De grote klap die de maan heeft veroorzaakt, heeft mogelijk ook bewegende continenten gecreëerd

Veel wetenschappers zeggen dat de aarde ongeveer 4,5 miljard jaar geleden Theia ontmoette, een ander planetair lichaam ter grootte van Mars. Toen de twee werelden met een grote klap op elkaar botsten, zo luidt het idee, werd het puin de ruimte in gelanceerd, kwam vast te zitten in de baan van de jonge aarde, beschadigde de aarde en leidde tot de vorming van onze maan.

Maar de botsing met Theia heeft mogelijk meer gedaan dan dat, blijkt uit een onderzoek dat vorige maand in het tijdschrift werd gepubliceerd Geofysische onderzoeksbrieven. De impact kan iets anders teweeggebracht hebben: platentektoniek, de motor die de beweging van de gigantische continentale en oceanische platen van de aarde aandrijft en aardbevingen, vulkaanuitbarstingen en uiteindelijk ongeveer elke 200 miljoen jaar een verandering van het oppervlak van onze planeet veroorzaakt.

Aardwetenschappers hebben de oorsprong van de platentektoniek al lang bestudeerd en besproken, en er zijn ook andere theorieën naar voren gebracht. Qian Yuan, een postdoctoraal onderzoeker bij Caltech en auteur van het nieuwe artikel, en zijn collega’s pleiten voor een Theia-botsing als bron van platentektoniek. Ze concludeerden uit computersimulaties dat de gebeurtenis de hitte produceerde die in de begindagen van de aarde nodig was om het proces op gang te brengen.

De tektoniek begint met superhete magmapluimen die de kern van de aarde naderen, opstijgen en zich onder de aardplaten nestelen. Pluimen kunnen de aardkorst verzwakken en lava kan uitbarsten en grote platen opzij duwen.

Onder invloed van exploderende lava botsen platen met elkaar en kunnen ze ook onder andere platen en in het binnenste van de planeet duiken in een proces dat subductie wordt genoemd.

In eerder onderzoek beschreef Dr. Yuan “klodders” ter grootte van een continent, die zo’n 2000 kilometer onder het aardoppervlak nabij de kern zweefden. Hij en zijn team geloven dat deze klodders overblijfselen zijn van Theia, die, wanneer ze met geweld vrijkwamen, de hitte creëerden die nodig was om de eerste pluimen te vormen die tektoniek veroorzaakten. Er wordt aangenomen dat de gigantische klodders verband houden met magmapluimen, wat betekent dat de klodders de platentektoniek kunnen voeden.

“Simulaties laten zien dat de catastrofale gigantische impact die tot de vorming van de maan leidde, de motor deed ontbranden die tektonische platen aandrijft,” zei Dr. Yuan.

Ander bewijsmateriaal wordt gevonden in West-Australië. Daar, op een plaats genaamd Jack HeuvelsDe rotsen bevatten kristallen die ongeveer 4,4 miljard jaar geleden zijn gevormd, geologisch gezien, niet lang nadat Theia in botsing kwam met de aarde.

De kristallen die in Australië worden gevonden, zirkonen genaamd, ontstaan ​​alleen als er sprake is van plaatsubductie, en subductie kan alleen plaatsvinden op een planeet met actieve platentektoniek.

Toen Dr. Yuan eenmaal hoorde dat zirkonen relatief snel na de botsing van Theia ontstonden, raakte hij ervan overtuigd dat de botsing iets te maken had met het begin van de platentektoniek.

Bradford Foley, een geofysicus aan de Pennsylvania State University, denkt dat het idee van platentektoniek, uitgaande van planetaire botsingen, verdiensten heeft. Maar hij zegt dat dit niet de enige manier is waarop tektoniek kan ontstaan.

“Een gigantische impact is een mogelijke manier om de kern van de aarde om te beginnen erg heet te maken,” zei hij. “Het is een interessant idee, en ik ben blij dat het gepubliceerd wordt zodat de wetenschappelijke gemeenschap erover kan discussiëren, maar het kan gemakkelijk overhyped worden en buiten proporties worden opgeblazen voor het grote publiek.”

Een alternatieve verklaring die het onderzoek niet weerlegt, is dat de aanvankelijke vorming van de planetaire kern deze mogelijk warm genoeg heeft gemaakt om tektonische activiteit op gang te brengen, zegt hij.

Dr. Yuan legde uit dat de uitdaging ligt in het nauwkeurig weergeven van de fysieke omstandigheden van onze planeet meer dan vier miljard jaar geleden.

“We hebben vertrouwen in ons model, maar vertegenwoordigt het werkelijk de hele echte aarde?” zei dokter Yuan. “Dit is een vraag die moet worden onderzocht door middel van toekomstige tests.”