De ringen van Saturnus stelen de show in een nieuwe afbeelding van de Webb-telescoop – Ars Technica

De James Webb-ruimtetelescoop zag Saturnus voor het eerst en voltooide een familiefoto van de ringplaneten van het zonnestelsel bijna een jaar nadat het eerste beeld van de missie werd vrijgegeven.

Een nabij-infrarood-webcam legde op 25 juni een beeld vast van Saturnus. De wetenschappers voegden een oranje kleur toe aan het monochrome beeld om het beeld te produceren, dat vrijdag werd vrijgegeven.

De afbeelding toont de iconische ijsringen van Saturnus die rond de gigantische gasschijf gloeien, die in het nabije infrarood donkerder lijkt door de absorptie van zonlicht door methaanmoleculen die in de atmosfeer van de planeet zweven.

Webb richtte zijn 21,3 voet (6,5 meter) met goud beklede spiegel op Saturnus als onderdeel van een monitoringprogramma om het vermogen van de telescoop om zwakkere manen te detecteren te testen. De waarnemingen omvatten veel diepe belichtingen van Saturnus die astronomen nog steeds analyseren om de vage ringen van de planeet te onderzoeken en te zoeken naar onontdekte manen.

Er zijn 146 bekende manen in een baan rond Saturnus, variërend in grootte van groter dan de planeet Mercurius tot de grootte van een sportarena, meer dan enige andere planeet in het zonnestelsel, volgens NASA.

“Alle nieuw ontdekte manen kunnen wetenschappers helpen een completer beeld te vormen van het huidige systeem van Saturnus, evenals het verleden ervan”, zei NASA in een blogpost die werd gepubliceerd met het nieuwe beeld van Saturnus.

Drie van de manen van Saturnus zichtbaar aan de linkerkant van de planeet vanuit het gezichtspunt van Webb: Dione, Enceladus en Tethys zijn zichtbaar als lichtpunten. Elk is zo groot als een grote Amerikaanse staat.

Recente waarnemingen van Enceladus met behulp van Webb’s Near Infrared Spectrometer-instrument onthulden een stroom waterdamp die zich meer dan 10.000 kilometer de ruimte in uitstrekte, 20 keer de diameter van de maan. Wetenschappers zeggen dat Enceladus een van de meest veelbelovende locaties in het zonnestelsel is om naar tekenen van leven te zoeken, omdat het een waterige oceaan herbergt onder een wereldwijde ijskorst.

NASA’s Cassini-orbiter vloog verschillende keren langs Enceladus voordat zijn missie in 2017 eindigde. Cassini zag soortgelijke waterpluimen uitbarsten door scheuren in de ijskap van Enceladus en vloog langs de jets om deeltjes te bemonsteren die uit de diepten van de oceaan van de maan kwamen.

Het Cassini-ruimtevaartuig legde beelden van Saturnus vast met een hogere resolutie dan Webb, maar nu de Cassini-missie ten einde loopt, is Webb het belangrijkste hulpmiddel dat wetenschappers zullen gebruiken om Enceladus en Saturnus in ieder geval het komende decennium te blijven bestuderen.

Er staat momenteel geen missie op de agenda om Enceladus te bezoeken. NASA’s robotachtige Dragonfly-missie staat gepland voor lancering in de richting van Saturnus in 2027, maar zal zich richten op het verkennen van Titan, de grootste maan van Saturnus.

De eerste wetenschappelijke beelden van Webb werden bijna een jaar geleden vrijgegeven en toonden de belofte van een missie van $ 10 miljard om dieper in het universum te kijken dan ooit tevoren. Waarnemingen binnen het zonnestelsel zijn slechts een deel van Webb’s wetenschappelijke portfolio, samen met wetenschappelijke onderwerpen zoals het bestuderen van de vorming van de eerste sterrenstelsels na de oerknal en het zoeken naar planeten rond andere sterren die mogelijk de ingrediënten voor leven bevatten.

De wetenschappelijke teams van Webb hebben eerder verbluffende beelden vrijgegeven van de andere geringde planeten van het zonnestelsel – Jupiter, Neptunus en Uranus – samen met hun eerste waarnemingen van Mars.

Webb is ongeveer een miljoen mijl van de aarde gestationeerd en kan de maan, Mercurius of Venus niet waarnemen omdat ze te helder zijn of te dicht bij de zon staan.