‘De stoïcijnse’ Rory McIlroy staat bovenaan het klassement van de US Open en is vooral gefocust op het spelen van grote winnende golf.

PINEHURST, N.C. – Rory McIlroy is niet op de tweede sociale bijeenkomst van Pinehurst. Dat is de eerste drie dagen van deze week zo geworden en is donderdagavond verder uitgekristalliseerd toen McIlroy de US Open 2024 opende met een bogey-vrije 65. Dat is goed genoeg voor hem om na 18 holes samen met Ryder Cup-rivaal Patrick Cantlay het evenement te leiden.

McIlroy’s persoonlijke leven is onlangs meer openbaar geworden dan hij had gewild, aangezien vlak voor het PGA Championship werd aangekondigd dat hij ging scheiden. Deze week werd op de US Open bekend dat hij en zijn vrouw zich hebben verzoend en dat ze bij elkaar zullen blijven.

Of het nu om deze of een andere reden is, hij is tijdens zijn carrière bij Pinehurst ongewoon militant geweest over van alles en nog wat, terwijl hij probeerde het vijfde grote kampioenschap van zijn carrière te veroveren, de eerste in bijna tien jaar. De doorgaans spraakzame en gemoedelijke Ulsterman was niet vervelend of hardvochtig, maar hij was zeker korter en minder bereid om informatie over zijn spel of anderszins prijs te geven.

De score in de eerste ronde is iets anders dat ook abnormaal is voor McIlroy: een major openen met een bogey-vrije ronde en de leiding nemen (Sinds 2014 heeft hij slechts twee keer aan de leiding gestaan ​​na de eerste ronde van een major).

De resultaten van McIlroy bij het spelen van bogeyvrij golf aan het begin van grote toernooien waren uitstekend.

Het woord dat steeds in mijn gedachten opkwam toen McIlroy door Pinehurst racete naast de man waar iedereen achteraan zat, Scottie Scheffler, was Logisch. Hij sloeg redelijke shots, nam geen al te agressieve lijnen en speelde midden op de green, waarbij hij volgens de reguliere regels 15 van de 18 sloeg.

“Ik denk dat ik erg conservatief ben met mijn strategie en mijn spel”, zei hij over zijn plan.

Als hij zo door blijft gaan, is McIlroy er zondagavond zeker van dat hij het langverwachte vijfde grote kampioenschap wint. Zijn aanraking rond de greens en zijn laattijdigheid waren gelijk, tot het einde van zijn ronde, toen hij op de 18e zo vroeg in een birdie putt liep dat het alleen maar eerlijk was dat hij hardop lachte.

‘Ik dacht dat ik het kort had gehouden,’ zei hij. ‘Daarom heb ik het opgegeven. Volledige openheid. Het klonk echter goed.’

Het zag er goed uit. Dat deed al het andere ook. Tijdens de oefenronde van woensdag met Martin Kaymer, die de US Open in Pinehurst won toen deze hier voor het laatst werd gehouden in 2014, passeerde McIlroy hem soms met 40 of 50 meter. Hij zeurde op de bal, maar hield zich ook vrijwel volledig uit de problemen. Donderdag raakte hij ook 11 van de 14 rijstroken. Dit is altijd een goede formule.

McIlroy slaat ook golfschoten. Torenhoge ijzers als het moment erom vraagt, maar ze hebben ook spinchips, bumps en runs, en die low-hook, rollende drive waar ‘Major Championship Golf’ op geschreven staat.

Rory’s spel is scherp, maar dat is zelden de vraag geweest bij hem in de majors. Ondanks dat hij vijf opeenvolgende top-10-plaatsen op de US Open heeft behaald, lijken de obstakels waarmee hij de afgelopen tien jaar op Grand Slams te maken heeft gehad, schijnbaar meer mentaal en emotioneel te zijn.

McIlroy is de zeldzame reflecterende atleet die veel energie besteedt op veel gebieden buiten zijn spel. Hij geeft te veel van zichzelf, te veel tijd, aan te veel verschillende mensen.

Het is onzeker of zijn huidige persoonlijke problemen de aanzet waren voor hem om zich deze week terug te trekken en naar binnen te keren, maar wat onmiskenbaar is, is dat hij niet veel tijd, aandacht of moeite heeft gestoken in alles wat geen golf is. Dat is uiteraard zijn gelijk, maar misschien is dit voor hem de beste manier om zijn energie te investeren.

Het is ook… anders dan zijn standaardacties.

Zelfs na het bekijken van de persconferentie na de ronde na het filmen van een van de beste grote rondes uit zijn carrière, kun je zien dat McIlroy zich gereserveerder gedraagt. Het levert minder op. Dat is eigenlijk in ieder geval een deel van het plan deze week, zei hij donderdag.

‘Ik denk dat ik met mijn gedrag gewoon heel nuchter probeer te zijn,’ legde McIlroy uit. “Ik probeer gewoon zo evenwichtig mogelijk te zijn. Ik heb echt het gevoel dat dat iets is dat mij de afgelopen jaren goed heeft gediend op de US Open. Ik probeer gewoon 100 procent toegewijd te zijn aan mijn schoten en 100 procent toegewijd aan mijn houding. ”

Rory lijkt het altijd met zichzelf oneens te zijn als het op deze arena aankomt. De combinatie gaat als volgt: hij is geen natuurmoordenaar. De norse sportster die optreedt als de slechtste man op het terrein, is eigenlijk niet McIlroy, de persoon. Het druist in tegen zijn menselijkheid en zijn verlangen om iedereen in zijn omgeving tevreden te stellen.

Maar misschien is het idee van een welwillende en altijd genereuze McIlroy in strijd met het feit dat hij in deze fase van zijn leven een grote kampioen is.

Vanwege deze voortdurende oorlog is de last om Rory McIlroy te zijn ingewikkelder dan het lijkt, en zwaarder dan die van andere sterren. Dat is natuurlijk de reden waarom Rory geliefd is, maar het kan ook de reden zijn dat hij 0-uit-36 heeft gespeeld in de Majors sinds zijn laatste overwinning in 2014.

McIlroy is een superster die de mensheid belichaamt. Er is niemand zoals hij.

Hij benadrukte donderdag dat hij als persoon niet anders is dan vorig jaar rond deze tijd, toen hij op het punt stond de US Open in de Los Angeles Country Club te winnen. Dat kan waar zijn, maar het is zo duidelijk Hij draagt ​​zichzelf anders. De reden hierachter is een mysterie, maar het resultaat – tenminste over 18 holes – valt niet te ontkennen.

Met zijn US Open en ernstige uitdroging op het spel, keerde McIlroy zich naar binnen, werd kalm en concentreerde zich op zichzelf. Voor iemand die gedurende zo’n lange periode op zoveel manieren zoveel heeft gegeven, is dit begrijpelijk… en bewonderenswaardig.

Dit zou wel eens de formule kunnen zijn die hij nodig heeft om de langste streak in golf te doorbreken.

Rick Gayman, Patrick MacDonald en Greg Ducharme vatten de openingsronde van de US Open 2024 op Pinehurst nr. 2 samen. Volg en luister naar The First Cut op Apple Podcast En Spotify.