De Yankees staan ​​op het punt beter te worden als Gerrit Cole terugkeert

Johannes Heyman

MLB

door Johannes Heyman

BOSTON – Een jubelende Gerrit Cole is terug van een Rochester-homer met 10 treffers en 4 ²/₃ inning en vertelt ons opgewonden dat hij binnenkort “zeker” weer in de grote competities zal spelen. Dat moet een behoorlijk beangstigend voorstel zijn voor de rest van de American League.

De Yankees hebben hun status als World Series-favoriet in 73 wedstrijden versterkt, en het is een wonder dat ze dit zouden kunnen doen zonder de beste werper in de MLB. Dit zal niet lang meer het geval zijn. Cole leek er klaar voor te zijn en zijn statistieken voor Triple-A Scranton/Wilkes-Barre schreeuwden klaar.

Yankees-manager Aaron Boone heeft zich nog niet volledig geëngageerd om Cole rechtstreeks in de rotatie te plaatsen, hoewel het op dit moment uiterst voorzichtig lijkt om iets anders te doen. In ieder geval hoefde niemand een woord te zeggen. Cole’s energieke houding en dominante optreden vertelden je dat hij op zijn minst op het punt stond.
Dit is moeilijk voor de rest van de competitie. Voor Boone zou het enige nadeel waarschijnlijk zijn dat hij de niet benijdenswaardige taak heeft om de weinig bekende maar zeer effectieve Cody Poteet – wiens enige overeenkomst met Cole is dat ze allebei UCLA Bruin-alumni zijn – te vertellen dat hij de rotatie zou moeten verlaten.

Ja, een team dat aan de voorjaarstraining begon met een rotatie die er gevaarlijk mager uitzag, heeft nu aanvullingen, om nog maar te zwijgen van de altijd respectabele en zelfverzekerde Clark Schmidt, die binnen enkele weken in de coulissen zal wachten. De enige staf met een ERA onder de 3,00 (2,88 op zaterdag) zal binnenkort een pre-deadline acquisitie doen om ze allemaal te verslaan.

De Yankees namen een dag vrij van hun controle over hun schema in de tweede wedstrijd van de eerste reeks van het seizoen met de rivaliserende Red Sox. Ze lieten de wedstrijd zaterdagavond met 8-4 achterwege, vooral dankzij de nieuw leven ingeblazen ster Carlos Rodon, die vijf snelle innings overgaf voordat hij zijn ritme vond. Maar er bestaat geen twijfel over wie de juniorcircuitklasse is voor 45 procent van het schema.

Natuurlijk waren de Yankees nog niet aan het vieren. Daar zijn ze te slim voor. Maar eigenlijk worden ze elke week beter. Ze zijn 13-4 in hun laatste 17, 17-6 in hun laatste 23, 24-8 in hun laatste 32, en 30-10 in hun laatste 40.

Ze praten alsof ze het niet willen vervloeken. Maar ze weten het. Ze moeten het weten.

“Deze jongens hebben geweldig honkbal gespeeld om het seizoen te beginnen. Maar we weten dat het daar allemaal om draait: het is de start van het seizoen”, zei Boone. “We hebben nog een lange weg te gaan.”

Eerlijk gezegd, maar hun populariteit heeft zo’n hoogtepunt bereikt dat hun fans gemakkelijk te horen zijn hier in Fenway, of wat de exploitanten van deze oude faciliteit nederig ‘het populairste honkbalstadion van Amerika’ noemen. (Ik weet niet zeker of ik het ooit een echte Red Sox-fan zo heb horen noemen.) Hoe dan ook, het ‘Let’s go Yankees’-gezang is in bijna elke andere inning te horen. (De andere hymne, die een onvriendelijk woord bevat, werd soms ook gehoord.)

Soms leken de hardcore Red Sox-fans, die duidelijk de meerderheid van de 36.673 man tellende menigte bezetten, niet de energie te hebben om de buitenlandse rallyoproep te overstemmen. Het is zo’n jaar geweest hier.

Ze weten dat het geen nut heeft. Deze Yankees zijn gewoon te goed.

Na de “ramp” van het seizoen 82-80 waren de Yankees opnieuw echte Bronx-werpers. Hun 50e MLB-overwinning – hier vrijdagavond gelukkig gewonnen – vormde een mooie interpunctie voor een indrukwekkende start.

Een enorme Winter Meeting waar ze zowel infielder Alex Verdugo als de geweldige outfielder Juan Soto aannamen, een progressie naar het middenveld en de vaste overtuiging dat ze gezonder zouden worden (hoe konden ze dat ook niet?), maakte hen tot lichte favorieten in de American League om te beginnen. het jaar. Maar bijna niemand zag dit aankomen. (Absoluut niet ik, die hen voorstelde als een team op de derde plaats. Sorry voor dat verband!)

De Yankees posten grote cijfers – een plus-run verschil van meer dan 130 vertelt het verhaal perfect – en domineren hun schema. Ze leiden de American League in gescoorde punten met 367, on-base percentage van .333, OPS van .771 en een heleboel andere dingen. De tandem van Soto en Aaron Judge is net zo onstuitbaar als de Yankees zich hadden voorgesteld toen ze een halfronder naar San Diego stuurden voor Soto (maar vermeden topkandidaten Spencer Jones, Jorge Lombard Jr. of Roderick Arias in te leveren).

Als Judge niet de beste speler is, is het Soto wel, die nu elf wedstrijden op rij de beste in zijn carrière heeft bereikt, waarin hij minstens twee keer het honk heeft bereikt. Niemand wilde de favoriet van zijn club voor de prijs kiezen. (Ik weet dat ik de vraag probeerde te stellen, maar deze was gesloten.)

Soto bedankte echter de rechter en stak Soto’s ijs in brand.

“Het is heel leuk om tegen hem te strijden”, zei Soto tegen The Post. “Als je een man als Judge achter je hebt, is dat een van de beste dingen die je kunt hebben… Je hoeft niet elke keer de kampioen te zijn.

Ondertussen is Boone blij dat hij de beste spelers uit de competitie bij elkaar heeft. (Zoals verwacht zei hij ook niet wie deze race leidt.)

“wanneer [Soto] “En Jodji doet wat ze doen, het is gewoon een ander niveau dan iedereen”, zei Boone [else]”.

Over een ander niveau gesproken: de verdedigende Cy Young-winnaar zal dit geweldige Yankees-team nog beter maken.