De economische crisis in Sri Lanka uitgelegd

Experts zeggen dat de crisis al jaren aansleept, aangespoord door een beetje ongeluk en veel wanbeheer van de overheid.

In het afgelopen decennium heeft de Sri Lankaanse regering enorme bedragen geleend van buitenlandse geldschieters om openbare diensten te financieren, zegt Murtaza Javerjee, hoofd van het in Colombo gevestigde Advocata Research Centre.

Deze stortvloed aan leningen viel samen met een reeks hamerslagen voor de economie van Sri Lanka, van zowel natuurrampen – zoals zware moessons – tot door de mens veroorzaakte rampen, waaronder overheidsverboden op chemische meststoffen die de gewassen van boeren hebben gedecimeerd.

Geconfronteerd met een enorm tekort, verlaagde president Gotabaya Rajapaksa de belastingen in een gedoemde poging om de economie te stimuleren.

Maar de verhuizing mislukte, in plaats daarvan kwetsen de overheidsinkomsten. Dit was voor ratingbureaus aanleiding om Sri Lanka te downgraden naar niveaus die bijna standaard waren, wat betekent dat het land geen toegang meer heeft tot overzeese markten.

Sri Lanka moest vervolgens zijn deviezenreserves afbouwen om de staatsschuld af te betalen, waardoor de reserves daalden van $ 6,9 miljard in 2018 tot $ 2,2 miljard dit jaar. Dit had gevolgen voor de invoer van brandstof en andere benodigdheden en dreef de prijzen op.

Bovendien bracht de regering in maart de Sri Lankaanse roepie naar de beurs, wat inhield dat de koers werd bepaald op basis van vraag en aanbod op de valutamarkten.

De stap lijkt te zijn gericht op het verminderen van de waarde van de valuta om in aanmerking te komen voor een lening van het Internationaal Monetair Fonds (IMF) en het aanmoedigen van geldovermakingen.

De waardevermindering van de roepie ten opzichte van de Amerikaanse dollar maakte het echter alleen maar erger voor de gewone Sri Lankanen.

Wat betekent dit voor de mensen op aarde?

Voor Sri Lanka heeft de crisis hun dagelijks leven veranderd in een eindeloze cyclus van wachten in de rij voor essentiële goederen, waarvan er vele gerantsoeneerd zijn.

De afgelopen weken moesten winkels sluiten omdat ze geen koelkasten, airconditioners of ventilatoren kunnen bedienen. Soldaten zijn gestationeerd bij benzinestations om klanten te kalmeren, die uren in de zinderende hitte in de rij staan ​​om hun tanks te vullen. Sommige mensen stierven zelfs tijdens het wachten.

Een moeder in de hoofdstad, Colombo, vertelde CNN dat ze wachtte op propaan om maaltijden voor haar gezin te kunnen koken. Anderen zeggen dat de kosten van brood meer dan verdubbeld zijn, terwijl taxi- en taxichauffeurs zeggen dat de brandstofrantsoenen te mager zijn om in hun levensonderhoud te voorzien.

Sommigen zitten vast in een onmogelijke situatie – ze moeten werken om hun gezin te voeden, maar ze moeten ook in de rij staan ​​voor bevoorrading. Een straatveger met twee jonge jongens vertelde CNN dat ze stilletjes wegliep van haar werk om deel te nemen aan de eetlessen, voordat ze weer versnelde.

Zelfs leden van de middenklasse met spaargeld zijn gefrustreerd, bang dat ze zonder benodigdheden zoals medicijnen of gas komen te zitten. Het leven wordt bemoeilijkt door frequente black-outs die Colombo in duisternis dompelen, soms voor meer dan 10 uur per keer.

Wat gebeurt er met de protesten?

Demonstranten in Colombo gingen eind maart de straat op en riepen op tot actie van de overheid en aansprakelijkheid. De publieke woede en frustratie braken uit op 31 maart, toen demonstranten met stenen gooiden en branden stichtten buiten de privéwoning van de president.

De politie gebruikte traangas en waterkanonnen om de protesten uiteen te drijven en stelde daarna een avondklok in voor 36 uur. President Rajapaksa heeft op 1 april de landelijke noodtoestand uitgeroepen en de autoriteiten de bevoegdheid gegeven om mensen vast te houden zonder een bevelschrift, en sociale-mediaplatforms te blokkeren.

Maar de protesten gingen de volgende dag door in weerwil van een avondklok, wat de politie ertoe bracht honderden demonstranten te arresteren.

De protesten gingen door in de dagen die volgden, hoewel ze grotendeels vreedzaam bleven. Dinsdagavond omsingelden menigten studentendemonstranten het huis van Rajapaksa opnieuw en eisten zijn ontslag.

Op 5 april werd de noodwet ingetrokken.

Wat gebeurt er met het kabinet?

Het hele kabinet werd op 3 april effectief ontbonden vanwege massale aftredingen van hoge ministers.

