De oorlog in Oekraïne: boekt het tegenoffensief vooruitgang?

De Oekraïense generaals zeiden dat ze de eerste Russische verdedigingslinie in het zuiden hadden ‘doorbroken’.

We hebben beoordeeld hoeveel vooruitgang de Oekraïense strijdkrachten feitelijk hebben geboekt, en welke tekenen er zijn van verdere doorbraken langs de frontlinie.

Oekraïne begon begin juni zijn grote tegenoffensief om Russische troepen te verdrijven uit het gebied dat zij hadden veroverd. Het viel aan op drie punten langs een frontlijn van meer dan 965 km lang.

Het gebied ten zuidoosten van Zaporizja is het strategisch meest belangrijke gebied.

Als de aanval in deze richting richting de Zee van Azov succesvol is, kan deze de Russische aanvoerlijnen afsnijden die de Russische stad Rostov aan de Don verbinden met het Krim-schiereiland.

Er is op dit front geen noemenswaardige vooruitgang geboekt, behalve in het gebied rond de dorpen Robotyn en Vrbovy in de regio Zaporizja, aangegeven in paars op de kaart hierboven.

Als Oekraïne deze belangrijke aanvoerroute kan afsnijden, zal het Rusland onmogelijk worden zijn enorme garnizoen op de Krim, dat het in 2014 heeft geannexeerd, in stand te houden.

Ondanks aanzienlijke obstakels zijn er nu bevestigde waarnemingen van Oekraïense troepen die Russische verdedigingsstructuren langs het zuidelijke front binnendringen.

We hebben negen video’s op sociale media geverifieerd langs de frontlinie bij Verbov.

Vier van de video’s laten zien dat Oekraïense troepen de Russische verdediging ten noorden van Verbov doorbreken.

Deze duiden echter op invallen en duiden er niet op dat Oekraïne het gebied kon controleren.

Tot nu toe is alleen de Oekraïense infanterie erin geslaagd er doorheen te komen, en we hebben geen Oekraïense gepantserde colonnes er doorheen zien stromen, die het gat exploiteerden en grond vasthielden.

Zo ziet het er vanuit de ruimte uit: lijnen van in elkaar grijpende obstakels, loopgraven, bunkers en mijnenvelden, elk bedekt met artillerie.

Uitgestrekte mijnenvelden vertraagden de Oekraïense opmars.

Deze mijnenvelden zijn dicht opeengepakt, met op sommige plaatsen wel vijf mijnen per vierkante meter.

De eerste poging van Oekraïne om in juni door deze gebieden op te rukken, eindigde al snel op een mislukking, omdat het moderne, door het Westen geleverde pantser verlamd en verbrand was. Op dezelfde manier faalde de Oekraïense infanterie en leed gruwelijke verliezen.

Sindsdien heeft Kiev zijn toevlucht moeten nemen tot het te voet opruimen van deze mijnen, vaak ’s nachts en soms onder geweervuur. Vandaar de trage voortgang tot nu toe.

Deze strijdkrachten zullen pas in grote aantallen kunnen oprukken nadat een voldoende breed pad door de mijnenvelden is vrijgemaakt en nadat de Russische artillerie daar is onderworpen.

“Het probleem dat de Oekraïners nu hebben, is dat ze voldoende kansen krijgen om meer troepen te ontvangen”, zegt dr. Marina Miron van de afdeling Oorlogsstudies van King’s College London.

Tegelijkertijd heeft Rusland versterkingen gestuurd, is dit strijdfront dynamisch, in beweging en kan Rusland de verworvenheden van Oekraïne nog steeds ongedaan maken.

We hebben een Russische dronevideo geolokaliseerd die berichten ondersteunt dat elite luchtlandingstroepen, VDV, zijn ingezet nabij de stad Verbov – een actie die bedoeld is om eventuele gaten te dichten die zijn ontstaan ​​door de Oekraïense tegenaanval.

“Oekraïense strijdkrachten ondervinden nog steeds weerstand van Russische troepen op het slagveld”, zegt Katerina Stepanenko, Rusland-analist bij de in Londen gevestigde denktank RUSI.

“Naast artillerievuur, drone-aanvallen en Russische verdedigingsstructuren maken Russische strijdkrachten ook uitgebreid gebruik van elektronische oorlogsvoeringsmaatregelen gericht op het verstoren van Oekraïense signalen en het gebruik van drones.”

Oekraïne is nauwelijks meer dan 10% van de weg naar de kust gevorderd, maar de realiteit is veel genuanceerder dan dat.

De Russische strijdkrachten zijn uitgeput en wellicht gedemoraliseerd na drie maanden van intense aanvallen, waaronder langeafstandsaanvallen op hun aanvoerlijnen.

Als Oekraïne de resterende Russische verdedigingswerken zou kunnen doorbreken en de stad Tokmak zou kunnen bereiken, zou dat de Russische spoor- en weglijnen naar de Krim binnen zijn artilleriebereik brengen.

Als ze daarin slagen, kan deze tegenaanval als een gekwalificeerd succes worden beschouwd.

Dat maakt wellicht geen einde aan de oorlog, die waarschijnlijk tot 2024 en misschien langer zal duren, maar het zal de oorlogsinspanningen van Moskou ernstig ondermijnen en Oekraïne in een sterke positie plaatsen wanneer de vredesbesprekingen uiteindelijk beginnen.

Maar voor Kiev tikt de klok. Binnen enkele weken zal het regenseizoen aanbreken, waardoor de wegen in modder veranderen en verdere vooruitgang wordt belemmerd.

Daarnaast ligt de onzekerheid rond de Amerikaanse presidentsverkiezingen, waarbij een Republikeinse overwinning de Amerikaanse militaire steun aan Oekraïne aanzienlijk zou kunnen verminderen.

President Poetin weet dat hij het tot die tijd vol moet houden. De Oekraïners beseffen dat ze deze tegenaanval moeten laten slagen.

(Aanvullende rapportage door Jake Horton, Paul Brown, Benedict Jarman, Daniele Palumbo en Olga Robinson)

Grafisch door Toral Ahmadzadeh, Mark Bryson, Erwan Rivoult.