Aurélien Pradié: De rijzende ster schudt de Franse politiek wakker

Aurélien Pradié explodeerde op het middelpunt van de Franse politiek nadat ze in haar eentje een regeringsstemming over pensioenhervormingen had afgebroken.

In slechts een paar weken tijd is het parlementslid uitgegroeid tot een van de grootste sterren op het nationale politieke toneel, geholpen door zijn jonge leeftijd – hij is pas 37 – zijn knappe uiterlijk en oratorische vaardigheden. Nu, vertelt hij me, sluit hij niet uit dat hij zich kandidaat stelt voor het presidentschap.

Ik ontmoette meneer Brady op de tweejaarlijkse kermis in Betele Village, waar de centrumrechtse politicus opgroeide.

Het departement Lot in het zuidwesten van Frankrijk is een van de meest landelijke regio’s van het land. Ongeveer 15% van de beroepsbevolking werkt hier in de agrarische sector.

Ondanks de koude, meedogenloze regen en modderige omstandigheden bracht meneer Brady vele uren door met handen schudden, vrouwen op de wang kussen en lokaal geteeld voedsel proeven op de tribunes. Hij heeft hier een rocksterstatus.

Vorige maand nam hij een sloopkogel op de pensioenhervormingswet van president Emmanuel Macron door te weigeren de steun van de republiek ervoor te steunen, ondanks het winnen van grote concessies van de regering.

Veel afgevaardigden van zijn partij volgden hem. Het liet de centristische Ennahda-partij van de regering achter zonder de parlementaire meerderheid die volgens haar het wetsvoorstel zou moeten goedkeuren.

In plaats daarvan heeft de regering zeer controversiële grondwettelijke bevoegdheden gebruikt om de wet te handhaven zonder parlementaire stemming – een stap die heeft geleid tot weken van vaak gewelddadige protesten.

Kort daarna daagde Brady het leiderschap van zijn partij opnieuw uit en koos ervoor om de regering te censureren in een motie van wantrouwen die haar zou hebben gedwongen af ​​​​te treden en de pensioenwet in te trekken.

De regering ontsnapte met slechts negen stemmen. De heer Brady is vanwege zijn opstandige optreden uit zijn positie als plaatsvervangend leider van zijn partij ontzet. Hij zei dat het niet de missie van zijn partij was om een ​​steunpilaar te worden van president Macron en zijn Ennahda-partij, die geen absolute meerderheid heeft in het parlement.

Hij zei: “Ik geloof in het lot in de politiek.” “Ik kreeg niet het idee dat ik ooit president zou worden, maar ik wilde een situatie waarin de Fransen niet voortdurend hoefden te kiezen tussen kandidaten die ze niet wilden.”

De snelle politieke opkomst van de millenniumpoliticus gebeurde op de ouderwetse manier – van deur tot deur, dorp voor dorp. In zijn eerste verkiezingscampagne reed hij op een motorfiets omdat hij zich geen auto kon veroorloven. Hij werd op 31-jarige leeftijd parlementslid in een socialistisch bolwerk en werd vorig jaar gemakkelijk herkozen.

Hij vertelde me dat het essentieel is om naar evenementen zoals deze dorpskermis te komen om te weten te komen wat mensen denken.

“Dit gaat niet over folklore, hier pik ik dingen op over het dagelijks leven van mensen”, zei hij.

“Geworteld zijn in de politiek is de sleutel en wat het politieke leven de laatste tijd heeft vergiftigd, is de kloof tussen politici en de bevolking. Hier liegen mensen niet tegen je – ze vertellen je wat ze denken en dat is niet altijd gemakkelijk, want soms schreeuwen ze tegen me.” ”

Zijn focus breidt zich echter uit buiten het huishouden. Sinds 2014 is de heer Brady van dorpsburgemeester naar regionaal adviseur naar parlementslid gegaan.

Op dit moment spreekt hij geen Engels en hij weet dat zijn profiel zowel nationaal als internationaal problematisch kan zijn. Hij vertrouwde toe dat hij over een paar weken intensieve Engelse lessen zou gaan volgen.

Terwijl we door de voedselkraampjes en exposanten liepen, was het belangrijkste onderwerp de kosten van levensonderhoud en de impact ervan op boeren. Zijn botte manier van praten en zakendoen werkte hier goed.

“Als het om pensioenhervormingen gaat, denk ik [Mr Pradié] Hij deed het juiste, zei honingproducent Philippe Labarthe, en zorgde ervoor dat de regering uit elkaar viel. Hij heeft tenminste overtuigingen en houdt zich daaraan. Ook al ben ik het niet met hem eens, ik moet deze eigenschap erkennen.”

Benoit Joclar, die een landbouwmuseum runt, zei dat MP zowel lokaal als nationaal een cruciale rol speelt. “Hij is erg belangrijk voor onze regio, hij promoot ons en we hebben jonge strijders zoals hij nodig in de regering. Hij vertelt de waarheid en we steunen hem volledig.”

Brady heeft een kans om verder te stijgen – maar het zal niet lang duren, zei Laurent Dubois, een van de leidende analisten van de Franse zuidelijke politiek.

“Het is iets nieuws op het toneel, maar kan hij op de lange termijn blijven met iets nieuws te bieden en bewijzen dat hij zijn tegenstanders aankan?” Hij zei.

Het grote voordeel is de versheid, [but] Zijn grootste uitdaging is om op afstand te gaan – vooral omdat wat nieuw is in de politiek vaak achterhaald is.”

Brady zegt dat hij een nieuw recht radicaal wil veranderen, maar is vaag over de details. “Ik denk dat een van de grootste fouten die Frans rechts heeft gemaakt, is dat het de afgelopen jaren door het Franse volk in de steek is gelaten”, zei hij.

“Het vertegenwoordigt niet langer arbeiders, de hardwerkende Franse middenklasse, die worstelen om rond te komen, en deze pensioenhervorming straft degenen die hard werken. Een tijdlang sprak rechts alleen tot een meer bevoorrecht burgerlijk deel van de samenleving.”

Er zijn slechts twee afgevaardigden die Lot vertegenwoordigen. De andere is Huguette Tegna, van de regerende Ennahda-partij van president Macron. Ze zegt dat haar tegenstander een opportunist is die pensioenhervormingen heeft gebruikt om de politieke ladder te beklimmen.

“Ik ga dieper in op belangrijke kwesties. Brady praat graag”, zei ze.

“Het is echt een probleem, want hij denkt alleen aan zichzelf. Je krijgt de indruk dat het allemaal om hem en zijn carrière gaat.”

“Aangezien ik niet van het establishment ben en andere overtuigingen heb dan zij, wordt mij ervan beschuldigd een opportunist te zijn die de schijnwerpers wil stelen, wat absurd is als je kijkt naar de kritiek die ik heb gekregen. Als ik een gemakkelijk leven had gewild, zou ik een andere aanpak hebben gekozen.

“Rechts kan niet blijven doen alsof alles in orde is en het stof onder het vloerkleed vegen – als we willen herbouwen, moet er een elektrische schok komen”, zei hij.

“Soms is nevenschade de prijs die moet worden betaald voor de wederopbouw van een huis.”

Chris Buckman, auteur van Are You a Foie Gras Reporter? Weer een trage nieuwsdag in het zuidwesten van Frankrijk.