Zo’n 26 ministers zijn dit weekend afgetreden, waaronder de neef van de president, die de schijnbare black-out op sociale media heeft bekritiseerd als iets dat hij “nooit zal goedkeuren”. Ook andere sleutelfiguren, waaronder de gouverneur van de centrale bank, stapten op.

Geconfronteerd met een regering in wanorde, probeerde de president maandag een kabinetsherschikking te doen, waarvan hij had gehoopt dat het de oppositie zou kalmeren. Vier ministers, waaronder de minister van Financiën, zijn aangesteld om de regering tijdelijk te leiden, terwijl verschillende andere ministers zijn overgedragen aan nieuwe functies in een poging het land draaiende te houden “totdat er een volledige regering is gevormd”, aldus een presidentiële pers. vrijlating.

Maar slechts een dag later nam de interim-minister van Financiën ontslag – hij legde uit dat hij de functie alleen had ingenomen vanwege “de vele ingediende verzoeken”, en dat hij zich toen realiseerde dat “nieuwe, proactieve en onconventionele stappen moeten worden genomen”.

Het amendement kon de verdere vlucht niet stoppen. De regerende coalitie van het Sri Lankaanse Volksfront (ook bekend als Sri Lanka Bodogana Peramuna) had dinsdag 41 zetels verloren nadat leden van verschillende partnerpartijen zich hadden teruggetrokken om als onafhankelijke groepen te blijven opereren. De coalitie bleef achter met slechts 104 zetels en verloor haar meerderheid in het parlement.

Wat zei de regering?

President Rajapaksa legde op 4 april een verklaring af, maar sprak niet rechtstreeks over het ontslag en drong er bij alle partijen op aan “samen te werken in het belang van alle burgers en toekomstige generaties”.

“De huidige crisis is veroorzaakt door verschillende economische factoren en mondiale ontwikkelingen”, aldus de verklaring. Als een van de leidende democratieën in Azië moeten hiervoor oplossingen worden gevonden binnen een democratisch kader.

Later die dag, bij de aankondiging van de herschikking van het kabinet, bracht het kantoor van de president een verklaring uit waarin stond dat Rajapaksa “de steun van alle mensen had gezocht om de economische uitdaging voor het land te overwinnen”.

Op 6 april zei de gegeselde premier Johnston Fernando tijdens een parlementaire sessie dat Rajapaksa “onder geen enkele omstandigheid” zou aftreden. Fernando is lid van de regerende coalitie en wordt gezien als een nauwe bondgenoot van de president.

Eerder zei Rajapaksa dat hij het probleem probeerde op te lossen door vorige maand in een toespraak tot de natie te zeggen dat “deze crisis niet door mij is veroorzaakt”.

Op 1 april zei premier Mahinda Rajapaksa – de oudere broer van de president en de voormalige president zelf – tegen CNN dat het verkeerd was om te zeggen dat de regering de economie slecht had beheerd. In plaats daarvan was Covid-19 een van de redenen.

Wat dan?

Sri Lanka zoekt nu financiële steun van het Internationaal Monetair Fonds en wendt zich tot regionale machten die mogelijk kunnen helpen.

Tijdens een toespraak vorige maand zei president Rajapaksa dat hij de voor- en nadelen van samenwerking met het IMF afweegde en besloot om een ​​reddingsoperatie van de in Washington gevestigde instelling na te streven – iets wat zijn regering aarzelde om te doen.

Sri Lanka heeft ook hulp gevraagd aan China en India, waarbij New Delhi in maart al een kredietlijn van $ 1 miljard verstrekte – maar sommige analisten hebben gewaarschuwd dat dergelijke hulp de crisis zou kunnen verlengen in plaats van oplossen.

Er is nog veel onzekerheid over wat er daarna komt; Volgens de centrale bank van het land is de nationale consumptieprijsinflatie bijna verdrievoudigd, van 6,2% in september tot 17,5% in februari. Sri Lanka zal de rest van dit jaar ongeveer $ 4 miljard aan schulden moeten terugbetalen, inclusief een internationale staatsobligatie van $ 1 miljard die in juli afloopt.

De situatie heeft internationale waarnemers gealarmeerd. Tijdens een persconferentie op 5 april sprak Liz Throssell, een woordvoerster van de Hoge Commissaris voor de Mensenrechten van de Verenigde Naties, haar bezorgdheid uit over de officiële reactie van Sri Lanka.

Door de overheid opgelegde avondklokken, black-outs van sociale media en politiemaatregelen om protesten te breken, kunnen mensen ervan weerhouden of ontmoedigen om hun grieven te uiten, zei ze, eraan toevoegend dat deze maatregelen “niet mogen worden gebruikt om afwijkende meningen te onderdrukken of vreedzaam protest te belemmeren.” Ze zei dat de Verenigde Naties nauwlettend toekeken en waarschuwde voor “de drift naar militarisering en de verzwakking van de institutionele checks and balances in Sri Lanka”.