Chicken Run: Dawn of the Block filmrecensie: Chickens in Paradise

Heeft u zich wel eens vermaakt met kippen? Ik heb ze als tiener grootgebracht en ik raad het niet echt aan. Het kan stinken en vies zijn. Ze zijn eerlijk gezegd niet erg helder. Maar net als live tekenfilms zijn ze vreemd en grappig om naar te kijken, met lange beentjes die dikke lijfjes omhoog houden. Ze maken een afkeurend geluid als je hun eieren pakt, en ze eten alles wat je in hun tuin weggooit (inclusief kippen).

Het is de natuurlijke slapstick-komedie van deze genres die hen tot voer maakte voor de hit ‘Chicken Run’ uit 2000, die ook Aardman Animations’ eerste uitstapje was naar lange stop-motionfilms. De studio stond ooit bekend om Wallace, een uitvinder en kaasverslaafde van middelbare leeftijd, en zijn stille maar intelligente hond Gromit, die hem altijd uit de problemen hielp. Maar bij hun kippen – met close-up kraalogen en gezichten die veel expressiever zijn dan het stalen uiterlijk van echte kippen – vond de studio komisch goud.

In “Chicken Run” zijn de mensen de schurken, vooral mevrouw Tweedy, de wrede eigenaar van een kippenboerderij waar de gevangenen uiteindelijk in taarten worden verwerkt. (Het creatieve team van de film zei dat het begon als een parodie op de avonturenfilm ‘The Great Escape’ uit 1963.) De kippen willen buiten de grenzen van het gebak blijven en, idealiter, weg van de verschrikkelijke mevrouw Tweedy en haar zachtmoedige, vreselijke echtgenoot. . geheel. (Hij weet zeker dat de kippen zichzelf reguleren, maar zij negeert hem.)

Aan het einde van deze film ontsnappen de kippen, geleid door een gedurfde rode kip genaamd Ginger. Het begin van ‘Chicken Run: Dawn of the Nugget’, een vervolg waar al meer dan twee decennia aan wordt gewerkt, vertelt snel het verhaal van de ontsnapping – evenzeer in het voordeel van de kijker als van het ei, een nageslacht dat binnenkort uit het ei komt. . Rocky the Rooster (ingesproken door Zachary Levi, ter vervanging van Mel Gibson) en Ginger (Thandwe Newton, ter vervanging van Julia Swalha). Het is lang geleden sinds hun gewaagde ontsnapping, en de kip leeft op een paradijselijk eiland, waar hij breit, jam maakt, oorlogsverhalen vertelt en al het andere doet dat een vastgelopen kip zou willen doen, volledig vrij van angst. Geen taarten te bekennen. Geen Tweedy-bedreigingen. “Ik denk dat het tijd is om het verleden achter ons te laten”, zegt Ginger tegen Rocky, en naarmate hun pas uitgekomen kleine kuiken Molly ouder wordt, besluiten ze haar niet over hun leven op de boerderij te vertellen. De enige link met het vasteland zijn Nick en Fetcher, een paar aasratten die elke maand arriveren met een grote hoeveelheid “oude rommel van goede kwaliteit”.

Molly wil echter natuurlijk weten wat zich aan de andere kant van het water afspeelt, dus lanceert ze een show met sterke ondertoon (inclusief het muzikale genre) van ‘Mission: Impossible’, met enkele verwijzingen naar de Bond-schurken, ‘The Truman Show’. , “The Stepford Wives” en misschien nog enkele andere films die ik heb gemist. Geregisseerd door Sam Fell, Aardmans krachtpatser, is ‘Chicken Run: Dawn of the Nugget’ in veel opzichten een cover, een herhaling van de ritmes en karakters van ‘Chicken Run’. Maar als het bronmateriaal zo leuk is, zal de cover zeker ook leuk zijn, en dat is ook het geval, ook al zakt het een beetje rond de tweederde grens. Er zijn woordspelingen, rages en eenden die lasers uit hun ogen schieten. Het is een goede tijd.

De film kan zonder enige overdrijving worden gelezen als een vernietigende kritiek op de industriële landbouw (of misschien het kippeneten in het algemeen), maar ook als een existentieel onderzoek naar de aard van vrijheid. Maar wat misschien wel het meest interessant is aan ‘Chicken Run: Dawn of the Nugget’ is hoe het het thema weergeeft van zoveel geanimeerde kinderfilms, van ‘Finding Nemo’ tot ‘Elemental’: de overbezorgde ouder die moet kalmeren en zich moet laten gaan. over zichzelf gaan. Hun kind beleeft een avontuur. Omdat veel van deze films het product zijn van mensen met kinderen, komt er waarschijnlijk een beetje zelfpromotie bij kijken. Zoals memes en sociale onderzoekers bevestigen, hebben kinderen tegenwoordig veel minder vrijheid om door hun buurten te dwalen dan bijvoorbeeld de jongeren van ‘Stranger Things’. De voortdurende herhaling van het thema duidt op zijn minst op een cultuurbrede zorg, van het soort dat voor toekomstige waarnemers moeilijk te missen zal zijn.

Maar dit is een film over kippen, over teamwerk, over niemand achterlaten, en ook over een paradijs voor vogels op een eiland waar ze hun eigen kleine strohuisjes kunnen bouwen en hun eigen fietsjes kunnen naaien. Haar lessen zijn zachtaardig en haar komedie is vertederend. Deze kippen zijn in ieder geval een genot om in de buurt te zijn.

Chicken Run: Vernietig het blok
Beoordeeld PG. Duur show: 1 uur en 41 minuten. Kijk op Netflix.