Yoon Suk Yeol: Wordt de president van Zuid-Korea overmeesterd door een kleine ui?

In februari bereikte de prijs van een appel in Korea $ 7 (£ 5,50), zij het in een chique warenhuis. De fruitprijzen zijn hier hoog, maar dat gaat een grens te boven voor kiezers die moeite hebben met het bestraffen van hoge prijzen voor levensmiddelen.

In een poging om hun zorgen weg te nemen, bezocht president Yoon Suk Yeol een voedselmarkt en verwonderde zich over hoe “redelijk geprijsd” uien waren. De markt in kwestie werd inderdaad zwaar gesubsidieerd. Online verontwaardiging en spot volgden.

“De president gaat ten val worden gebracht met een kleine ui”, mopperde een oppositieleider.

Maar de voedselprijzen behoorden tot een lange lijst van redenen waarom de conservatieve partij van president Yoon de parlementsverkiezingen in Zuid-Korea verloor, wat werd gezien als een blijk van vertrouwen tijdens zijn eerste twee jaar als president.

De heer Yoon is altijd impopulair geweest. Sinds hij werd verkozen met het laagste stemaandeel in de Zuid-Koreaanse geschiedenis – 0,7% – schommelde zijn goedkeuringsscore rond de 30-40%. Vorige maand zei de helft van de ondervraagden dat hij het ‘slechtste’ werk ooit had gedaan.

Politicoloog en opiniepeiler Dr. Lee Changxin zei: “Er zijn verschillende incidenten in zijn positie. De eerste is een reeks diplomatieke blunders die de internationale krantenkoppen haalden, zoals toen de heer Yoon betrapt werd op vloeken op een microfoon kort na een ontmoeting met de Amerikaanse president Joe Biden. De Koreanen vonden dat de heer Yoon hun reputatie in het buitenland had aangetast. Deze incidenten waren gênant.

Dan was er zijn vrouw, First Lady Kim Kyon-hee, die volgens prof. Lee “meer geliefd is bij het volk dan bij de president”.

Hij werd beschuldigd van plagiaat op zijn proefschrift en van het handelen in aandelen. Vorig jaar doken er beelden op van hoe ze blijkbaar de anti-corruptiewetten aan hun laars lapte door een dure Dior-handtas aan te nemen. Ondanks dat ze aanvankelijk een actieve rol speelde als first lady, is mevrouw Kim sindsdien zelden met haar man in het openbaar gezien.

De heer Yoon heeft de kiezers ook vervreemd vanwege zijn confronterende politieke stijl. Van de heer Yoon, een voormalige aanklager zonder voorafgaande politieke ervaring, wordt wel eens gezegd dat hij zich meer als een advocaat dan als een politicus gedraagt.

“Hij is koppig, luistert niet en sluit geen compromissen, en heeft een bijna autoritaire neiging ontwikkeld”, zegt Dr. Lee van het Korea Institute for National Unification.

Kortom, president Yoon is er niet in geslaagd kiezers voor zich te winnen die verder gaan dan zijn loyale conservatieve achterban. Het resultaat is dat zijn partij er niet in is geslaagd de controle over het parlement te verwerven, wat betekent dat het voor hem moeilijker zal worden om wetten aan te nemen en dringende problemen op te lossen – zoals een trage economie, onhaalbare huizenprijzen en een snel vergrijzende bevolking.

Vóór woensdag controleerde de oppositie het parlement al. Door de nederlaag is hij de enige president in de constitutionele geschiedenis van Zuid-Korea die gedurende zijn ene termijn van vijf jaar te maken krijgt met een door de oppositie geleide wetgevende macht. Zijn gezag is ernstig verzwakt en hij riskeert wat analisten een ‘lamme eend’ noemen.

Omdat zijn binnenlandse agenda in de war is, heeft de heer Yoon zijn inspanningen tot nu toe geconcentreerd op het buitenlands beleid, en hij is erin geslaagd vrienden te maken in het buitenland, ondanks zijn impopulariteit in eigen land. Hij trad in functie omdat hij wilde dat Zuid-Korea een grotere rol zou spelen op het wereldtoneel, vastbesloten om verder te gaan dan wat hij zag als de bijziendheid van zijn voorganger.

De heer Yoon wierp zichzelf op als een voorvechter van liberale, democratische waarden en beloofde degenen die zich er niet aan hielden, op te roepen. Zijn strategie was dus om hard te zijn tegen Pyongyang. Hij voerde de militaire oefeningen op het schiereiland op, legde economische sancties op aan het Noorden en nam wraak wanneer Kim Jong-un hem provoceerde.

Volgens zijn critici was hij onnodig provocerend. Het Noorden lanceert meer wapens dan ooit, en de betrekkingen tussen de twee Korea’s zijn op hun slechtst in jaren.

Maar zijn relatie met Amerika is tot bloei gekomen. Het versterken van de veiligheidsalliantie van Seoel met Washington heeft een centrale rol gespeeld in het buitenlands beleid van Yoon. Toen hij president Biden een serenade bracht met zijn vertolking van Don McLeans American Pie in het Witte Huis, was dat een indicatie van hoe beide landen vanuit dezelfde lijn zingen. De heer Yun heeft geluisterd naar de Verenigde Staten, die er bij hen op aandringen hun allianties in Azië te versterken om China tegen te gaan.

