Edward Stone, 88, de natuurkundige die toezicht hield op de Voyager-missies, is overleden

Edward C. Stone, de visionaire natuurkundige die NASA’s Voyager-ruimtevaartuig een rondje rond de buitenste planeten van ons zonnestelsel stuurde en voor het eerst verder ging om interstellaire geheimen te ontdekken, stierf zondag in zijn huis in Pasadena, Californië. 88.

Zijn dochter, Susan C. Stone, bevestigde zijn dood.

Geïnspireerd door de lancering van de Sovjet-satelliet Spoetnik in 1957, toen hij nog een student was, ging Dr. Stone twintig jaar later toezicht houden op Voyager-missies voor het Jet Propulsion Laboratory, dat het California Institute of Technology beheert voor NASA.

Het waren twee ruimtevaartuigen, Voyager 1 en Voyager 2 Afzonderlijk gelanceerd In de zomer van 1977 vanuit Cape Canaveral, Florida. Bijna vijf decennia later zetten ze nog steeds hun reizen naar de diepe ruimte voort en verzamelen ze nog steeds gegevens.

Dr. Stone was vijftig jaar lang de hoofdprojectwetenschapper van het programma, te beginnen in 1972, toen hij een 36-jarige professor in de natuurkunde was aan Caltech. Hij werd het publieke gezicht van het project met de dubbele lancering in 1977.

Door gebruik te maken van de zwaartekrachtconvergentie van vier planeten, die slechts eens in de 176 jaar voorkomt, vloog het ruimtevaartuig langs Jupiter, Saturnus, Uranus en Neptunus.

Het ruimtevaartuig produceerde de eerste hogeresolutiebeelden van de vier planeten: de ringen van Jupiter, Uranus en Neptunus, bliksem op Jupiter en lavameren die actieve vulkanen op Jupiters maan Io onthulden.

“We waren op een ontdekkingsmissie”, vertelde Dr. Stone in 2002 aan de New York Times. Maar we hadden geen schatting gemaakt van de omvang van de ontdekkingen die daar zouden plaatsvinden.”

In 2012 werd Voyager 1 het eerste door de mens gemaakte object dat de grens van de heliosfeer overschreed, waar de krachtige zonnewind van subatomaire deeltjes bezwijkt voor de kracht van andere zonnen. Tegenwoordig bevindt Voyager 1 zich naar schatting op 24 miljard kilometer van de aarde en reist met een snelheid van 60.000 kilometer per uur. Volgens NASA. Voyager 2 stak in 2018 de grens over naar de interstellaire ruimte.

“De twee ruimtevaartuigen zullen de ambassadeurs van de aarde bij de sterren zijn en miljarden jaren lang in een baan om de Melkweg draaien”, zei Dr. Stone ooit.

Zijn leiding over het Voyager Project leverde hem in 1991 de National Medal of Science op, uit handen van president George H.W.

Als directeur van het Jet Propulsion Laboratory in Pasadena van 1991 tot 2001 hield Dr. Stone toezicht op de Mars Pathfinder-missie en de Sojourner-rover op wielen; Orbitale missie van de Galileo-ruimtesonde naar Jupiter; uitgave Cassini Ruimtevaartuig naar Saturnus, zijn ringen en manen, een gezamenlijk project van NASA, de European Space Agency en de Italian Space Agency; En een nieuwe klasse aardwetenschappelijke satellieten.

Van eind jaren tachtig tot en met de jaren negentig was Dr. Stone ook president van de California Society for Astronomical Research, die de sonde bouwde en exploiteerde. WM Keck-observatorium Op Hawaii.

In 2014 werd hij oprichter en directeur van het International Thirty Meter Telescope Observatory, eveneens op Hawaï. Hij bekleedde deze functie tot 2022, toen hij met pensioen ging als hoofdwetenschapper van Voyager.

In een verklaring noemde Thomas Rosenbaum, president van het California Institute of Technology, Dr. Stone “een groot wetenschapper, een geweldige leider en een begaafd vertolker van ontdekkingen.”

Edward Carroll Stone Jr. werd geboren op 23 januari 1936 in Knoxville, Iowa, ten zuidoosten van Des Moines, en groeide op in de buurt van Burlington, aan de oevers van de rivier de Mississippi. Zijn vader, Edward Sr., was eigenaar van een klein bouwbedrijf, en zijn moeder, Fern Elizabeth (Baber) Stone, hield de boeken van het bedrijf bij.

“Onze vader was bouwsupervisor en vond het leuk om nieuwe dingen te leren en uit te leggen hoe ze werkten”, schreef Dr. Stone toen hij de Shaw Prize in Astronomy 2019 ontving voor zijn werk aan de Voyager-missies.

Hij behaalde een Associate of Arts-graad in natuurkunde aan het Burlington Junior College (nu Southeastern Community College) en zijn master- en doctoraatsdiploma aan de Universiteit van Chicago.

Dr. Stone trouwde in 1962 met Alice Trabo Wycliffe. Ze stierf in 2023. Naast zijn dochter Susan laat hij nog een dochter achter, Janet Stone. en twee kleinkinderen.

Kort nadat hij met zijn studie begon, kwam het nieuws dat de Sovjets een satelliet hadden gelanceerd, waardoor zijn fascinatie voor de natuurkunde zich concentreerde op ruimteverkenning en in het bijzonder op kosmische straling, deeltjes die afkomstig zijn van sterren en met enorme snelheid door het universum reizen.

Geïnspireerd door zijn doctoraal adviseur, John A. Simpson voerde Dr. Stone zijn eerste kosmische stralingsexperimenten uit in 1961 terwijl hij werkte aan Discover 36, een spionagesatelliet van de luchtmacht.

Hij trad in 1964 in dienst bij de faculteit van Caltech. Als hoofd van de afdeling natuurkunde, wiskunde en astronomie van de universiteit, een functie die hij van 1983 tot 1988 bekleedde, hielp hij bij de oprichting van het Laser Interferometer Gravitational-Wave Observatory, dat later rimpelingen in de ruimte ontdekte en tijd heet zwaartekracht. golven.

Dr. Stone heeft met zijn wetenschappelijke expertise en managementvaardigheden ‘een revolutie teweeggebracht in de wereld van de ondernemingswetenschappen’, zegt Norman Haynes, die jarenlang algemeen directeur van het Voyager-project was.

In 1990 erkende Dr. Stone de ironie van zijn kenmerkende project, namelijk dat het, ondanks al zijn ontdekkingen, vóór zijn dood nog niet ten einde zou komen.

“Ik vond Voyager zo leuk dat ik het nog een keer zou doen, zelfs als ik de rand van het zonnestelsel nooit zou zien”, vertelde hij aan New York Times Magazine.

Dr. Stone kon uiteindelijk twee keer zien hoe het tweelingruimtevaartuig het zonnestelsel verliet.

“Ik blijf me afvragen waarom er zoveel publieke belangstelling is voor de ruimtevaart,” zei hij. “Het is uiteindelijk gewoon fundamentele wetenschap. Het antwoord is dat het ons een gevoel van de toekomst geeft. Als we stoppen met het ontdekken van nieuwe dingen, zal het concept van de toekomst ons eraan herinneren dat er iets nodig is dat gedaan moet worden, en dat het leven zich zal blijven ontwikkelen. Het geeft ons richting, een pijl op het juiste moment.