De gerrymander-uitspraak in North Carolina weerspiegelt de nationale politisering van de rechterlijke macht

Vorig jaar oordeelden democratische rechters van het Hooggerechtshof van North Carolina dat kaarten van de wetgevende en congresdistricten van de staat, opgesteld om de Republikeinen een verliezende meerderheid te geven, illegale gerrymanders waren. Vrijdag keek dezelfde rechtbank, geleid door een nieuw gekozen Republikeinse meerderheid, naar dezelfde feiten, keerde zichzelf om Hij zei dat hij niet bevoegd was om verder te handelen.

Een gerechtelijk bevel dat bij de verkiezingen van afgelopen november is gebruikt, heeft het praktische effect dat de districtsgrenzen voor de door de Republikeinen gecontroleerde Algemene Vergadering, de Senaat en het Congres worden verwijderd en dat er nieuwe kaarten worden getekend in het voordeel van de Republikeinen bij de verkiezingen van 2024. De -tegen-2-uitspraak viel langs partijlijnen, als gevolg van de Republikeinse overname van de rechters in de partizanenverkiezingen van afgelopen november.

De beslissing heeft niet alleen grote implicaties voor de wetgevende macht van de staat, waar de GOP vasthoudt aan haar veto-bewijs supermeerderheidsstatus, maar ook voor het Amerikaanse Huis, waar de nieuwe kaart van North Carolina ten minste drie Republikeinse zetels zou kunnen toevoegen. 2024 is nu de Republikeinse meerderheid. Het terugdraaien van zo’n recente beslissing van de rechtbank is een hoogst ongebruikelijke zet, vooral als het gaat om een ​​belangrijke constitutionele kwestie waarbij de feiten niet zijn veranderd.

De zaak in North Carolina weerspiegelt een nationale trend waarin staten die hun rechters kiezen – in Ohio, Kentucky, Kansas, Wisconsin, Pennsylvania en andere – races voor hun zetels in het hooggerechtshof hebben veranderd in politieke veldslagen van miljoenen dollars, en hun beslissingen worden in de gaten gehouden. Door een diep partijdige lens.

Dergelijke politieke komedie was ooit beperkt tot veldslagen om zetels in het Amerikaanse Hooggerechtshof veilig te stellen. Maar naarmate de partijdige kloof van het land groter is geworden en federale rechtbanken vragen over kwesties als abortus en positieve actie naar de staten hebben gestuurd, is het kiezen van wie de juridische strijd van de staat zal beslissen een steeds opener politieke strijd geworden.

Een nieuwe Republikeinse meerderheid van rechters zei dat het Hooggerechtshof van North Carolina niet bevoegd was om partijdige kaarten te vernietigen die door de Algemene Vergadering waren opgesteld.

“Onze grondwet behoudt zich uitdrukkelijk de bevoegdheid voor om te herverdelen aan de Algemene Vergadering, behoudens uitdrukkelijke beperkingen in de tekst”, schreef opperrechter Paul Newby voor de meerderheid. “Als dit Hof een dergelijke beperking zou creëren, zou er geen juridisch waarneembare of beheersbare maatstaf zijn om dergelijke claims te beoordelen.”

Rechter Newby zei dat de Democraten die de vorige rechtbank voorzaten een norm hadden opgesteld om te bepalen wanneer een politieke kaart te discriminerend was, maar dat deze “verzandde in beleidskeuzes” en in strijd was met de toekenning van herverdelingsbevoegdheden aan de wetgevende macht door de staatsgrondwet.

Juridische geleerden zeiden dat de uitspraak een baanbrekende zaak die nu bij het Amerikaanse Hooggerechtshof aanhangig is met dezelfde kaarten, zou kunnen doen ontsporen. In dat geval heeft de door de Republikeinen gecontroleerde wetgevende macht, Moore v. Harper voerde aan dat de Amerikaanse grondwet de wetgevende macht van de staat de volledige bevoegdheid geeft om de regels voor staatsverkiezingen en politieke kaarten vast te stellen, en dat staatsrechtbanken geen rol hebben bij het toezicht daarop.

Nu het Hooggerechtshof van North Carolina de kant van de wetgevende macht heeft gekozen en de uitspraak van zijn voorganger heeft vernietigd, is er geen geschil over de beslissing van de federale rechters, aldus geleerden.

De uitspraak kwam nadat een van de gekozen democratische rechters, Anita S. Het wekte woedend ongenoegen bij Earls, die zei dat het bol stond van “wetteloosheid”. Hij beschuldigde de meerderheid van het maken van dubieuze juridische argumenten en het soms gebruiken van valse statistieken om ten onrechte te beweren dat partijdige gerrymandering buiten zijn jurisdictie valt.

“De meerderheid negeert de onbetwistbare feiten over de motieven achter partijdige gerrymandering en werpt een ongeloofwaardige façade op van louter napraten van democratische waarden in een poging het einde ervan te verdedigen”, schreef hij. “Deze pogingen om de praktijk te bagatelliseren, zullen de effecten ervan niet uitwissen, en het grote publiek zal er niet om geven.”

