Een diepe 3 van Caitlin Clark begraaft Sparks en stelt de eerste overwinning van de Fever veilig

LOS ANGELES – Ongeveer 38 minuten lang kon Caitlin Clark alleen maar de kans voorbij laten gaan.

Dat was niet wat de recordbrekende uitverkochte zaal in Los Angeles, gevuld met Clark T-shirts in koortskleuren en Iowa-tinten, zag.

Clark scoorde slechts vijf punten en keek gefrustreerd toe hoe alle zeven van haar driepuntspogingen de rand bereikten. Toen, met nog 2:24 te gaan in de wedstrijd en de puntloze Indiana Fever zich vastklampte aan een voorsprong van drie punten tegen de Los Angeles Sparks, viel Clark terug van verder van de driepuntslijn – 10 meter om precies te zijn – en vond uiteindelijk de onderkant van het net.

“Ik weet niet of dat een goede of een slechte zaak is, maar ik geloof echt dat elk schot dat ik schiet erin zal gaan”, zei Clark. “Sommige avonden ben je absoluut geweldig en op andere avonden heb je moeite om een ​​beetje te fotograferen, maar ik wil die foto’s aan het einde van het spel maken. Ik denk dat het een mentaliteit en een vertrouwen is dat je over jezelf moet hebben.”

Na een wedstrijd vol onkarakteristieke fouten van diep, toonde Clarke’s eerste slag een bekend gezicht, omdat het de tegenstander een veelbetekenende glimlach bezorgde.

niet afgelopen.

Met nog minder dan een minuut te gaan en de koorts steeg met slechts twee, trok Clark zich opnieuw terug, dit keer vanaf 28 voet, ritselend. De overall nummer 1 keuze keerde glimlachend terug naar het publiek en voegde een Michael Jordan-achtig schouderophalen toe. Het schot bezegelde de overwinning, 78-73, en bezorgde Clark and the Fever hun eerste overwinning van het seizoen.

“We waren er heel dichtbij”, zei Fever-coach Christy Sides. “Wij bleven voorbereid.”

In een spraakmakende wedstrijd tussen Clarke en nummer 2 overall keuze Cameron Brink zal Clarke al haar vertrouwen nodig hebben. De wedstrijd van vrijdag was haar slechtste als prof tot nu toe, maar wat ze miste in scoren, maakte Clarke goed in bijna elk ander aspect van haar spel.

“Ze sloeg een paar harde schoten, maar ze deed alles wat we van haar verwachtten”, zei Sides. “Ze is echt gefocust op het helpen van ons, beter worden in de verdediging, en ik ben erg trots op haar energie.”

Gedurende het grootste deel van de eerste helft werd Clark overweldigd door de verdediging van de Sparks en kon hij niet in een ritme komen. The Fever kwam de kleedkamer binnen met een achterstand van 11 punten nadat hij 39 procent vanaf het veld en 22 procent vanaf 3 had geschoten.

Maar in de tweede helft paste Clarke zich aan. Ze bleef schieten en bleef missen, maar ze drukte ook haar stempel op het spel door tien rebounds te pakken, acht assists uit te delen – waaronder een paar opvallende passes die door krappe ruiten braken – en te rippen. Team high met vier steals.

Clark zei na de wedstrijd dat ze zich, ondanks de 0-5-start, meer op haar gemak voelde in haar laatste paar wedstrijden. Ze zei dat het nuttig was om zichzelf eraan te herinneren dat het ‘niet alleen om het scoren van doelpunten gaat’, maar ook om hoe je het spel op andere manieren kunt beïnvloeden.

“Voor de rest vond ik dat ik een heel goede wedstrijd speelde [shooting]”Of ik nu aan het rebounden was en mijn teamgenoten vond, ik dacht dat ik heel actief was in de verdediging, dus ik liet me daar niet door storen en dat is iets waar ik heel trots op ben”, zei Clark.

Als Clark manieren vond om haar aanwezigheid voelbaar te maken op een overwegend rustige avond, waren het haar teamgenoten die de last op zich namen op het scorende front. Aliyah Boston schoot 50 procent van het veld en scoorde 17 punten, Kelsey Mitchell scoorde 18 punten en Timmy Fagbenle voegde 17 punten toe vanaf de bank. De verdediging van Clark, samen met de rest van de inspanningen van de Fever in dat opzicht, hield de Sparks op een voorsprong van 11 punten in het derde kwartaal.

Nadat de Fever tijdens de rust een Spark-voorsprong van 11 punten had uitgewist met een punt van 11-0, ging het duel heen en weer terwijl beide teams moeite hadden om punten te maken en op voorsprong te blijven. Naarmate de tijd in het vierde kwartaal verstreek en de voorsprong heen en weer stuiterde, werd het duidelijk dat Clarks passing, verdediging en rebounding niet genoeg zouden zijn. Om te winnen zal ze moeten doen waar ze goed in is, wat fans haar komen zien doen: scoren.

Clark zei dat ze weet dat het slechts een kwestie van tijd is voordat de schoten vallen.

“Om eerlijk te zijn, ging ik naar de bank nadat ik had gezegd: ‘Het was gepland, ze hadden moeten binnenkomen’”, zei Clarke over haar twee late exemplaren. “Ik heb de hele wedstrijd veel spelers gemist. Het is tijd dat ze invallen.”

Binnen slechts twee minuten veranderde Clarke’s brute spel plotseling in een hoogtepunt uit zijn vroege carrière. Terwijl ze het publiek uit Los Angeles begroette dat na de bel bleef om haar een staande ovatie te geven, herinnerde de scène eraan dat Clark, ook al speelt ze in een nieuwe competitie en voor een nieuw team, nog steeds een show kan neerzetten.

“Het was een wervelwind”, zei Clark, die nu zes wedstrijden in haar WNBA-carrière zit. “Dit is mijn werk, dit is wat ik graag doe, maar ik wil de vreugde van het spel nooit verliezen, en avonden als vanavond herinneren me eraan waarom ik graag basketbal speel.”