Antarctische ijskap: wetenschappers identificeren een nieuw ‘omslagpunt’ en waarschuwen dat de toekomstige stijging van de zeespiegel mogelijk wordt onderschat

CNN
—

de Antarctische ijskap IJs smelt op een nieuwe en alarmerende manier waar wetenschappelijke modellen die worden gebruikt om de toekomstige zeespiegelstijging te voorspellen geen rekening mee hebben gehouden, zo blijkt uit een nieuwe studie. Dit suggereert dat de huidige projecties het probleem aanzienlijk kunnen onderschatten, aldus een nieuwe studie.

Wetenschappers van de British Antarctic Survey hebben ontdekt dat warm oceaanwater onder de ijskap sijpelt bij de ‘aardingslijn’ – het punt waarop ijs uit de zeebodem opstijgt en begint te drijven – waardoor een versnelde smelting ontstaat die tot een omslagpunt kan leiden. . Dat blijkt uit het rapport dat dinsdag is gepubliceerd in het tijdschrift Nature Geoscience.

Een omslagpunt verwijst naar de drempel waarop een reeks kleine veranderingen zich opstapelen om een ​​systeem voorbij het point of no return te duwen.

Smelten werkt als volgt: relatief warm oceaanwater opent holtes in het ijs, waardoor meer water kan ontsnappen, wat leidt tot meer smelten, de vorming van grotere holtes, enzovoort.

Uit het onderzoek bleek dat een kleine stijging van de oceaantemperatuur een zeer groot effect kan hebben op de mate van smelten. Naarmate de temperatuur van de oceanen stijgt als gevolg van de klimaatverandering, versnelt het proces.

“Je krijgt dit soort wilde feedback”, zegt Alex Bradley, onderzoeker op het gebied van ijsdynamiek bij BAS en hoofdauteur van het onderzoek. Het fungeert als een omslagpunt, “waar je een zeer plotselinge verandering kunt zien in de hoeveelheid smelt die op deze plaatsen plaatsvindt”, vertelde hij aan CNN.

Dit omslagpunt zal plaatsvinden door een snellere ijsstroom naar de oceanen, een proces dat momenteel niet is opgenomen in modellen van toekomstige zeespiegelstijging, zei Bradley, wat suggereert dat “onze projecties van zeespiegelstijging aanzienlijk kunnen worden onderschat.”

Volgens de studie zullen de effecten niet onmiddellijk voelbaar zijn, maar zal er sprake zijn van een grotere stijging van de zeespiegel in de loop van tientallen en honderden jaren, waardoor kustgemeenschappen over de hele wereld worden bedreigd.

Het onderzoek geeft geen tijdsbestekken voor wanneer het omslagpunt zou kunnen worden bereikt, noch cijfers over de mate waarin de zeespiegel naar verwachting zal stijgen. Maar de regio is van grote betekenis: de Antarctische ijskap werpt nu al jaarlijks gemiddeld 150 miljard ton ijs af, en in totaal houdt het voldoende water vast om de mondiale zeespiegel tegen 2018 te laten stijgen. Ongeveer 190 voet (ongeveer 58 meter).

Dit is niet de eerste studie die wijst op de kwetsbaarheid van Antarctica voor de klimaatcrisis. Uit een groot aantal onderzoeken blijkt Zwakte van West-Antarctica In het bijzonder is vooral de Thwaites-gletsjer bekend Als een doemsdaggletsjer De catastrofale gevolgen die dit zou kunnen hebben voor de stijging van de zeespiegel.

Maar wat Bradley verbaasde in deze studie, waarbij gebruik werd gemaakt van klimaatmodellen om te begrijpen hoe dit smeltmechanisme de hele ijskap zou beïnvloeden, was dat enkele van de gletsjers die het meeste risico lopen, die in Oost-Antarctica waren.

Eric Renaud, hoogleraar aardsysteemwetenschappen aan de Universiteit van Californië, Irvine, die niet betrokken was bij het onderzoek, vertelde CNN dat de studie “ons aanmoedigt om de fysieke processen die plaatsvinden in geaarde gebieden nader te bekijken.”

“Dit is een zeer complex gebied, het wordt niet goed gemonitord en er is veel onderzoek en veldobservaties nodig”, waarschuwde hij, inclusief het identificeren van de processen die het binnendringen van oceaanwater onder het ijs controleren en hoe dat precies het smelten van het ijs beïnvloedt. ijs.

Uit recent onderzoek van West-Antarctica is gebleken dat er daadwerkelijk sprake is van smelten aan de voet van de gletsjers Minder dan verwachtOmdat het werd onderdrukt door een laag koud, zoet water, hoewel wetenschappers nog steeds een snelle achteruitgang constateerden.

Ted Scambos, een glacioloog aan de Universiteit van Colorado Boulder, zei dat het nieuwe model, ontwikkeld door BAS-wetenschappers, “potentieel heel belangrijk” is, maar moet worden gezien naast recentere bevindingen, waaronder mechanismen voor het smelten van ijs en getijdeneffecten. Om zeewater onder het ijs te pompen.

Bradley hoopt dat het onderzoek zal leiden tot verder onderzoek naar welke gebieden het meeste risico lopen, en een extra impuls zal geven aan het beleid gericht op het aanpakken van de klimaatcrisis. “Met elke kleine stijging van de oceaantemperatuur, met elke kleine stijging van de klimaatverandering, komen we dichter bij deze omslagpunten”, zei hij.