Sommige juridische experts zeggen dat de uitspraak een trend onderstreept in staatsrechtbanken om hun rechters te kiezen, waarin beslissingen in politiek geladen zaken meer aansluiten bij ideologische opvattingen, soms ongeacht het juridische precedent, ongeacht welke partij de meerderheid in de rechtbank heeft.

“Als je denkt dat het Hooggerechtshof van de vorige staat ongelijk had, hebben we de middelen om het te veranderen, zoals een grondwetswijziging”, zei Joshua A. Douglas zei in een interview. “Maar wisselende rechters mogen niet zo’n omwenteling in de rechtsstaat veroorzaken, want dan heeft een precedent geen waarde meer en zijn rechters pas echt politici.”

De staatsrechtbank deed nog twee uitspraken in politiek geladen zaken, waarbij uitspraken die voorstanders van stemrecht en hun democratische aanhangers bevoordeelden, werden vernietigd.

Eerst heroverwogen de rechters een vonnis vernietigd Een eerdere rechtbank oordeelde, wederom op partijniveau, dat de wet inzake kiezersidentificatie die door een Republikeinse meerderheid in de wetgevende macht was aangenomen, in strijd was met de clausule van de staatsgrondwet inzake gelijke bescherming.

in de seconde, Rechters zeiden Een lagere rechtbank “paste de wet verkeerd toe en zag feiten over het hoofd die cruciaal waren voor haar uitspraak” toen het een staatswet schrapte die het stemrecht ontzegde aan mensen die gevangenisstraffen hebben uitgezeten wegens misdrijven, maar nog niet zijn vrijgelaten uit voorwaardelijke vrijlating, proeftijd of andere gerechtelijke beperkingen.

Een lagere rechtbank zei dat de staatswet was geworteld in een eerdere wet die was geschreven om Afro-Amerikanen het stemrecht te ontzeggen, een beslissing die volgens de rechters van het Hooggerechtshof verkeerd was.

De nieuwe uitspraak vernietigde een besluit dat het stemrecht herstelde voor meer dan 55.000 Noord-Carolijnen die hun gevangenisstraf hadden uitgezeten. Die rechten zijn nu ingetrokken, zeiden openbare aanklagers, waardoor de status van ex-misdadigers die zich al hadden geregistreerd of gestemd onder de vorige uitspraak onduidelijk is.

Nu Harper v. De uitspraak kwam vrijdag in de Gerrymander-zaak die bekend staat als Hall. Democratie.

Een democratisch gecontroleerde rechtbank oordeelde in februari 2022 langs partijlijnen dat zowel de wetgevende kaarten van de staat als de kaarten van het congresdistrict, goedgekeurd door de Republikeinse wetgevende macht, in strijd waren met de garanties van de staatsgrondwet van vrijheid van meningsuiting, vrije verkiezingen, vrije vergadering en gelijke bescherming.

Een lagere rechtbank wijzigde later de congreskaart voor gebruik bij de verkiezingen in november, maar het geschil over de kaart van de senaat, die de GOP-leiders opnieuw tekenden, borrelde afgelopen winter terug naar het hooggerechtshof van de staat. In een van de laatste handelingen gooide de democratische meerderheid van de rechtbank de kaart van de senaat van de GOP weg en beval deze opnieuw te tekenen. De rechtbank bevestigde vervolgens haar eerdere bevel in een langdurig advies.

Normaal gesproken zou de zaak daarmee zijn afgelopen. Maar nadat een nieuwe Republikeinse meerderheid voor de rechtbank was gekozen, eisten de wetgevende leiders van de GOP De rechters repeteren dat Niet alleen het argument over de opnieuw getekende Senaatskaart, maar de hele zaak.

De uitspraak van vrijdag kwam na een kort nieuw proces van de Gerrymander-zaak half maart.

De kiezers in North Carolina zijn bijna gelijk verdeeld over de twee grote partijen; Donald J. Trump droeg de staat in 2020 met 49,9 procent van de stemmen. Maar de originele kaart van congresdistricten, goedgekeurd door de GOP Legislature in 2021, later geregeerd door een partijdige gerrymander, had de Republikeinen minstens 10 van de 14 zetels van de staat in het Amerikaanse Huis van Afgevaardigden kunnen geven.

Aan de hand van een congreskaart die vorig jaar werd getekend door een door de rechtbank aangestelde speciale meester, werden zeven congreszetels toegekend aan elke partij bij de verkiezingen in november. Met het besluit van vrijdag zal de GOP-wetgevende macht waarschijnlijk een nieuwe kaart goedkeuren via de eerste, waardoor staatsrepublikeinen – en slanke Republikeinen in het Amerikaanse Huis – een kans krijgen om ten minste drie zetels te bemachtigen.