Paleontologische analyse laat zien dat de beroemde fossiele gedachte aantoont dat het behoud van zachte weefsels eigenlijk slechts een laagje is

Na nieuw onderzoek van de overblijfselen is aangetoond dat een 280 miljoen jaar oud fossiel dat onderzoekers al tientallen jaren verbijstert, deels nep is.

De ontdekking heeft het team, onder leiding van Dr. Valentina Rossi van University College Cork, Ierland (UCC), ertoe aangezet voorzichtig te zijn met betrekking tot de manier waarop het fossiel in toekomstig onderzoek wordt gebruikt.

Tridentinosaurus antiquus werd in 1931 in de Italiaanse Alpen ontdekt en werd beschouwd als een belangrijk exemplaar voor het begrijpen van de vroege evolutie van reptielen. De lichaamscontour, die donker lijkt tegen de omringende rotsen, werd aanvankelijk geïnterpreteerd als geconserveerd zacht weefsel. Dit leidde tot zijn classificatie als lid van de reptielengroep Protorosauria.

Echter, dit nieuwe onderzoek, gepubliceerd in het tijdschrift PaleontologieHij onthult dat het beroemde, goed bewaarde fossiel meestal alleen maar zwarte verf is op een rotsoppervlak dat in de vorm van een hagedis is uitgehouwen.

De vermeende gefossiliseerde huid wordt gevierd in artikelen en boeken, maar is nooit in detail bestudeerd. Door de enigszins bizarre bewaring van het fossiel zijn veel experts onzeker over de reptielengroep waartoe dit vreemde hagedisachtige dier behoort, en meer in het algemeen over de geologische geschiedenis ervan.

Dr. Rossi, van de School of Biological, Earth and Environmental Sciences aan University College Cork, zei: “Fossiele zachte weefsels zijn zeldzaam, maar wanneer ze in een fossiel worden aangetroffen, kunnen ze belangrijke biologische informatie onthullen, bijvoorbeeld externe kleur, interne anatomie Het antwoord op al onze vragen lag vlak voor onze ogen, en we moesten dit fossiele exemplaar in detail bestuderen om zijn geheimen te ontdekken, zelfs die welke we misschien niet hadden willen weten.

Microscopische analyse toonde aan dat de textuur en samenstelling van het materiaal niet overeenkwamen met echt gefossiliseerd zacht weefsel.

Uit eerste onderzoek met behulp van UV-beeldvorming bleek dat het hele monster was behandeld met een soort coatingmateriaal. Het bedekken van fossielen met vernis en/of verf was vroeger de norm, en is soms nog steeds nodig om een ​​fossiel exemplaar in museumkasten en tentoonstellingen te behouden. Het team hoopte dat het oorspronkelijke zachte weefsel onder de verflaag nog steeds in goede staat zou zijn om betekenisvolle oude biologische informatie te extraheren.

De resultaten suggereren dat de lichaamscontouren van Tridentinosaurus antiquus kunstmatig zijn gecreëerd, waardoor het uiterlijk van het fossiel waarschijnlijk wordt verbeterd. Deze misleiding heeft eerdere onderzoekers misleid, en voorzichtigheid is nu geboden bij het gebruik van dit monster in toekomstige onderzoeken.

Het team achter dit onderzoek bestaat uit medewerkers uit Italië van de Universiteit van Padua, het Natuurmuseum van Zuid-Tirol en het Wetenschapsmuseum van Trento.

“Het vreemde behoud van Tridentinosaurus heeft experts tientallen jaren in verwarring gebracht. Nu is het allemaal logisch. Wat werd beschreven als verkoolde huid is slechts verf”, zegt co-auteur professor Evelyn Kostacher, coördinator van het Living with a Supervolcano-project. “

Niet alles is echter verloren en het fossiel is niet volledig nep. De botten van de achterpoten, in het bijzonder het dijbeen, lijken authentiek, hoewel slecht bewaard gebleven. Bovendien hebben nieuwe analyses de aanwezigheid aangetoond van kleine benige schubben, osteodermen genoemd – zoals die van een krokodil – op wat mogelijk de rug van het dier was.

Deze studie is een voorbeeld van hoe moderne analytische paleontologie en rigoureuze wetenschappelijke methoden een bijna eeuwenoud fossielenmysterie kunnen oplossen.