten en mogelijkheden van de moderne wetenschap te bepalen om hun focus te verleggen naar de meest urgente ontwikkelingen die mogelijk zijn. De wetenschappelijke gemeenschap maakt zich zorgen over het bereiken van Uranus, aangezien enquêtes erg duur zijn, maar altijd een effectieve vorm van baanbrekende informatieverzameling.

Een mogelijke verkenning van Uranus zou geheimen van het zonnestelsel kunnen onthullen waar wetenschappers in het verleden alleen maar van konden dromen. Met de afgelopen 30 jaar die onnoemelijke vooruitgang op het gebied van wetenschap en technologie hebben opgeleverd, zou de toekomst van ruimteverkenning binnenkort de filmische voorspellingen van Christopher Nolan in 2014 kunnen weerspiegelen. Interstellair. Of NASA er nu mee instemt het project te financieren en plaatsen te onderzoeken die nog nooit eerder door iemand zijn onderzocht, we kunnen er zeker van zijn dat Uranus op een dag de sleutel kan zijn om interstellaire ruimtereizen naar verre sterrenstelsels in het universum te ontsluiten.