Bijpassende voetafdrukken van dinosaurussen verbinden oude continenten aan de overkant van de Atlantische Oceaan

Een baanbrekend onderzoek heeft een reeks vrijwel identieke vroege ontdekkingen aan het licht gebracht Krijt periode Voetafdrukken van dinosaurussen op twee afzonderlijke continenten, die de prehistorische relatie tussen Zuid-Amerika en Afrika illustreren.

Deze bevindingen leveren overtuigend bewijs dat er een smalle landbrug bestond waardoor dinosauriërs tussen deze continenten konden migreren voordat ze uit elkaar dreven en de Zuid-Atlantische Oceaan vormden.

De ontdekking van voetafdrukken van dinosauriërs verbindt de continenten

Een internationaal team van onderzoekers onder leiding van paleontoloog Louis L. Jacobs van de Southern Methodist University heeft nu op twee verschillende continenten identieke sets voetafdrukken van dinosaurussen uit het vroege Krijt ontdekt.

Er zijn ruim 260 voetafdrukken van dinosaurussen ontdekt in Brazilië en Kameroen, waaruit blijkt waar op het land levende dinosaurussen miljoenen jaren geleden voor het laatst vrij tussen Zuid-Amerika en Afrika konden oversteken voordat de twee continenten zich scheidden.

“We hebben vastgesteld dat deze monumenten qua leeftijd vergelijkbaar waren, ze waren ook vergelijkbaar qua geologische context en platentektoniek, qua vorm waren ze vrijwel identiek”, zei Jacobs.

De voetafdrukken zijn gegraveerd in klei en slib gevonden langs oude rivieren en meren op meer dan 6.000 kilometer afstand van elkaar. Dinosaurussen lieten deze voetafdrukken 120 miljoen jaar geleden achter op een enkel supercontinent dat bekend staat als Gondwana – dat zich losmaakte van de grotere landmassa van Pangaea, zei Jacobs.

Smalle connectiviteit vergemakkelijkte de migratie van dinosauriërs

“Een van de kleinste en nauwste geologische verbindingen tussen Afrika en Zuid-Amerika was de elleboog van het noordoosten van Brazilië, die langs de Golf van Guinee de huidige kust van Kameroen vormde,” legt Jacobs uit. “De twee continenten waren langs dit smalle stuk met elkaar verbonden , zodat het voor dieren mogelijk was om aan weerszijden van deze link eroverheen te bewegen.

Diana B. zei: Vinyard, een onderzoeksmedewerker aan de Southern Methodist University en co-auteur van de studie, zei dat de meeste dinosaurusfossielen zijn gemaakt door drietenige theropode dinosaurussen. Het is ook mogelijk dat sommige ervan zijn gemaakt door sauropode dinosaurussen of ornithischians.

Co-auteurs van de studie waren onder meer Lawrence J. Flynn van de afdeling Human Evolutionary Biology aan de Harvard University, en Christopher R. Scotties bij de afdeling Aard- en Planetaire Wetenschappen van de Harvard Universiteit. Noordwestelijke Universiteit en Ismar de Souza Carvalho aan de Federale Universiteit van Rio de Janeiro en het Centrum voor Geowetenschappen.

Het New Mexico Museum of Natural History and Science publiceerde de studie ter ere van wijlen paleontoloog Martin Lockley, die een groot deel van zijn carrière besteedde aan het bestuderen van voetafdrukken van dinosauriërs.

Voetafdrukken van dinosaurussen vertellen het hele verhaal

Afrika en Zuid-Amerika begonnen zich ongeveer 140 miljoen jaar geleden uit elkaar te splitsen, waardoor scheuren in de aardkorst, fissuren genaamd, ontstonden langs reeds bestaande zwakke punten. Terwijl de tektonische platen onder Zuid-Amerika en Afrika zich van elkaar verwijderden, steeg magma uit de aardmantel naar de oppervlakte, waardoor nieuwe oceanische korst ontstond toen de continenten zich van elkaar verwijderden. Uiteindelijk vulde de Zuid-Atlantische Oceaan de kloof tussen deze twee nieuw gevormde continenten.

Tekenen van enkele van deze grote gebeurtenissen waren duidelijk zichtbaar tussen de twee locaties waar voetafdrukken van dinosaurussen werden gevonden: in de Purburma-regio in het noordoostelijke deel van Brazilië en het Koum-bekken in het noorden van Kameroen. Beide regio’s hebben hemibasins – geologische structuren die gevormd zijn tijdens het scheuren van de aardkorst en kloven – en bevatten afzettingen van oude rivieren en meren. Naast dinosaurussporen bevatten deze sedimenten gefossiliseerde stuifmeelkorrels die wijzen op een leeftijd van 120 miljoen jaar.

Jacobs zegt dat voordat de continentale verbinding tussen Afrika en Zuid-Amerika werd afgesneden, er rivieren stroomden en meren zich in de stroomgebieden vormden. De planten voedden herbivoren en ondersteunden een voedselketen. De modderige sedimenten die rivieren en meren achterlaten, bevatten voetafdrukken van dinosaurussen, waaronder die van carnivoren, wat documenteert dat deze riviervalleien 120 miljoen jaar geleden specifieke manieren konden bieden waarop het leven zich over continenten kon verplaatsen.