Bodkin (2024) filmrecensie en synopsis

Terwijl deze amateuronderzoekers dieper naar antwoorden blijven graven, trekken ze de aandacht van verschillende stadsmensen. Sommigen zijn fans van de show, anderen staan ​​meer dan vijandig tegenover nieuwe bezoekers. Desondanks zijn Gilbert en Amy vastbesloten om opnieuw een klap in hun handen te krijgen, terwijl Dove verstrikt raakt in het mysterie en voor niets zal terugdeinzen om hun identiteit te achterhalen. Ze beginnen alle drie op het verkeerde been, maar naarmate de serie zich ontwikkelt, gaan ze om elkaar geven, en verrassend genoeg werken hun verschillende methoden van interviewen en ondervragen in het voordeel van de groep.

Vanaf de eerste blikken die het trio krijgt, is het duidelijk dat Bodkin en haar gemeenschap enkele grote geheimen verbergen. Tijdens hun eerste paar dagen in de stad leidt dit tot een vervelend ongeval (gelukkig eindigt dit niet met de dood) en de auto van hun bestuurder gaat in brand. Het betoverende landschap van de stad, dat Gilbert vaak verrast, bedekt een geweven bed van geheimen die elk lid van de gemeenschap wil verbergen. Dit is het belangrijkste twistpunt in de serie en werkt goed om de tekortkomingen van het echte misdaadgenre te laten zien.

In de eerste afleveringen draait de serie om de gevolgen die gepaard gaan met het vertellen van een verhaal over een plek waar je oorspronkelijk niet vandaan komt, en een plek waar de mensen vreemden niet vertrouwen. Of het nu een podcast of een documentaire is, de relatie die luisteraars of kijkers hebben met de media die zij consumeren is er één vol conflicten. Gilbert vertelt Amy meteen dat ‘de beste verhalen altijd mysteries zijn’, waarmee hij ons laat zien dat hij zelf niet begrijpt dat de verhalen die hij vertelt van echte mensen zijn. Dove vergelijkt daarentegen true crime-podcasts treffend met ‘openbare ophangingen’, waardoor zij, Gilbert en Amy aan weerszijden van het speelveld staan.