Lords of the Fallen (2023) blijft dicht bij de Dark Souls-formule

2014 De gevallen heren Het was een van de eerdere pogingen van studio’s die hoopten het succes van FromSoftware na te bootsen Demonen zielen En Slechte geesten, de verboden klassiekers die de basis vormden voor het “Soulslike” subgenre van RPG’s. het was goed? Afkomstig van de kleine Poolse uitgever CI Games en de Duitse ontwikkelaar Deck13, De gevallen heren Het was, zo waren de meeste recensenten het erover eens, een solide, praktische poging tot de Souls-formule die het een beetje gemakkelijker, een beetje knapperiger en een beetje heter maakte, zonder al te veel nieuws op tafel te brengen.

Nu hebben we een herstart – voor het eerst aangekondigd als De gevallen herenNu zijn we terug bij de gewone oude, artikelloze, definitieve versie van de titel. In de tussenliggende negen jaar (of 1000 jaar in de gamewereld) is het er niet vrolijker of minder slaafs op geworden voor het werk van Hidetaka Miyazaki en zijn team. Het lijkt erop dat CI Games het probleem heeft opgelost De gevallen heren (2014) dat dit niet het geval was Adequaat Net als Dark Souls.

Ik ben een beetje oneerlijk. De gevallen heren (2023) biedt een aantal interessante eigen mechanische wendingen, waaronder een visualisatie van parallelle werelden die de hoed naar The Legend of Zelda doet kantelen en de gaming-invloed van Nintendo op FromSoft nog duidelijker maakt. Maar afgaand op een preview met gameplay tijdens de eerste paar uur, kost de nieuwe game – gemaakt door HexWorks, een Spaans-Roemeense ontwikkelaar die voor dat doel door CI Games is opgericht – het moeilijk om zo dicht mogelijk bij de structurele complexiteit te komen, omzichtige gevechten , en wanhopige sfeer van de Dark Souls-trilogie mogelijk te maken. Daarbij stuit HexWorks op het feit dat het één ding is om de kunst van FromSoft te imiteren, maar iets heel anders om de essentie ervan vast te leggen.

Foto: HexWorks/CI Games

een van de De gevallen herenDe grootste sprongen van Dark Souls zijn duidelijk zodra je een nieuw spel start. Het origineel had een vooraf gedefinieerd hoofdpersonage, maar hier kun je sleutelen aan de karaktergenerator om je eigen personage te maken, werkend vanuit negen klassenarchetypen. Deelnemers aan de preview kregen het advies om te beginnen met een van de vier melee-klassen (standaard ridder, barbaar type, kruisboog-savvy rebel en meer sluwe infanterist); Er waren ook een huurmoordenaar, een multi-professionele boswachter, magische gebruikers die gespecialiseerd waren in vuur- en lichtspreuken, en de geheimzinnige en demonische veroordeelde klasse.

Wat je ook kiest, je zult een duistere kruisvaarder zijn, zwoegend door het vervloekte rijk om de demonische god Addir omver te werpen. Alles aan deze plek is doordrenkt met een dodelijke groovy euforie, tot aan de naam van de wereld toe: Mournstead. In schrijven en kunst kiest HexWorks duidelijk voor FromSoft’s mix van verwoestende high fantasy, sierlijke taal en epische melancholie. (Zelfs de lettertypen en de indeling van de gebruikersinterface zien er vertrouwd somber uit.) Maar het is onmogelijk om de unieke toon van FromSoft perfect te repliceren, en de poging wankelt in dit geval te vaak op overdrijving van metalalbumcovers of renaissancekamp, ​​​​waar personages met spijkers in al hun helmen regels beginnen met “Daarom” of bespreek “de verlening van deze latere genade”. De haken waarmee je platforms naar je toe kunt trekken zijn gepersonifieerd als huilende geesten; Versla een kleine baas en “Purge Heresy!” verscheen op het scherm.

