Een Japanse maanlander landde, maar werd verlamd door een stroomstoring die de missie beëindigde

Een Japanse robotmaanlander landde vrijdag op het maanoppervlak, maar kreeg onmiddellijk te maken met een elektrische storing waardoor de zonnecellen niet de elektriciteit konden opwekken die nodig was om hem in leven te houden in de barre maanomgeving.

Als gevolg hiervan, zeggen missiemanagers, wordt verwacht dat de gezonde Smart Lander for Lunar Exploration, of SLIM, binnen enkele uren na de landing zonder batterijen zal raken en geen commando's meer kan ontvangen of telemetrie- en wetenschappelijke gegevens terug naar de aarde kan sturen. .

Ervan uitgaande dat het ruimtevaartuig in de verkeerde richting landt en de hoek tussen de zon en de zonnecellen in de loop van de tijd voldoende verbetert om voldoende stroom te genereren, is de hoop dat de sonde op een gegeven moment ‘wakker’ zal worden, zeiden functionarissen, maar dat is niet zeker.

“SLIM communiceert met het grondstation, dat nauwkeurig commando's van de aarde ontvangt en het ruimtevaartuig reageert op een normale manier”, vertelde generaal Hitoshi Kuninaga, directeur van de Japan Aerospace Exploration Agency, of JAXA, aan verslaggevers. Vertaalde opmerkingen.

“Het lijkt er echter op dat de zonne(cellen) op dit moment geen elektriciteit opwekken. En aangezien we geen elektriciteit kunnen opwekken, gebeurt de operatie met behulp van batterijen. … We proberen (proberen de opgeslagen gegevens te krijgen) terug naar de aarde en inspanningen leveren om de wetenschap te vergroten (terug). “

Hij zei dat de batterij voor het einde van de dag leeg zou zijn.

Alleen de VS, Rusland, China en India hebben met succes een ruimtevaartuig op de maan geland. Drie particulier gefinancierde landingsmissies werden gelanceerd als commerciële ondernemingen, maar alle drie mislukten.

Vernietiging van de Peregrine Maanlander

Meest recentelijk is de Slechtvalken LanderGebouwd door het in Pittsburgh gevestigde Astrobotic, scheurde een drijfgastank als gevolg van een klepstoring en kwam vast te zitten in een zeer elliptische baan om de aarde. Kort na de lancering 8 januari. De vluchtleiders van het bedrijf gaven het ruimtevaartuig donderdagmiddag opdracht de verschroeide atmosfeer van de aarde opnieuw binnen te gaan.

Tijdens een aparte persconferentie vrijdag prees Astrobotic CEO John Thornton de vluchtcontrollers van het bedrijf omdat ze erin slaagden het ruimtevaartuig zo lang mogelijk in leven te houden, zijn wetenschappelijke ladingen in te zetten, stuwraketten af ​​te vuren om het vaartuig om te leiden en gegevens te verzamelen. Het ontwerp en de exploitatie van een grotere maanlander – Griffin – staat gepland voor later dit jaar.

“We gaan een beoordelingsteam samenstellen van vele experts uit de branche om erachter te komen wat er is gebeurd”, zei Thornton. “We zijn al aan het beoordelen wat die gevolgen zullen zijn voor het Griffin-programma om ervoor te zorgen dat een dergelijke anomalie nooit meer voorkomt.”

Tegelijkertijd voegde hij eraan toe: “We zorgen ervoor dat we alle successen van de Peregrine-missie in het Griffin-programma opnemen om ervoor te zorgen dat Griffin succesvol is. Onze volgende missie zal succesvol zijn en op het maanoppervlak landen.”