De heer Yoon kreeg nog meer respect van de VS toen hij historische geschillen met Japan begroef om tegen aanzienlijke politieke kosten een tripartiete veiligheidsrelatie tussen Tokio, Seoel en Washington tot stand te brengen. De stap was in eigen land impopulair, maar westerse diplomaten prezen de leider om zijn moed en moed. Het gebrek aan veiligheidsbanden tussen Japan en Zuid-Korea werd gezien als een belangrijke zwakke schakel in Azië.

Maar zulke moed heeft een prijs. In het verleden heeft Zuid-Korea een delicaat koorddansje bewandeld tussen de Verenigde Staten en China, waarbij het zorgvuldig de behoeften van zijn militaire bondgenoot en zijn grootste handelspartner met elkaar in evenwicht bracht. Deze benadering wordt ‘strategische ambiguïteit’ genoemd. Maar dubbelzinnigheid is niet de stijl van meneer Yoon. Hij bekritiseerde China en waarschuwde voor zijn gedrag jegens Taiwan, tot grote woede van Peking. Dit is iets wat de Zuid-Koreaanse leiders nog nooit eerder hebben gedaan. De opmerkingen van de heer Yoon waren schijnbaar impulsief en lieten sommigen in zijn groep onrustig achter.

“Er heerst onder sommigen in de regering het gevoel dat ze hebben toegestaan ​​dat de betrekkingen met China te verzuurden, en dat ze het evenwicht na de verkiezingen moeten herstellen, vooral om de economische banden te hernieuwen”, zegt Dongmin Li, hoogleraar politieke wetenschappen aan het Dankook Universiteit. .

Hoewel het omarmen van liberaal-democratische waarden een nobel streven is, beweren sommigen hier dat dit niet de beste strategie is voor een land dat gevangen zit tussen China en Rusland, vooral in een tijd waarin beide dichter bij de vijand komen te staan. Zoals een functionaris het verwoordde: “Noord-Korea speelt een rol bij elke beslissing die we nemen”.

De grootste en meest onvoorspelbare uitdaging waarmee Yoon het komende jaar te maken krijgt, is de mogelijke terugkeer van Donald Trump naar het Witte Huis. Terwijl hij president was, sloot Trump zich aan bij Kim Jong-un en dreigde hij alle Amerikaanse troepen uit Zuid-Korea terug te trekken. Welke richting de heer Yoon ook opgaat, de herverkiezing van Trump zou hem kunnen dwingen zijn koers te veranderen.

Hoewel Yun zich bij het Westen heeft aangesloten als verdediger van de democratie, wordt zijn regering beschuldigd van democratische achteruitgang in eigen land.

Hij bestempelde zijn tegenstanders als ‘communisten’, viel de media aan vanwege ‘nepnieuws’ en zijn kantoor vervolgde kritische journalisten wegens smaad. Ze wordt ervan beschuldigd de gendersegregatie aan te wakkeren door te beloven het Ministerie van Gendergelijkheid van de regering af te schaffen. Omdat hij dit niet kon doen zonder parlementaire steun, heeft de genderminister de post vacant gelaten.

Dit blijkt uit een recent rapport van het Zweedse Varieties of Democracy Institute De democratie in Zuid-Korea bevindt zich op een ‘neerwaartse helling’. Sinds de inauguratie van president Yoon. Volgens Jeongmin Kim, hoofdredacteur van de nieuwsdienst Korea Pro, won het onderzoek aan populariteit in het land: “Het is duidelijk dat liberalen en centristen in ieder geval de hypocrisie kunnen ontdekken en zich ongemakkelijk voelen. Zie hoe westerse leiders Yoon prijzen als een van de verdedigers van de democratie .”

Hoewel parlementaire verdeeldheid in Zuid-Korea gebruikelijk is, heeft Yoon zich nooit verzoend met de leider van de oppositie. In plaats daarvan heeft hij zijn toevlucht genomen tot het torpederen van de vetowetten van zijn president. Hij maakte meer gebruik van zijn veto dan enige andere president sinds de jaren tachtig. Dit leverde hem een ​​reputatie op als iemand die er niet om gaf populair te zijn, maar deed waar hij in geloofde, ongeacht wat anderen zeiden of dachten.

“Het lijkt erop dat waar Yun echt om geeft, liefdevol wordt herinnerd door zijn hardcore aanhangers en in de geschiedenisboeken – niet wat andere mensen, het parlement of zelfs zijn eigen partij van hem denken”, zei Jeongmin Kim.

Yoon Suk Yeol heeft met zijn verzoening met Japan wellicht al een plekje in de geschiedenisboeken verdiend. Maar nu zijn macht weg was, zou hij in het buitenland minder invloed hebben. In eigen land kunnen de Zuid-Koreanen, gezien zijn gebrek aan steun, meer parlementaire chaos, politieke vijandigheid en polarisatie verwachten.