Dark Souls-spelers zullen zich steeds meer thuis voelen naarmate ze zich een weg banen door de tutorial, sterven zoals bedoeld bij de eerste baas en beginnen met het kiezen van zorgvuldige routes door een quasi-lineaire, onderling verbonden wereld met roterende verticalen. De gevallen herenMisschien wel het sterkste verkoopargument voor Satan en Dark Souls in confrontatie Elden-ringEen meer open benadering, ook al kan het niet claimen op hetzelfde niveau te opereren. Het biedt tal van mogelijkheden om op komische wijze randen te trekken in het heetst van de strijd, zoals de overlevering vereist.

Foto: HexWorks/CI Games

De gimmick is echter dat de speler kan reizen tussen de rijken van de levenden (Axiom) en de doden (Umbral), met behulp van het belangrijkste item van het spel, de Umbral Lantern. Kijk naar Umbral met een lantaarn en steek er naar toe als je een weg vooruit ziet die niet bestaat in de Axiom – een platform (uiteraard gemaakt van botten en rottend vlees) of een lege bodem van een meer. Maar je kunt de terugreis alleen maken op vooraf bepaalde punten, inclusief ruïnes die als vlammen spelen De gevallen heren.

Umbral verlaagt ook de moeilijkheidsgraad van het gekozen genre – enigszins. Als je sterft in Axiom, word je opgewekt in Umbral en krijg je nog een kans om je vijand te verslaan voordat je de geest volledig opgeeft en aan het laatste lijk moet ontsnappen om je macht terug te krijgen (De gevallen herenhun ziel). Dit zorgt er echter niet voor dat je genezende items weer tot leven komen, dus hoe langer je in Umbral doorbrengt, hoe meer Dread je verzamelt en hoe ingewikkelder de dingen worden. Vijanden worden moeilijker en er komen steeds meer zombieachtige wezens op je pad – het is gemakkelijk om ze te doden, maar hun aanwezigheid bemoeilijkt het slagveld enorm.

De gevallen heren Niet inspirerend, maar wel een overzichtelijke game: responsief, speelbaar, evenwichtig en eerlijk, dat valt niet mee in dit genre. Gevechten zijn nauwkeurig, soepel en sneller dan de originele game en vallen ergens tussen Dark Souls Defense en bloedgedragenagressie. Ik vermoed dat het tot zijn recht zal komen in de scherpere en meer opwindende caster-klassen, maar het zal meer tijd en een meer bekwame speler dan ik kosten om die intuïtie te testen.

Foto: HexWorks/CI Games

Misschien is het ontwerp een beetje overdreven en vertrouwt het op een verscheidenheid aan concepten. Er is houdingsschade en een suf systeem. Er is verdorde schade, die aanhoudt in verschillende omstandigheden en uw maximale gezondheid vermindert, integendeel Zelda: Tranen van het KoninkrijkSomberheid, maar kan gedeeltelijk worden hersteld als je eerst je vijand raakt (vaag uitgelegd, en ik kon er in die vroege uren niet omheen). Soul Flay – een beweging die je lantaarn gebruikt om de zielen van vijanden uit hun lichaam te halen, waardoor je meer schade aan hun morele vorm kunt stapelen – komt met zijn eigen hulpbron die alleen kan worden overtroffen door Soul Siphoning-vijanden en hulpbronknooppunten. Er zijn houdingen, combo’s, back lunges, enzovoort.

Het is te vroeg om te zeggen hoe goed dit niet-intuïtieve ontwerp zal zijn om mee te beginnen. Maar complexiteit zoals deze is de molen van de molen van de ervaren Soulslike-speler, en het is de verdienste van HexWorks dat complexiteit op zijn minst de gevechten van moment tot moment niet in de weg staat, die hard en daarom broos aanvoelen. Op basis van deze eerste indrukken De gevallen heren Het heeft geen eigen persoonlijkheid – niet zoals Team Ninja het genre behandelt, Nee En Wu Langdoe bijvoorbeeld – maar misschien is “Soulslike is zo goed, voor mensen die echt van Soulslikes houden” het enige personage dat je nodig hebt.

De gevallen heren Het wordt op 13 oktober uitgebracht voor PlayStation 5, Windows PC en Xbox Series X.

Lees verder