Astronomen hebben een enorme waterwolk gevonden die diep in de ruimte zweeft

Astronomen die de vorming van een verre ster bestuderen, hebben een waterwolk in de ruimte ontdekt. Water, dat gewoon water is zoals we dat van de aarde kennen, maar ook zwaar water – water waarin waterstofatomen zijn vervangen door deuterium – zou nieuwe inzichten kunnen bieden in de oorsprong van water in ons zonnestelsel.

Deze ontdekking is ook interessant omdat het de eerste keer is dat astronomen de samenstelling van water in een protoplanetaire schijf hebben kunnen meten. De schijf van materie bevindt zich op een afstand van ongeveer 1300 lichtjaar in het sterrenbeeld Orion, V883 Orionis genaamd. Naast dat ze ons meer leren over de oorsprong van water in ons zonnestelsel, leren in de ruimte gestationeerde waterwolkastronomen ons meer over stervorming.

Volgens onderzoekers die samen met A nieuw bladDoor de hoeveelheid water in een protoplanetaire schijf te kunnen meten, kunnen we eindelijk de gaten overbruggen in wat er gebeurt tussen de protosterfase en kometen die zijn ontstaan ​​uit de overblijfselen van planeetformaties. Het is een interessante ontdekking die ons onderzoek naar de vorming van sterren en planeten ongetwijfeld naar een hoger niveau zal tillen.

In de meeste gevallen wordt water in de ruimte meestal gedetecteerd als waterijs. Dit type water wordt vaak aangetroffen op kometen en zelfs planeten die in de asteroïdengordels en asteroïdenvelden draaien. Velen geloven zelfs dat het water op aarde afkomstig is van kometen. Maar waar halen kometen hun water vandaan? De ontdekking van deze waterwolk in de ruimte heeft ons misschien het antwoord gegeven.

Dat komt omdat kometen meestal zijn gemaakt van overgebleven materiaal dat wordt gebruikt om planeten te vormen. Planeten zoals deze zullen worden gevormd binnen deze protoplanetaire schijf. Als zodanig zou de concentratie van water in deze specifieke schijf enkele vragen kunnen beantwoorden over hoe sommige kometen zulke hoge concentraties waterijs op zich krijgen. Daarnaast is het belangrijk om te begrijpen hoe de waterwolk interageert met de rest van de schijf.

De Atacama Large Millimeter/submillimeter Array (ALMA) maakte de ontdekking mogelijk. Deze grote radiotelescoop, die zich in Chili bevindt, kan chemische kenmerken in protoplanetaire schijven identificeren, waardoor hij de waterwolk in V883 Orionis kon detecteren.