Japans plan om op de maan te landen

De Maanlander van JAXA werd gebouwd om twee hoofddoelen te bereiken: het demonstreren van een zeer nauwkeurig landingssysteem dat de sonde naar een landing kan leiden binnen 100 meter van het beoogde doel, of de lengte van een Amerikaans voetbalveld; Het test ook een innovatief lichtgewicht ontwerp waarmee kleinere ruimtevaartuigen meer sensoren en instrumenten kunnen vervoeren.

was begonnen Op 7 september kwam het 1600 kilo wegende ruimtevaartuig vanuit het Tanekashima Space Center in het zuiden van Japan op eerste kerstdag in een aanvankelijk elliptische baan rond de polen van de maan terecht en eerder deze maand in een baan van 600 kilometer hoog.

Vrijdagochtend Amerikaanse tijd begon het SLIM-ruimtevaartuig aan zijn laatste afdaling vanaf ongeveer vijftien kilometer boven het maanoppervlak. Real-time telemetrie liet zien dat het voertuig het geplande traject nauwkeurig volgde, waarbij verschillende keren werd gepauzeerd om het oppervlak eronder te fotograferen en het zicht te vergelijken met de kaarten aan boord om de verwachte uiterst nauwkeurige landing te garanderen.

De laatste etappes van de afdaling leken soepel. SLIM draaide in de loop van de tijd van horizontale naar verticale oriëntatie en ging langzaam richting het oppervlak. Het was de bedoeling dat twee micro-rovers genaamd LEV-1 en LEV-2 een paar meter voor de landing zouden worden vrijgelaten.

Ontworpen om op een helling te landen, werd verwacht dat de twee achterpoten van de sonde als eerste zouden landen. Het ruimtevaartuig is ontworpen om iets naar voren te leunen en de voorpoten naar beneden te brengen. Het idee was om het ruimtevaartuig in een oriëntatie op hellend terrein te plaatsen om de opbrengst van zonne-energie te maximaliseren.

Telemetrie gaf aan dat de landing om 10.20 uur EST was, ongeveer 20 minuten nadat de afdaling begon. Ambtenaren van JAXA bevestigden de ontvangst van de telemetrie niet onmiddellijk, waardoor de bezorgdheid ontstond dat het ruimtevaartuig de landing mogelijk heeft gemist.

Maar die van NASA Diep ruimtenetwerkHet verzendt commando's en ontvangt gegevens van ruimtevaartuigen in het hele zonnestelsel, en ontvangt telemetrie van SLIM of een van de kleinere rovers (of beide) ongeveer een uur na de landing.

Op een persconferentie na de landing bevestigden vluchtleiders dat JAXA-functionarissen telemetrie ontvingen van zowel SLIM als LEV-1, die is ontworpen om gegevens rechtstreeks naar de aarde door te geven. LEV-2 retourneert gegevens via SLIM.

“We denken dat LEV-1 en LEV-2 met succes zijn gescheiden, en we proberen momenteel gegevens te verkrijgen”, zei Kuninaga.

In het geval van SLIM vermoeden ingenieurs dat de op het dak gemonteerde zonnecellen van het ruimtevaartuig beschadigd zijn geraakt tijdens de landing, omdat andere systemen normaal werkten na wat hij omschreef als een “zachte” landing.

“Het ruimtevaartuig was in staat om ons telemetrie te sturen (na de landing), wat betekent dat de meeste apparatuur op het ruimtevaartuig naar behoren werkt”, zei hij. “De afdaling vond plaats vanaf een hoogte van tien kilometer. Als de afdaling dus niet was gelukt, zou er met zeer hoge snelheid een (crash) hebben plaatsgevonden. Dan zou het ruimtevaartuig zijn functie volledig hebben verloren.

“Maar nu stuurt het ons nog steeds de gegevens correct, wat betekent dat onze oorspronkelijke missie van een zachte landing succesvol was.”

Maar hij zei dat het bepalen van de nadering of oriëntatie van het ruimtevaartuig op het oppervlak uitgebreide data-analyse zou vereisen om te bepalen wat er gebeurde en hoe nauwkeurig de landing feitelijk was.