De laatste keer dat ik me herinner dat ik op zaterdag een kabinetsvergadering hield, was tijdens de Brexit-jaren, en de tijd daarvoor was vanwege de Falklandoorlog.
Met andere woorden: ze zijn zeldzaam.
Het ging erom in het bedrijfsleven te blijven, de indruk te wekken dat je aan het werk was, terwijl je de taak van de overheid met momentum en energie vervulde.
Als je in Downing Street stond en de ministers – zoals we ze later gingen noemen – observeerde en sprak, had je een gevoel van de eerste schooldag.
Een vlotte glimlach, tijd voor een praatje met het beveiligingspersoneel en de gretigheid om een rood ministerieel dossier te bemachtigen.
Ongetwijfeld zal dit nieuwe gevoel voor hen vervagen en zal de ontbering van het oordeel beginnen. Maar deze keer was men zich er tenminste bewust van hoe groot dit moment voor hen was.
Het is veertien jaar geleden dat de ministers van Arbeid Downing Street binnenwandelden.
En het is 27 jaar geleden dat ze er voor het laatst in slaagden de Conservatieven uit de macht te krijgen.
Een paar uur later leek Sir Keir Starmer op zijn eerste persconferentie op zijn gemak, zelfs kalm, in de rol van premier.
Wij verslaggevers werden naar de State Dining Room in het hart van nummer 10 gebracht, niet naar de speciaal ontworpen kamer op nummer 9 die door de vorige regering was gebouwd en die vooral in verband werd gebracht met controverses over feesten tijdens de pandemie.
Dit soort dingen gebeuren niet toevallig, en wie weet of deze regering in de toekomst de nieuwere cameraruimte zal gebruiken, maar het was een visueel teken van verandering.
Sir Keir beweerde tegen ons dat zijn regering de uitdagingen waarmee zij wordt geconfronteerd, zou aanpakken met wat hij ‘openhartigheid’ noemde.
Hij en zijn ministers hebben de gevangenissen en de NHS in Engeland omschreven als ‘kapot’.
Hoe lang zal het geduld duren als ze hun voorgangers de schuld geven, eens kijken.
Wat we hierna zullen zien – en het is al aangekondigd – is een golf van activiteiten en reizen van de premier.
Het blijkt dat wanneer je de algemene verkiezingen wint, de meet-and-greet, vriendelijke parade en glimlach niet eindigen met een bezoek aan het stembureau.
Sir Keir vertrekt de komende dagen naar Edinburgh, Belfast en Cardiff en zal dinsdag de burgemeesters van Engeland ontmoeten.
Daarna zal er een reis naar Washington D.C. plaatsvinden voor de jaarlijkse NAVO-top.
Een kans voor de premier om collega-wereldleiders te ontmoeten – en om op een podium te staan waarvoor alleen presidenten en premiers zijn uitgenodigd.
De week daarna (dus binnen de komende twee weken) is er de Koningsrede – de opening van de Tweede Kamer – waar de regering haar geplande nieuwe wetten zal schetsen.
Keir Starmer zal de volgende dag ongeveer vijftig Europese leiders ontvangen in Blenheim Palace in Oxfordshire, voor een bijeenkomst van wat bekend staat als de Europese Politieke Gemeenschap, een nieuw orgaan dat losstaat van de Europese Unie.
De grote meerderheid na het ‘veranderingsaanbod’ – gecombineerd met de lage opkomst en het laagste stemaandeel van welke partijregering dan ook na de Tweede Wereldoorlog – zou deze regering weinig tijd kunnen geven om te bewijzen dat ze in staat is resultaten te boeken, als ze dat al kan.
Ze zijn vastbesloten geen tijd te verspillen.
“Extreme internetfanaat. Maker. Amateur coffeeaholic. Gamer. Vriendelijke bacon-fan. Webexpert. Professionele twitterbeoefenaar.”
/cdn.vox-cdn.com/uploads/chorus_asset/file/25594197/Genki_TurboCharger_Hero.jpg "Deze 100W GaN-oplader is dun en opvouwbaar")
More Stories
Japan: Tyfoon Shanshan: Miljoenen mensen moeten evacueren nadat een van de sterkste tyfonen in decennia Japan treft
Het Braziliaanse Hooggerechtshof dreigt de activiteiten van Bedrijf X op te schorten als gevolg van de laatste ontwikkeling in een aanhoudend geschil
Een geredde Israëliër doet een beroep op Hamas om een deal te sluiten met de gevangene