Controversieel prehistorisch ei geïdentificeerd als laatste ‘demon’s death duck’

De enige bijna volledig intacte Genyornis-eierschaal is ontdekt. Het werd gevonden door N. Spooner en verzameld door Gifford H. Miller, Zuid-Australië. De aanwezigheid van vier gaatjes in het ei geeft aan dat het werd voorafgegaan door een lekkende follikel. Krediet: Gifford H. Miller

Onderzoekers identificeren oude vogels achter gigantische prehistorische eieren

Het jarenlange wetenschappelijke debat is in Australië beslecht over welk dier de echte moeder is van het gigantische oer-ei. In een recente studie hebben wetenschappers van Universiteit van Kopenhagen Hun wereldwijde tegenhangers toonden aan dat de eieren alleen de laatste konden zijn van een zeldzame reeks megafauna die bekend staat als de “demonen eenden des doods”.

Overweeg om naast een vogel te leven die 200 kg weegt, 2 meter lang is en een enorme snavel heeft. Dit was de situatie voor de eerste mensen die zich ongeveer 65.000 jaar geleden in Australië vestigden.

Junioren Newtoniande laatste leden van de ‘satanische eenden’, leefden daar naast onze voorouders als een soort van de nu uitgestorven familie van eendachtige vogels.

Illustratie van Genyornis Newtoni die ongeveer 50.000 jaar geleden in Australië werd opgejaagd door een gigantische hagedis. Credit: Illustratie geleverd door kunstenaar Peter Trossler.

Volgens een recent onderzoek door experts van de Universiteit van Kopenhagen en een internationaal team van collega’s, legt de loopvogel eieren ter grootte van een meloen, vermoedelijk tot grote vreugde van oude mensen die ze waarschijnlijk verzamelden en consumeerden als hun primaire eiwitbron. Het onderzoek is zojuist gepubliceerd in het tijdschrift Proceedings van de National Academy of Sciences.

Sinds experts 40 jaar geleden voor het eerst de 50.000 jaar oude stukjes eierschaal ontdekten, zijn de enorme eieren onderwerp van discussie geweest. Het was tot voor kort niet bekend of eieren echt tot de familie van “duivelseenden” behoren, ook wel dromornithids genoemd.

Sinds 1981 is de identiteit van de eierleggende vogel een bron van controverse voor wetenschappers over de hele wereld. Terwijl sommigen hebben gesuggereerd Junioren NewtonianAnderen geloven dat de raketten van Progora Vogel, een uitgestorven lid van de soortgroep megapode. Progora Het waren “kipachtige vogels” die slechts vijf tot zeven kilogram wogen en enorme voeten hadden.

Eierschalen zijn volgens voorstanders te weinig Progora Een vogel, voor een vogel zo groot als Junioren Newtonian om ze te plaatsen.

“Onze analyse van eiwitsequenties van eieren laat echter duidelijk zien dat eierschaal niet uit megacode kan komen en Progora Josephine Stiller, assistent-professor bij de afdeling Biologie aan de Universiteit van Kopenhagen en een van de onderzoekers achter de nieuwe studie, legt uit.

“Het zouden alleen Genyornis kunnen zijn. Als zodanig hebben we een lange en verhitte discussie over de oorsprong van deze eicellen stopgezet”, voegt co-auteur en professor Matthew Collins aan de Universiteit van Kopenhagen toe, wiens onderzoeksgebied evolutionaire genetica is.

Aan de rechterkant is een emu-ei en aan de linkerkant is het ei, waarvan onderzoekers denken dat het afkomstig is van de demon Duck of Doom, Junioren Newtonian. Het laatste ei weegt ongeveer 1,5 kilogram, dat is meer dan 20 keer het gewicht van een gemiddeld kippenei. Krediet: Trevor Worthy

Selecteer de eiwitanalyse en de oudergendatabase

In de zandduinen van Wallaroo en Woodpoint, Zuid-Australië, onderzochten wetenschappers eiwitten uit eierschalen.

De eiwitten werden door bleken in kleine stukjes gebroken voordat de onderzoekers de stukjes in de juiste volgorde monteerden en kunstmatige intelligentie gebruikten om hun structuur te bestuderen. De eiwitsequenties gaven hen een reeks genetische “codes” die ze konden vergelijken met de genen van meer dan 350 vogelsoorten die momenteel bestaan.

dijbeen van Junioren Newtonian (Links) En rechts van je is een wigvormig bot dat iets kleiner is dan een koepel. Krediet: Trevor Worthy

“We gebruikten onze gegevens van het B10K-project, dat momenteel het genoom van alle belangrijke vogellijnen bevat, om de groep vogels te reconstrueren waartoe de uitgestorven vogel waarschijnlijk behoorde. Het werd overduidelijk dat de eieren niet werden gelegd door een megacode, en daarom niet behoren tot ProgoraJosephine Stiller legt het uit.

Zo hebben onderzoekers het mysterie van de oorsprong van de oude Australische eieren opgelost en ons nieuwe kennis over evolutie verschaft.

“We zijn verheugd een multidisciplinair onderzoek te hebben uitgevoerd waarin we eiwitsequentie-analyse hebben gebruikt om licht te werpen op de evolutie van dieren”, besluit Matthew Collins.

Eieren werden geconsumeerd door vroege mensen in Australië

Eerder onderzoek naar eierscherven suggereert dat de schalen werden gekookt en vervolgens in vuurkorven werden gegooid. De verkoling op het oppervlak van de eierschaal is een bevestiging hiervan, wat aantoont dat de eerste Australiërs de eieren ongeveer 65.000 jaar geleden verslonden.

Eierschaalfragmenten uit een oud nest in Zuid-Australië. De massa eierschaal die binnen een vierkante meter wordt verzameld, komt overeen met ongeveer 12 hele eieren. Krediet: Gifford H. Miller

Misschien hebben de eerste Australiërs eieren uit nesten geoogst, wat volgens de hypothese kan hebben geleid tot het uitsterven van de Jenornis 47.000 jaar geleden.

Voor meer informatie over dit onderzoek, zie: De eerste Australische mensen die gigantische eieren van enorme vliegende vogels aten.

Referentie: “Ancient Proteins Solve the Genyornis Eggshell Identity Debate” door Beatrice Demarche, Josephine Stiller, Alicia Greeley, Megan McKee, Yuan Ding, Tom Gilbert, Julia Clarke, Lucas J. Maggie, Joji Zhang, Michael Pons, Matthew James Collins en Gifford Miller, 24 mei 2022, hier beschikbaar. Proceedings van de National Academy of Sciences.
DOI: 10.1073/pnas.2109326119