De opkomst van dinosaurussen is te danken aan hun aanpassing aan de kou

Fossiele jagers traceren de opkomst van de dinosauriërs tot de ijskoude winters die beesten doorstonden terwijl ze door het hoge noorden zwierven.

Dierlijke voetafdrukken en steenafzettingen uit het noordwesten van China geven aan dat dinosauriërs zich aanpasten aan de kou van de poolgebieden voordat een massale uitsterving de weg vrijmaakte voor hun heerschappij aan het einde van het Trias.

Met een deken van mistige veren om ze warm te houden, waren dinosaurussen beter in staat om te acclimatiseren en te profiteren van nieuwe gebieden toen wrede omstandigheden enorme delen van de meest kwetsbare wezens wegvaagden.

“De sleutel tot hun uiteindelijke dominantie was heel eenvoudig”, zegt Paul Olsen, hoofdauteur van de studie aan de Lamont-Doherty Earth Observatory van Columbia University. Het waren in wezen koude-aangepaste dieren. Toen het overal koud was, waren ze klaar, en de andere dieren niet.”

Er wordt aangenomen dat de eerste dinosaurussen meer dan 230 miljoen jaar geleden in het gematigde zuiden verschenen, toen het grootste deel van het aardse land een gigantisch subcontinent vormde, Pangea genaamd. Dinosaurussen waren aanvankelijk een minderheidsgroep die voornamelijk op grote hoogte leefde. Andere soorten, waaronder de voorouders van moderne krokodillen, domineerden de tropen en subtropen.

Maar aan het einde van het Trias, ongeveer 202 miljoen jaar geleden, werd meer dan driekwart van de terrestrische en mariene soorten uitgeroeid in een mysterieuze massale uitstervingsgebeurtenis die verband hield met enorme vulkaanuitbarstingen die een groot deel van de wereld in koud en donker dreven. De verwoesting maakte de weg vrij voor het tijdperk van de dinosauriërs.

Schrijven wetenschappelijke vooruitgang, legt een internationaal team van onderzoekers uit hoe de massale uitsterving de dinosauriërs hielp om dominant te worden. Ze begonnen met het onderzoeken van voetafdrukken van dinosauriërs uit het Jonggar-bekken in Xinjiang, China. Deze studies toonden aan dat dinosaurussen op hoge breedtegraden op stranden op de loer lagen. In de late Trias-periode bevond het bassin zich binnen de poolcirkel, op ongeveer 71 graden N.

Maar de wetenschappers vonden ook kleine steentjes in de fijne sedimenten van een bassin dat ooit verschillende ondiepe meren huisvestte. De kiezelstenen zijn geïdentificeerd als “met ijs gevuld puin”, wat betekent dat ze op ijsplaten van de oevers van het meer werden weggedragen voordat ze naar de bodem vielen toen het ijs smolt.

Alles bij elkaar suggereert het bewijs dat dinosaurussen niet alleen in het noordpoolgebied leefden, maar gedijden ondanks vrieskou. Nadat ze zich hadden aangepast aan de kou, bereidden de dinosauriërs zich voor om nieuwe gebieden over te nemen waar de dominante, koelbloedige soort uitstierf in massale uitsterving.

Dinosaurussen worden vaak gecategoriseerd als tropische jungledieren, zei Stephen Brusatte, een professor in de paleontologie aan de Universiteit van Edinburgh die niet bij het onderzoek betrokken was. Hij zei dat het nieuwe onderzoek aantoonde dat ze op hogere breedtegraden zouden zijn blootgesteld aan sneeuw en ijs.

“Dinosaurussen zouden in deze ijskoude en ijzige gebieden hebben geleefd en te maken hebben gehad met sneeuw, bevriezing en alle dingen waarmee mensen die in vergelijkbare omgevingen leven tegenwoordig te maken hebben. Dus hoe deden dinosaurussen dat? Hun geheim waren hun veren.”

“De veren van deze eerste primitieve dinosaurussen zouden een zachte vacht hebben gegeven om ze warm te houden in de hoge kou. Deze veren lijken toen van pas te zijn gekomen toen de wereld plotseling en onverwacht veranderde en gigantische vulkanen aan het einde van het jaar begonnen uit te barsten. de Trias, wat resulteerde in het onderdompelen van het grootste deel van de wereld in kou en duisternis tijdens frequente vulkanische wintergebeurtenissen.”