Coco Gauff verliest in de halve finales van de Australian Open terwijl Aryna Sabalenka zich een weg baant naar de finale

De Australian Open-run van Coco Gauff kwam donderdag in de halve finales tot een einde, toen de 19-jarige US Open-kampioen tegenover een tegenstander stond die de afgelopen twee jaar voor iedereen te veel had bewezen op Melbourne Park.

Aryna Sabalenka, de keiharde titelverdediger uit Wit-Rusland die afgelopen september voor Gauff en 24.000 in de US Open-finale instortte, heeft veel wankele momenten gehad in de Rod Laver Arena. Maar Sabalenka speelde haar beste op de momenten die er het meest toe deden. Ze versloeg Gauff in een tiebreak in de eerste set en trok zich vervolgens weer terug in de tweede set om met 7-6 (2), 6-4 te winnen en haar derde Grand Slam-finale te bereiken. .

Gauff kwam aan de wedstrijd na haar slechtste prestatie in lange tijd, een overwinning vol fouten in wat ze haar “C Game” noemde in de kwartfinale tegen Marta Kostyuk uit Oekraïne. Daartoe verandert ze haar amberkleurige rok, top en technicolor schoenen in een meer ingetogen marineblauw. Een andere look, en je hoopt dat er een ander soort prestatie is.

Het was zo en het was niet zo, het was beter, maar het was niet goed genoeg, vooral haar service niet. Gauff maakte acht keer een dubbele fout, een terugkeer naar haar beste jaren op de tour. Haar tweede opslag was vaak zacht en kort, waardoor Sabalenka het veld op kon springen en de winnaars voorbij haar tegenstander kon slaan.

“Ik sloeg haar recht met mijn forehand, zodat ze elke keer wist waar ze heen moest”, zei Gauff.

Maar op een avond waarop beide spelers, vooral Gauff, verre van hun beste waren, had de Amerikaanse ster haar kansen. In de eerste set redde ze een setpunt en kwam terug van een 5-2 achterstand om te serveren voor de set en was twee punten verwijderd van de overwinning.

Na bijna vijf wedstrijden met netto forehands en lange backhands kwam Sabalenka tot leven. Haar schoten vlogen over de achterkant van het veld en stuurden Gauff op haar knieën om ze terug te halen.

Het leek erop dat Sabalenka haar kans op een vroege voorsprong in deze wedstrijd had verspeeld nadat ze een 5-2-voorsprong had verspeeld. Nu had ze aan het einde van de eerste set opnieuw het voordeel, en deze keer kon ze dat niet overwinnen door een feilloze tiebreak te spelen. Ze maakte het af met een krachtige service die Gauff uitstak om de bal terug te slaan, maar kon alleen maar toekijken hoe de bal een voet van het veld viel.

Sabalenka had voor deze wedstrijd nog nooit een set laten vallen, en voor de meeste van haar tegenstanders was ze volkomen onspeelbaar, waarbij haar wedstrijden soms binnen een uur eindigden. Door de manier waarop ze speelde, was zijzelf de enige speler die haar zou verslaan. Terwijl Gauff in de tweede set stand hield en een achterstand in verschillende servicegames vermeed, was de enige vraag of Sabalenka tegen het einde zou instorten, zoals ze in het verleden zo vaak heeft gedaan. Het gebeurde tegen Gauff in de US Open-finale, en het is het soort rauwe recente herinnering dat een speler kan wegvreten.

Het barstte niet. Opnieuw, met Gauff op het punt de leiding te nemen laat in de tweede, kwam Sabalenka sterk terug en redde van 3-4, waarna ze Gauff in de volgende game brak door te doen wat ze de hele nacht had gedaan: een zachte tweede volley slaan. Serveert en forehands naar hoeken die zelfs Gauff niet kan volgen.

Opnieuw een grote, onbeantwoordbare opslag en Gauff ging naast en een krachtige backhand sloeg in het net.

“Ik kon hoe dan ook gefocust blijven”, zei Sabalenka.

