Deze nep-Bugatti Veyron heeft slechts één origineel onderdeel

Hij beschikt ook over de twin-turbo V8-motor uit de Audi RS6.

Bugatti heeft 450 Veyrons gemaakt, maar dit is er niet één van. Replica's worden doorgaans gemaakt door de originele carrosseriepanelen van bestaande auto's te verwijderen en deze te vervangen door op maat gemaakte panelen die de echte auto nabootsen. Dit proces resulteert vaak in vreemde verhoudingen die de ware identiteit van de auto verraden. Deze replica van de supercar heeft echter een andere aanpak, met een op maat gemaakte carrosserie.

Voor het ongetrainde oog, zonder echt dichtbij de auto te komen, tenminste (iets) Lijkt op Veyron. Hij beschikt ook over een 3D-geprinte motorkap die de W16 nauwkeurig nabootst, gebaseerd op een 3D-scan van een echte 8,0-liter vierturbomotor. Daaronder ligt echter de 4,2-liter twin-turbo V8 uit de eerste generatie Audi RS6 (C5). Hij levert 444 pk en 580 Nm, wat minder dan de helft is van wat de originele Veyron had.

Eén element dat rechtstreeks van de Veyron is geleend, is de licht gebarsten voorruit, afkomstig van een van de voertuigen die in Molsheim, Frankrijk, zijn gebouwd. Hoewel het exterieur een behoorlijke poging doet om Bugatti's EB110-opvolger na te bootsen, kan hetzelfde niet gezegd worden van de cabine. Het interieur van de Veyron is afgewerkt met het beste leer dat de Volkswagen Groep te bieden heeft, maar dit model is voorzien van een behoorlijk deel van harde kunststoffen.

Het extra grote EB-logo op het stuur is plakkerig, terwijl de versnellingspook en sommige schakelapparatuur afkomstig zijn van een generieke Audi. De klimaatregelaars hebben ook hun oorsprong in een auto uit de jaren 2000 met de vier ringen, en de aftermarket-JVC-radio is niet geschikt voor snuiftabak. Proberen het uiterlijk van de Veyron te imiteren bracht ook enkele nadelen aan de rijervaring met zich mee, aangezien er enkele verontrustende dode hoeken zijn en het zicht naar buiten door de originele voorruit van de Veyron niet ideaal is.

Over het geheel genomen is dit echter een goede constructie, aangezien het een solo-inspanning was gedurende zeven jaar, waarin £ 350.000 werd uitgegeven. Er wordt nu gezegd dat het £ 150.000 waard is. Met dit bedrag kan men een originele supercar kopen.