Toen ik Gauff aan de andere kant van het net zag op een groot veld op een van de grootste sportniveaus, kwamen er geen slechte gedachten op gang. Ze zei dat de US Open een heel goed toernooi voor haar was, een Grand Slam-finale, iets waar ze trots op mag zijn.

“Het is geen slechte herinnering voor mij”, zei Sabalenka.

Het verlies zal Gauff ongetwijfeld pijn doen. Je houdt van competitie en haat verliezen. Ze heeft twaalf Grand Slam-wedstrijden op rij gewonnen. Na jarenlang te hebben geprobeerd de belofte waar te maken die velen van haar gewend waren, won ze haar grote kampioenschap op eigen bodem en versloeg ze haar eigen zelfopgelegde deadline om zeven maanden voor haar twintigste verjaardag een titel te winnen.

Vóór deze overwinning voelde ze zich misschien moedeloos na haar Grand Slam-verlies. Na dat verlies lachte Gauff tijdens haar persconferentie na de wedstrijd, waarbij ze zichzelf op sommige punten belachelijk maakte en grapte dat ze haar spelplan niet wilde uitleggen omdat het niet goed werkte.

“Ik ben teleurgesteld omdat ik me goed voelde toen ik het veld op ging”, zei ze. “Uiteindelijk was zij de betere speelster. Ze speelde die punten beter. Ik heb het gevoel dat ik nog veel te verbeteren heb.”

Gauff kan hard voor zichzelf zijn, maar ze zag onlangs een statistiek waaruit bleek dat ze als tiener evenveel Grand Slam-overwinningen had behaald als Serena Williams en Jennifer Capriati, die allebei een goede carrière hadden.

'Ik ben in de goede richting', zei ze. “Ik moet mezelf gewoon aan de reis herinneren, niet aan het moment.”

Toen ze in Australië aankwam, had ze alle reden om aan te nemen dat ze een even goede kans had als wie dan ook om nog een prijs te winnen. In haar eerste toernooi van het jaar verdedigde ze haar titel op de ASB Classic in Nieuw-Zeeland.

Ze arriveerde in Melbourne en begon het op te nemen tegen tegenstanders, maar deed dit onder de radar. De wedstrijden werden in de vroege middag gespeeld in een halflege Rod Laver Arena, om plaats te bieden aan Amerikaans televisiepubliek. Haar partner in het dubbelspel, Jessica Pegula, besloot geen dubbelspel te spelen nadat ze vroeg in het enkelspel had verloren. Dat gaf Goff voldoende tijd om de leegte op te vullen. Ik ging naar de film. ze is aan het lezen. Ze trainde soms, na haar scheve wedstrijden. Ik bleef winnen.

In de kwartfinale tegen Marta Kostyuk verdween haar spel bijna. Ze had moeite om haar forehand te landen en met vertrouwen te serveren, maar haar uithoudingsvermogen en nooit-stop-mentaliteit hielpen haar er doorheen te komen.

Ze wist dat ze er tegen Sabalenka niet mee weg zou komen. Ze kromp ineen en dubbelde terwijl ze de ene service na de andere miste.

‘Ik wou dat ik een betere service kon bieden’, zei ze achteraf. ‘Ze gaat voor de tweede als ze een dubbele fout maakt.’

Het kwam echter tot een paar punten, en hoe frustrerend het ook voor haar was om niet op haar best te spelen als het moest, merkte ze dat ze op bepaalde momenten, midden in de belangrijkste uitwisselingen, dacht: “Dit is leuk. ”

Terwijl ze het veld verliet, vertelde haar coach, Brad Gilbert, haar dat de zon morgen zou schijnen en dat ze nog een kans zou krijgen op een goede dag.

‘Morgen weet ik het niet,’ zei Goff. “Ik zal proberen naar de film te gaan of zoiets, ik zal trots op mezelf zijn.”

(Bovenste afbeelding: Lillian Swanrumfa/AFP via Getty Images)